The Legend of Zelda (Virtual Console)
Het is alweer meer dan tien jaar geleden dat ik voor het laatst de gouden cartridge van The Legend of Zelda in mijn oude vertrouwde grijze Nintendo stopte. Om vervolgens weer te verdwalen in de magische wereld van Hyrule die mijn pre-puberteit zo beheerste. Het kind in mij werd een beetje blij toen ik het groene mannetje (vroeger dacht ik dat het een meisje was) over het beeld zag schuiven op zoek naar schatten in grotten, hartjes, engeltjes en heel veel rupees. De pret was dan ook weer snel afgelopen toen ik uit frustratie mijn Wii U uitzette omdat ik niet meer wist wat ik moest doen. Wat waren de spellen van vroeger toch moeilijk.
De grootste reden waarom TLoZ zo verschrikkelijk frustrerend is, is dat de makers van het spel je niet vertellen wat je moet doen, wat het doel is en hoe je deze moet bereiken. In het begin van het spel wordt je ergens gedropt en dan mag je het lekker zelf uitzoeken. Geen uitleg, geen verhaal, helemaal niets op het scherm. In het begin kan je uren rondlopen om alleen maar dood te gaan door de grote hoeveelheid monsters die overal rondlopen. Pas later, als je dan nog niet bent gestopt met het spelen van het spel, krijg je door dat de makers van het spel je juist volledige vrijheid geven zodat je grotendeels zelf kan bepalen hoe je het speelt. Bij de meeste games krijg je alle belangrijke items pas na een eindbaasgevecht, maar in TLoZ kan je deze items al krijgen voordat je überhaupt een stap binnen een kerker hebt gezet. Hetzelfde geldt voor de kerkers, je hoeft niet per se eerst kerker 1 te doen en daarna kerker 2. Je kan ook gewoon met 2 beginnen, of de zesde kerker overslaan en die als laatst doen. Toegegeven, het wordt wel een stuk makkelijker als je het in een bepaalde volgorde doet, maar het hoeft niet.
Om het principe van “Doe maar lekker waar je zin in hebt en doe het vooral op je eigen manier” bij te staan, is er bijvoorbeeld ook geen overzichtelijke map. Links bovenin zie je dan wel een groen stipje waar je ongeveer bent, maar je ziet niet wat je daar te wachten staat. Het is aan jou als speler om dan te onthouden aan de hand van herkenningspunten waar je bent, of zoals ik vroeger deed een eigen map te maken met waar alle items liggen. Als je de map niet kent dan kan loop je geheid de eerste paar uur doelloos rond. Geheid dat je dan vaak doodgaat, want TLoZ is meer gericht op actie dan op puzzelen. Gelukkig heb je oneindig veel levens en behoudt je de spullen die je tijdens je reis hebt gescoord. Tel daarbij de mogelijkheid op dat je op de Wii U op elk moment kan saven, dus je kunt altijd een stap terug doen. Vervelend wordt het trouwens nooit als je een beetje ontdekkend bent ingesteld. De makers van het spel hebben belachelijk veel geheime plekken in het spel gestopt zodat je elke keer weer een nieuw geheim vind. Hoewel na tien jaar de meeste geheime plekken bij mij waren weggezakt, kon ik toch uit mijn blote hoofd nog best wel wat geheime plekken en items vinden. En dat getuigt van goed leveldesign.
Wat ook niet helpt om het spel toegankelijker te maken, is dat je in de eShop geen boekjes of maps krijgt. Deze kreeg je er vroeger wel bij als je de game in de winkel kocht. Daarin werd netjes uitgelegd waar alles voor diende, werden de monsters voorgesteld en andere belangrijke zaken. Zonder dit allemaal ben je toch snel aangewezen om de handleiding te scoren op het internet. Oké, de meeste punten die in de handleiding staan heb je niet nodig om het spel uit te spelen en het spel vertelt je spelenderwijs wel waar alle items voor dienen. Maar de map die je erbij kreeg is wel verdomd handig en noodzakelijk om überhaupt het verhaal te snappen voordat je aan het spel begint. Misschien moet Nintendo deze voortaan maar in PDF-vorm aanbieden.
Daarbij is TLoZ ook niet een spel met een grote replay-waarde maar wel eentje met een lange speeltijd als je het voor het eerst speelt. Zodra je weet wat je doet, kan je het binnen twee uur uitspelen. Weet je niet wat je doet, zoals ik vroeger, dan kan je er dagen tot weken erover doen om alle items te vinden. Dat is nou eenmaal de charme van TLoZ. Het spel is niet voor iedereen weggelegd, het spel is er namelijk wat je er zelf van maakt. Het spel gaat je nooit uitleggen wat je nou precies moet doen, er komen geen aanwijzingen op een map te staan, je moet het echt zelf allemaal uitvogelen. En als je daar tegen kan, dan heb je na 25 jaar nog steeds goud in handen.
Prijs: 5,- euro
Gespeeld op Wii U, ook te koop in de eShop voor de Wii.
