FIFA 22

Ik heb een haat-liefde verhouding met FIFA. Elk jaar probeer ik mijzelf weer te overtuigen waarom ik dit jaar geen FIFA zou kopen. Naar FIFA 21 had ik expres niet gekeken omdat ik wilde wachten op het moment dat FIFA de volle potentie van de nieuwe generatie consoles zou benutten. Dat leek met FIFA 22 zo te zijn, maar mijn verwachtingen waren misschien iets te hoog gespannen. 

Een nieuwe start, een nieuwe (flits)carrière. Al in het begin word je ermee geconfronteerd en dit keer is er meer moeite ingestoken dan voorheen. Al snel kruist je carrière met grote iconen zoals David Beckham, Thierry Henry en Lisa Zimouche (Freestyle) en leer je de basisvaardigheden van FIFA 22 terwijl je door Parijs heen dribbelt. En van mij mogen ze een game maken die alleen maar dit doet, want hoewel het een paar minuten duurt, heb ik er best van genoten. Het grote verhaal achter Alex Hunter zoals in FIFA 19 keert dit jaar ook weer niet terug.  

4000 extra animaties heeft het voor je in petto waardoor alles er nog mooier en beter uit zou zien. Hoewel de motion capturing er prima uitziet van dichtbij, zie je het van verre niet meer. En dat is juist de plek waar ik tijdens mijn potjes FIFA de camera zet. Zo hoog en ver mogelijk van de spelers af, zodat ik een mooi overzicht van het veld heb. Dan moet je wel heel goed kijken wil je het verschil zien tussen de jaren. Waar ik mij het meeste aan ergerde waren de animaties tijdens herhalingen. Je ziet gewoon dat spelers zichzelf in rare bochten proberen te wringen om de animatie te kunnen doen. Dat was in de vorige delen natuurlijk ook zo, maar als er nu extra aandacht aan besteed is, dan had ik wel verwacht dat dit opgelost zou zijn. 

Hetzelfde geldt voor het geluid. Misschien ligt het aan Corona dat ik niet meer gewend ben om een vol stadium te horen, maar het publiek zorgt er nog steeds voor het stadiongevoel. Maar dan hoor ik het geluid van de bal die in het net belandt en dat klopt echt voor geen meter met wat je zou verwachten hoe een bal plus netje klinkt.  

Dan natuurlijk het belangrijkste: hoe speelt het. De beste omschrijving is dat het altijd nog als FIFA speelt. Het arcade gevoel is eruit en FIFA 22 gaat weer een simulatie kant op. Dat resulteerde er voor mij er vooral in dat het allemaal wat langzamer speelt dan de vorige delen. Maar dat vond ik wel fijn, omdat het mij wat meer tijd gaf om de bal, de andere spelers en de tegenstander in controle te houden. De keepers zijn ook een tandje slimmer geworden. Hun reflexen zijn dit jaar minder robot like en ze weten nu ballen tegen te houden waar Van de Sar moeite mee zou hebben.  

De carrière modus (zonder verhaallijn) is ook dit keer weer aanwezig. Je begint als bankzitter en je krijgt drie opdrachtjes mee om indruk te maken van op de coach. Doe je dat goed, dan stijg je in de ranking bij de coach en krijg je meer speeltijd (en zwaardere opdrachten). Maak je geen indruk, dan blijf je vaker op de bank zitten. Naast wedstrijden spelen kun je ook minigames voltooien in de vorm van trainingen en daar punten mee verdienen. Met deze punten kun je dan weer onderdelen aan je benen, conditie of moreel stoppen zodat je groeit als speler. Het is alleen jammer, zoals hij nu is, hij het steeds vertikt om op te slaan waardoor ik steeds een deel van mijn carrière kwijt was.  

Volta is dit jaar helemaal losgetrokken van FIFA en dat is te merken. Ook dit jaar geen verhaallijn erom heen gebouwd en dan is het voor mij meteen oninteressant om daar veel tijd aan te besteden. En ik denk vele met mij, want ik kreeg het amper voor elkaar om een match te krijgen tegen andere spelers. De toevoeging dit jaar is de skill meter. Deze krijg je vol door trucjes te doen en als je metertje vol is, dan scoor je in plaats van 1 punt bij een doelpunt tot 3 punten per doelpunt. Dus je moet continu de keus maken: Ga ik voor de snelle goals of wacht ik het af totdat mijn skill meter is volgelopen ga ik dan voor de goal. Het is een leuke toevoeging, maar dan heb ik liever FIFA Street weer terug.  


Ik denk dan ook dat iedereen die al FIFA 22 heeft gekocht, het koopt voor het Ultimate Team gedeelte en ik moet EA credit geven dat zij nu eindelijk de Preview functie ingebouwd hebben. Hierdoor kun eens per dag in een FUT Pack kijken en zien je wat je koopt. Maar ik blijf er met een grote boog omheen lopen, want geld uitgeven om te winnen, daar begin ik niet aan. 

FIFA 22 slaat op een paar punten helaas de plank mis en dat is jammer. Het voelt niet als een stap voorwaarts, maar als een stap zijwaarts. Het doet dingen goed, het doet dingen minder, en dat zorgt ervoor dat je toch met een slecht gevoel van het veld afloopt.