CD: dEUS - Following Sea
Het productieniveau van de meest succesvolle Belgische rockband dEUS ligt normaliter niet zo hoog. Zes studio-albums in vijftien jaar werden er afgeleverd, waarin het tempo met de huidige formatie een stukje hoger lag dan de vroegere jaren. Gisteren verraste dEUS de muziekwereld met de release van hun zevende studioplaat, Following Sea. Deze week nog alleen via download en volgende week op fysieke geluidsdrager verkrijgbaar.
Het lijkt een zeer geslaagde guerrilla releasestunt, die een buzz op het wereldwijde web en social media creëerde gisteren. Tom Barman en consorten willen hier echter niets van weten, het is een andere tijd en er zijn andere regels: "We hadden nummers die we echt niet wilden verliezen, nummers die we niet vier jaar op de plank mochten laten liggen, dus we besloten te breken met onze gewone manier van werken, de nummers snel af te werken en uit te brengen. Het is 2012 for fuck’s sake, het idee om maanden te wachten met releasen leek zo ouderwets." aldus Barman.
Het materiaal zag het levenslicht in de creatieve tijdspanne die de band rondom de laatste release ondervond en de eerste luisterbeurten geven al prijs dat Following Sea een Keep You Close-light is geworden. Waar de uitgave van herfst vorig jaar vrij hoekig en donker overkwam, is deze plaat luchtiger, met meer pop-invloeden en afwisselende genres en sferen. Opvallend is de opener Quatre Mains, waarin Barman op Serge Gainsbourg-achtige wijze de Franse taal gebruikt. Hier is de duistere sfeer van Keep You Close zeker nog terug te vinden, het licht is zelfs nog verder gedimd. Het levert een spannende en broeierige sfeer op. De pianoklanken in Sirens maken het vervolg al wat lichtvoetiger, maar het geluid blijft in het kielzog van Keep You Close varen, een fijn dEUS-nummer met dito sfeer. De praatzang (een techniek die Barman op deze plaat vaak gebruikt) in Hidden Wounds lijkt verdomd veel op het oude werk van Eels en levert net als bij Sirens een onthaastende en interessante compositie op. Girls Keep Drinking laat een vrolijker, funky discogeluid horen maar zal in weinig lijstjes met beste dEUS-tracks verdwijnen. Nothings is een ruw klein diamantje, een compact intiem nummer dat iets intrigerends heeft. Het daaropvolgende The Soft Fall dient zich, in The Ideal Crash-stijl, aan als mogelijke zomerse single en voelt aan als het frisse briesje van de plaat. Een track als The Give Up Gene zorgt ervoor dat de plaat minder overredingskracht heeft als de vorige twee platen. Te traag, te leeg, te weinig muzikaliteit. Geen grote zonde op een conceptplaat of als rustmoment, maar zoiets was er al in de vorm van Crazy About You. Pas met de laatste nummers gaat het tempo omhoog en leren we dEUS weer kennen als alternatieve rockband. Scheurende gitaren, piepende viool, duistere baslijn en dreigende vocalen vullen Fire Up The Google Beast Algorithm. One Thing About Waves is, samen met Quatre Mains en Nothings, één van de mooiste bijdragen op Following Sea geworden.
Een snelle release heeft zijn voor- en nadelen. Liefhebbers hoeven ditmaal niet drie jaar te wachten op de kwalitatief hoge uitspattingen van dEUS. Die zitten nu ook zeker tussen het tiental gepresenteerde nummers. De keerzijde is echter dat er nu ook enkele minder aansprekende tracks op de plaat zijn gekomen die wellicht waren weggevallen als er meer te kiezen viel. Following Sea valt daardoor net tussen de wal en het schip in, om maar in zeemanstermen te blijven.
