The 3rd Birthday

Exclusief voor PlayStation Portable

Vroeger, in 1998 toen we nog aan het gamen waren op de PlayStation, was er Parasite Eve, dat alleen is uitgekomen in Japan en Noord-Amerika. Twee jaar later kwam Parasite Eve II uit, dit keer ook in Europa. De serie werd een groot succes en eigenlijk is het verbazingwekkend dat een vervolg nog zo lang geduurd heeft.

Er is er één jarig
Elf jaar later is het zo ver, Aya Brea, de heldin van de vorige twee delen is terug in een nieuw Parasite Eve-spel, dat verrassend genoeg The 3rd Birthday genoemd is. Op het eerste gezicht verrassend, maar eigenlijk is dat ook goed dat ze dat gedaan hebben. Het heeft namelijk verdomd weinig te maken met Parasite Eve. Er komen personages in voor die in de eerdere delen ook te zien waren, maar het lijkt alsof je een compleet andere verhaallijn aan het spelen bent. Voor nieuwkomers die nog nooit gehoord hebben van de Parasite Eve-reeks is dit geen probleem, maar voor de fans van de serie is het een teleurstelling.

Het verhaal begint op Kerstavond in 2012. Manhattan wordt opgeschrikt door enorme tentakels uit de grond die als wortels van planten om gebouwen heen kronkelen en een soort torens vormen om gebouwen heen. Uit die torens komen 'Twisted', vreemde wezens die zich voeden met mensen. Het is eens wat anders dan de standaard kalkoen op Kerstavond. Snel wordt er een team opgezet om het hoofd te bieden aan deze bedreiging. De CTI (Counter Twisted Investigation) wordt gevormd om te zorgen dat de Torens zich niet verder gaan uitbreiden en de wereld gaan overspoelen.

Een van de teamleden is Aya Brea. Ze is gevonden in haar trouwjurk voor een kathedraal en is haar geheugen kwijt. Ze is bij het team gekomen om haar 'overdive'-krachten, ze kan haar ziel in het lichaam van een andere persoon plaatsen. Professor Hyde Bohr, een ander teamlid, heeft een apparaat ontwikkeld dat Aya in staat stelt haar ziel ook in de tijd te laten reizen en zo de gebeurtenissen in Manhattan te voorkomen.

Het verhaal is verder niet zo heel sterk. Het heeft wat weg van de serie Lost. Iedereen die de serie gevolgd heeft, was in seizoen vijf de draad inderdaad kwijt. En dat gebeurt hier ook, want je springt af en toe wel veel door de tijd en lichamen heen. Het einde is echt een 'what the fuck'-moment.

Knalfeestje!
En dat is jammer, want het spel zelf zit goed in elkaar. Je start de game met een tutorial. Niet in een trainingskamer, maar terwijl je speelt krijg je steeds nieuwe skills uitgelegd. Natuurlijk begin je met het rondbewegen en schieten. Later krijg je de uitleg over je speciale overdive-kracht, maar ook crossfire, overdive-kills en liberation.

Het eerste probleem met de besturing komt pas later in het spel naar voren. Je draait de camera met de digitale vierpuntdruktoets en je beweegt zelf met de analoge stick. En je raad het al, bij heel veel actie zul je dus en de camera willen draaien terwijl je zelf ook wilt bewegen. Het is te doen, maar dat moet je wel oefenen. Bij de zware wapens helemaal, want er is dan geen auto-aim. Maar bij gewone wapens is het ook lastig als het druk is en er veel vijanden om je heen vliegen. Schieten doe je met de twee schouderknoppen van de PSP. Links is auto-aim op een vijand en rechts is kogels spuwen. Dit in combinatie met een druk scenario en een boel tegenstanders en je hebt hele lenige vingers nodig!

Als er teamleden in de buurt zijn kun je beter links ingedrukt houden en nog niet schieten. Er verschijnt een metertje dat zich vult en wanneer deze vol is kun je andere soldaten allemaal laten focussen op jouw doel, het zogenaamde crossfire. Als de vijand genoeg schade heeft opgelopen in korte tijd zal er een groot driehoek boven het wezen verschijnen en kun je een overdive maken in het wezen. Overdiven kan niet alleen in teamleden, maar ook in de Twisted. Dan neem je het lichaam niet over, maar je richt het een hoop extra schade aan en kom je terug in je vorige lichaam van je teamlid. Door deze actie gaat je liberation-meter ook een stukje omhoog. Deze overdive-mogelijkheid is op de hogere moeilijkheidsgraden eigenlijk een must-do, want op die manier geef je vijanden nog een flinke klap. De wapens werken ook wel, maar je krijgt vijanden niet zo snel neer.

Als je liberation-meter vol is kun je in korte tijd in liberation-mode, een mode waarin je supersterk en supersnel bent. In deze staat geeft overdiven in vijanden nog meer schade, je knalt op momenten energieschoten af die veel meer schade aanrichten dan je normale kogels en je beweegt als een Sonic op LSD, als een flits. Wel moet je oppassen, want die meter loopt af en als dat gebeurt is heb je even niet de mogelijkheid om te overdiven in een ander lichaam. Als je dan als een Rambo bezig bent geweest wil je nog wel eens niet letten op je levensbalk. Is je lichaam dood na liberation-mode, kun je niet snel een ander in bezit nemen en daardoor sterf jij ook.

Met al deze mogelijkheden om vijanden dood te maken heb je veel strategische mogelijkheden: ga je solo en gebruik je andermans lichaam alleen om munitie te besparen en zelf niet dood te gaan. Wordt liberation-mode jouw manier van vijanden snel afmaken? Of ga je als team te werk en bescherm je zo veel mogelijk je teamleden en zorg je voor genoeg crossfire en overdive je de vijand dood met behulp van je teamleden? Dat geeft mogelijkheden om het spel op verschillende manieren te spelen en geeft je ook de kans de game nog eens met andere insteek op te starten. De teamleden zijn niet beroerd om je te helpen, het geeft je echt een heerlijk gevoel als je als team probeert een grotere vijand neer te krijgen. Ze zoeken snel dekking, alleen in gangenstelsels wil de AI nog wel eens stoppen en laat hij een soldaat niet verder gaan. Waarschijnlijk is dat gescript, maar je kunt je team weer bij elkaar overdiven, zodat ze weer meegaan. In je eentje is het allemaal net wat lastiger, maar daardoor ook uitdagender, omdat je niet op teamleden kan leunen.

Overdive doet misschien het meeste pijn bij de vijanden, je moet de vijanden wel snel genoeg schade aanrichten om dat driehoekje boven hun, uh, hoofd, te krijgen. En daar hebben we wapens voor, heel veel soorten wapens. Tijdens het spel zul je steeds lichamen overnemen van specialisten die net een ander geweer gebruiken. Na het level succesvol te hebben gespeeld zul je dit ook kunnen kopen. Je kunt zelf drie wapens dragen, de vierde slot is in gebruik door het wapen van het lichaam dat je overneemt. Naast deze vier geweren heb je tot een maximum van negen granaten bij je als je je verveelt.

Wat wil je voor je verjaardag?
Er zijn veel soorten wapens te vinden in het spel, meer dan vijftig types. Je hebt verschillende pistolen, uzi's, shotguns en snipergeweren. Daarnaast zijn er nog wat raketwerpers en andere speciaaltuig. Nu blijft het daar niet bij want elk wapen is te upgraden. Meer munitie, groter bereik, betere precisie, speciale upgrades om vijanden sneller te kunnen overdiven of om sneller de liberation-meter te vullen. Je kunt alles kopen met de punten die je krijgt voor het uitspelen van een level. Hoe beter je het uitspeelt, door bijvoorbeeld zo min mogelijk dode soldaten achter te laten, hoe meer punten je krijgt. Er zijn achievements in alle levels die extra bonuspunten opleveren. Door deze te voltooien worden betere wapenupgrades vrijgespeeld. Dus wil je alle wapens en alle upgrades hebben, dan heb je een hele uitdaging voor de boeg! Sommige zijn een eitje, maar er zijn achievements die heel veel pogingen gaan kosten voordat ze gelukt zijn.

Er zit ook een puzzelelement in het spel, met in de hoofdrol de zogenaamde over energy chips. Er zijn verschillende soorten met verschillende levels. Er zijn soorten om je verdediging, aanval, genezing of kans op betere over energy chips te verhogen. Ook zijn er slechte varianten, die juist effecten negatief beïnvloeden. Al deze chips krijg je door in vijanden te overdiven en los zijn ze eigenlijk weinig waard. Maar op savepunten en voor de missies kun je gaan puzzelen met deze onderdelen. Je krijgt een 3x3-'moederbord' waar je verscheidene typen chips van 2x1, 1x2, 3x1 of 1x3 kan plaatsen. Als ze overlappen dan zijn er mutaties van de typen mogelijk. Het kan dus zijn dat een defense-chip verandert naar een healingchip van een hoger of lager level. Een chip met een level twee over dezelfde type over een level drie plaatsen hoeft niet te betekenen dat het level vijf wordt, het kan hoger of lager zijn. Heel vaak proberen zorgt voor uiterst krachtige passieve bonussen in je avontuur. Later krijg je meer mainboards om zo specialistische boards te gaan maken. Je kunt bijvoorbeeld een speciaal bord maken voor solo-stukken, dus veel eigen genezing, verdediging en schietkracht. Daarnaast een bord met bijvoorbeeld teamheling en verbeterde crossfire zorgt juist weer voor een sterker teamplay waar je teamgenoten niet zo snel doodgaan.

Het puzzelelement doet erg random aan, het lijkt meer een gok-element. Je zult zelf aantekeningen moeten maken, of even een guide moeten zoeken om te zien welk effect op kan treden door chips over elkaar te leggen, want dat wordt nergens uitgelegd. Ook is het verrassend dat je maximaal dertig losse chips mag dragen, daarna verdwijnt de eerst verkregen chip uit je voorraad. Dat hadden ze wel even mogen melden, erg rot als je daar pas achterkomt als het al te laat is. Het geheel geeft je weer een tactische keuze die je kunt maken, want welke kant wil je met Aya op? De keuze om het volledig te negeren kan niet, want op de hogere moeilijkheidsgraden zijn alle bonussen welkom en zijn deze voordelen gewoon te groot om te laten liggen. Je versterkt Aya op deze manier zodanig dat het spel een stuk beter te doen is tussen hard en genocide. Niet dat het een rustige wandeling wordt, verre van!

Dat kun je wel zien dat is...
Grafisch wordt de PSP tot het uiterste gedreven. Schitterende beelden worden op het schermpje getoverd en er zijn geen haperingen te zien als de versnelling eens een tandje hoger gaat. Een nadeel is wel dat het lastig is in te schatten waar een granaat terecht zal komen, omdat de camera normaal achter je schouder meekijkt en diepte lastig in te schatten is. Ook weer een kwestie van uitproberen, maar handig is anders, want je ontvangt wel degelijk schade van je eigen projectielen. De filmpjes tussendoor zijn zoals we eigenlijk gewend zijn van Square Enix, je vraagt je af wanneer de filmversie in de bioscoop verschijnt.

De gevechten zelf vinden zich plaats in de straten van Manhattan of in gebouwen en natuurlijk ook in Babels. Het ziet er allemaal flink kapot uit en de Twisted zijn in de straten aanwezig om auto's en dergelijke te slopen. Je hebt zo het idee dat je in een vernietigde stad rent en probeert te overleven. De gevechten bij de bazen zijn in wijde omgevingen die in of boven de stad plaatsvinden. Die gevechten zijn het meest intens, en kunnen ook erg lang duren. De afwisseling in gevechten is prima, het is niet alleen al je munitie op zo'n baas afgooien, maar echt zoeken naar een zwakke plek. Dat kan soms een kwestie van uitproberen zijn. Eenmaal een zwakke plek gevonden is het niet heel lastig meer, al zijn daar uitzonderingen op.

Wat dan jammer is zijn de unlockables. Je kunt verschillende kleding voor Aya vrijspelen als je het spel op de verschillende moeilijkheidsgraden succesvol uitspeelt. Voor een donker spel als dit is het dan raar dat je een kerstpakje of zwemkleding kan krijgen. Dat zorgt er dan weer voor dat het verhaal niet geheel serieus genomen kan worden. Schade is ook te zien aan Aya. Als je jouw kleding niet laat repareren loop je semi-naakt rond, ook al ben je weer geheel genezen van je verwondingen. Dit soort kleine dingen maken de setting van het verhaal ook niet echt serieus meer, maar dit is een cultureel dingetje, Japanners vinden dit nu eenmaal erg tof allemaal.

Conclusie
De PSP zal eind dit jaar of misschien volgend jaar zijn laatste adem uitblazen, als de NGP uit gaat komen. Hierdoor zou je kunnen denken dat het nu wel gedaan is met de handheld en dat uitgevers het platform aan het verlaten zijn om zich voor te bereiden op het nieuwe platform. Gelukkig is dat niet zo. Door spellen als The 3rd Birthday zie je dat er nog leven in de handheld zit. Het verhaal moet je volledig negeren, want dat gaat uiteindelijk echt nergens om. Het is een game met aardig camerawerk, alleen als het erg druk gaat worden heb je problemen. Het biedt ook heel veel mogelijkheden als je het spel op de verschillende moeilijkheidsgraden gaat uitspelen en je voor alle wapens en upgrades wilt gaan. En wie wil Aya nu niet in een stomende douche-scène zien?