Halo: Reach

Brace for Carnage
Waar het meer dan ooit om draait in Halo: Reach is de multiplayer, en dan vallen alle akkefietjes van de korte singleplayer-campagne in het niet. Het is puur schietgenot. Bungie heeft járen gehad om de game te optimaliseren tot zijn huidige vorm, en dat resultaat zie je aan alle kanten. Matchmaking geeft je de mogelijkheid om een aantal teamleden en tegenstanders te vinden om een vriendschappelijk potje te knallen, en het werkt soepel. Gaandeweg stijg je in rang, hoewel dit amper representatief is voor je eigen kunde. Als je vaker en langer online bent, stijg je sneller in rang; en dan hoef je niet per se uitstekend te spelen.

De speelmodi lopen enorm uiteen, van grote teamgames met grof geschut tot het subtiele maar uitdagende Infection (waarbij het ene team hele snelle ‘zombies’ zal zijn met zwaarden, en het andere alleen uitgerust is met shotguns). Natuurlijk mogen we Firefight niet vergeten, dat net als Halo: ODST gepolijst aanwezig is. In Firefight is het de bedoeling dat je golf na golf Covenant afslaat met je teammaten en zo’n groot mogelijke score probeert te behalen. Het is uitdagend en dwingt vooral op de moeilijkste difficulty om samen te spelen. Daarnaast kun je ook hier skulls inzetten om het allemaal nóg moeilijker te maken. Ben je klaar met al die modi, bouw dan gerust je eigen map en speltype. In Forge kun je helemaal los gaan met je bouwkunsten, van kale maps tot volledig bebouwde schud je zo uit je mouw.

Mod till you drop
Bij elk potje matchmaking kun je kiezen uit drie suggesties van beschikbare maps om met je huidige lobby te stemmen voor de map naar keuze. Daarnaast kun je je voorkeuren ook op multiplayervlak oneindig aanpassen, van hoe graag je praat in games tot welk type game je graag wilt spelen, en daar houdt de game dan rekening mee. Je verdiende credits kun je gebruiken om het uiterlijk van je SPARTAN te veranderen, met zelfs speciale sterfanimaties voor exorbitante bedragen (denk aan opspringende confetti als je wordt omgelegd middels een headshot). Je eigen ‘service record’ (en eventueel je filmpjes van de match daarvoor) wordt nauwgezet bijgehouden en opgeslagen, en kan je via bungie.net weer opvragen. Je kan op vrijwel elk moment aan het knutselen slaan, zelfs als je wacht op een lobby of het zoeken naar spelers. Dat zal je doen ook, want de navigatie zit geweldig in elkaar. Het is heerlijk intuïtief en je wordt vloeiend van menu naar menu geleid. Zo’n diepgang bieden zonder te verdwalen in de menu’s is knap.

Have you got it?
Grafisch zit de game uitstekend in elkaar, maar ze hebben soms iets te veel hooi op hun vork genomen. De campagne was zoals eerder gezegd erg groots opgezet, en de omgevingen zijn adembenemend. Maar helaas moet dat soms bij erg hectische gevechten lichtjes inboeten in framerate, en dat is jammer. In multiplayer heb je hier minder last van, maar daar lijken de textures van minder hoge kwaliteit te zijn om de snelheid ten goede te komen. Alle modellen hebben een opkikker gekregen en bijvoorbeeld de kleine grunts hebben andere soorten pantser. Ook de jetpack zorgt voor nieuwe interessante gameplay, die samen met de rest van de nieuwe vaardigheden poogt de afwezigheid van dual-wielding (twee wapens tegelijk hanteren) op te vullen.

De balans in multiplayer is degelijk, en de nieuwe vaardigheden voegen een interessante invalshoek toe. Als je als Elite speelt kun je ook nog eens gebruikmaken van de Evade-ability, die maakt dat je snel kan ontwijken. Het schietgevecht is een schaakspel van schieten en slaan, waarin je zo snel mogelijk iemands schild probeert te vernietigen om daarna letterlijk de genadeklap toe te dienen. In die hectiek komt het echter regelmatig voor dat je tegelijkertijd sterft door een goed getimede stomp van beide partijen. Ook de aangepaste knoppen zorgen soms voor verwarring als je Halo 3 of ODST gewend bent en zijn verschillende maps gevoelig voor exploits. Ook heb je bij verschillende modi niet meteen in de gaten wat de bedoeling is en hoe de score wordt bijgehouden.

Conclusie
Halo: Reach is ontzettend compleet. De campagne is kort maar vol actie en de multiplayer groter dan ooit. Het geheel wordt ingepakt met een intuïtief en goed werkend menu en je bent zeker voor vele uurtjes zoet. Maar een perfecte score krijgt de game niet. Daarvoor is het verhaal niet origineel genoeg en wordt de game geplaagd door kleine maar niet minder opvallende foutjes, zoals de AI van je maten en de kans op exploits in multiplayer. Dat zal ons of jou absoluut niet tegenhouden te genieten van deze parel van een FPS.