CD: Turin Brakes - Bottled at Source

Joost Melis (Pink_Floyd)
Bij het zien van de persberichten van Bottled at Source bekroop me een 'oh ja'-moment. Een vlaag van herinneringen, korte indrukken en gekoppelde gevoelens die je meteen in een tijdsgeest plaatsen. Oh ja, Turin Brakes, bestaan die nog? Ja, die bestaan nog blijkbaar. Jaren niks meer van gehoord in de ether, in de bladen of op de grote festivals. En dat terwijl de groep samen met Elbow, Travis en I Am Kloot op kwam zetten en de rustige akoestische folkmuziek als 'the next big thing' werd gezien in Engeland en omstreken. Nu horen we van Travis en I Am Kloot ook verdomd weinig meer, alleen Elbow heeft zich eigenlijk weten te continueren qua publiciteit en kwaliteit.


Dat laatste is een beetje gechargeerd natuurlijk, want persoonlijk vind ik I Am Kloot nog steeds een prima band. Van Turin Brakes weet ik het eerlijk gezegd niet. Ja, The Optimist en Ether Song staan me bij, maar wat er daarna met ze gebeurd is? Joost mag het weten, en ik weet het dus niet. Maar om hun tienjarig bestaan te vieren is er nu een 'Best of'-plaat die een mooie muzikale samenvatting voor de luisteraars kan geven. Het is een dubbelaar geworden dus zelfs de fans zullen er blij mee zijn. Disc twee bevat namelijk een lading 'previously unreleased' tracks en b-kantjes.

Eerst maar eens teruggrijpen op de historie van Turin Brakes, wie, wat, waar?
Turin Brakes is een Brits duo dat, zoals vermeld, hoge ogen gooide in de beginjaren van deze eeuw. Folk, pop, akoestisch en singer-songwriter is het werkveld waarin Olly Knights en Gale Paridjanian opereren. Denk aan Crowded House en Kings of Convenience. Melodieuze troubadoursmuziek, samenzang en voornamelijk relaxte feel-good vibes.

De eerste disc opent met de wellicht meest bekende single van de heren, 'Painkiller'. Een heerlijke en verfrissende 'no worries'-track die erg je best doet om je vrolijk te stemmen. Ook de opvolgers 'Underdog (Save Me)' en 'Emergency 72' van het debuutalbum The Optimist laten belletjes rinkelen en de trip to memory lane-momenten komen weer bovendrijven. Over de laatste track voegen de heren in de liner notes toe: "A song about tension between love and reality, oh and the morning after pill". Dus ondanks de vriendelijke en gemoedelijke klanken is het niet alleen maar pais, vree en vrolijkheid bij de Turin Brakes. Toch voelt het wel vaak zo aan, de verzamelaar staat vol met kleine pareltjes die je moeiteloos meevoeren, allen huiskamervriendelijk en je een Zwitserlevengevoel bieden. De melodieuze harmonieën worden subtiel onderbroken door akoestische gitaarsolo's om het geheel een apart tintje te geven. Wat waren ze eigenlijk leuk die Turin Brakes!


Dat de spotlights niet meer zo fel op de Turin Brakes schenen de laatste jaren blijkt ook wel aan de indeling van deze "Best of". De twee laatste platen JackInABox en Dark On Fire zijn nogal ondervertegenwoordigd. Eigenlijk is dit de perfecte Turin Brakes-plaat, de meest memorabele, hartverwarmende en dromerige popfolkliedjes (zeventien in totaal) aangevuld met wederom zeventien speciale momenten voor de fans. Live-versies, b-kantjes en vooral de niet eerder uitgebrachte tracks zullen hen bekoren, al voelt de tweede schijf meer aan als een mengelmoes. Een vergeten doos in de garage waarin allerlei losse oude dingen liggen, die leuk, maar moeilijk aan elkaar te koppelen zijn. In tegenstelling tot de eerste cd waar de Turin Brakes-sfeer overduidelijk gepresenteerd wordt en de samenhang groot is. Na het horen van de compilatie is het goed nieuws om te lezen dat de twee begin 2010 weer met een nieuw album komen. Misschien levert het hen weer wat meer verdiende bekendheid op.

Painkiller

Label: Source/Virgin Records Releasedatum: Oktober 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in CD's.