Unreal Tournament III
Iedereen kent ondertussen Unreal Tournament wel, een schietfestijn vol power-ups en bizarre wapens. De kracht van UT zit altijd in het fraggen met en tegen meerdere mensen. Hierdoor is het vaak een chaos op het veld met kogelinslagen links, ontploffende raketten rechts en een plasma-blast midden in je smoel. Ook staat UT bekend om zijn geniale leveldesign, waar je eigenlijk nergens veilig bent en het beste continu in beweging moet zijn. In het kort is dit de UT formule, haalt deze versie van het nieuwste telg de strenge eisen om bij deze klassieke reeks te horen?
Mooi, mooier, mooist. Dat is wat elke keer weer telt voor Unreal Tournament. Gebouwd met de mooie Unreal Engine 3 weet UT3 je op elk niveau te verbazen, van de gigantische gebouwen tot en met de kleine spider-mines. Overal is aan de details gedacht en vooral ook aan kleur. Je zult namelijk zien dat UT3 veel lijkt op Gears of War aangezien beiden met dezelfde engine gemaakt zijn, maar waar Gears nogal grauw was en kleurloos, is UT3 juist een explosie van kleur. De framerate is ook perfect stabiel, ondanks de grote hoeveelheid spelers die soms een map bevolken in de multiplayer modes. In de singleplayer campagne krijg je mooie cutscenes voorgeschoteld om het verhaaltje uit de doeken te doen. Deze cutscenes zijn zo ontzettend mooi dat je eigenlijk achterover wilt leunen en anderhalf uur het verhaal tevoorschijn zien komen, maar zo werkt het jammer genoeg niet. Wil je alles zien, dan moet je de hele campagne doorploeteren.
En het is net die campagne waar je niet op zit te wachten. Hiermee kun je nog het een en ander vrijspelen, maar of je het ook doet is een ander verhaal. Een flinterdun verhaal is een dekmantel voor een aaneenschakeling van botmatches. Wanneer je wil oefenen is dit misschien een leuke toevoeging, maar dan nog raad ik je aan online te gaan spelen, jezelf honderd keer af laten knallen en het op de harde manier leren. Online komt het spel overeind, blaast je omver en blijft in je nek hijgen mocht je het lef hebben weer op te staan. Met de modi Deathmatch, Team Deathmatch, Capture the Flag, Vehicle CTF, Warfare en Duel heb je voor elke stemming wel iets. Heb je de lucht van bloed in je neus, neem dan een (Team) Deathmatch of normale Capture the Flag voor de kleinere maps en persoonlijkere gevechten. Duel is ook geschikt voor bloederig vermaak, maar de opzet is iets minder vlot dan de eerder genoemde modi. Je speelt namelijk een één op één gevecht met een andere speler, waarna de verliezer spectator wordt en een spectator het op mag nemen tegen de winnaar. De Deathmatches zijn heerlijk snel en chaotisch en de Capture the Flag levels vragen om teamwork, kennis van de map en ballen ter grootte van je vuist. Wie het grootser aan wil pakken begint aan Vehicle CTF of Warfare, waarbij de eerstgenoemde een normale Capture the Flag is op grotere maps met voertuigen. Warfare geeft je toegang tot speciale maps met zogeheten nodes, objectives en wederom voertuigen. Deze voertuigen zijn leuk om mee te spelen en zeer goed te besturen, met als beste nieuwe toevoeging de Darkwalker. De Darkwalker lijkt weggelopen uit War of the Worlds maar dan met een Unreal sausje eroverheen. Zie het als een tank op hele hoge poten en een allesvernietigend wapen aan boord, of als een zware geschutstoren die kan lopen en echt heel erg veel pijn rond kan schieten.
Ja, maar shooters spelen toch het best op de PC? Tja, ergens is dat misschien wel de waarheid, aangezien je met de muis nu eenmaal sneller en preciezer kunt draaien en mikken. Het is Epic echter gelukt om een configuratie voor de 360 controller te maken die simpelweg briljant speelt. De trekkers geven je primary en secondary fire, LS of A gebruik je om te springen, LB en RB voor het kiezen van wapens en X en B zijn voor je teleporter en shield gun. De eerste potjes zal het misschien even wennen zijn, maar al snel heb je door waar alles zit en ontwijk je zonder na te denken over de knoppen een raket, switch je snel naar je shock rifle en geef je die bastard een lekker gat tussen z’n ogen, wat in Unreal Tournament maar een ding kan betekenen: “HEADSHOT!!”. Jaja, onze lieve announcer is wederom terug om je te belonen voor je halsbrekende toeren met kreten als “Rampage”, “Multi Kill”, “Dominating” en natuurlijk “Humiliating Defeat”. Het blijft een geniale toevoeging in de serie waar je altijd een brede smile van op je gezicht krijgt. Voor de rest is het geluid ook wat je ervan mag verwachten, mooie, heldere knallen en taunts die continu om je oren vliegen. Je kunt met gemak stellen dat als je een mooie installatie hebt staan en je deze helemaal open schroeft, je zit te genieten samen met je buren, terwijl de announcer je telkens op de hoogte stelt van de status van je vlag.
