Dancing Stage Universe
De Dancing Stage-serie is een serie games die vooral in Japan, onder de naam Dance Dance Revolution, erg populair is. De eerste DDR-game verscheen in 1998 in de Japanse arcade hallen en sinds 1999 is het spel op de consoles te koop, waarbij er vooral veel games op de PlayStation 1 en 2 zijn verschenen. De eerste Xbox kreeg ook een drietal dancing-games met de naam Dancing Stage Unleashed 1, 2 en 3, maar deze werden niet echt een groot succes. Voor de Xbox 360 probeert Konami het nog een keer met Dancing Stage Universe, welke voor een euro of zeventig te koop is, inclusief een dansmat.
Voor de mensen die nog nooit een Dancing Stage-spel gespeeld hebben eerst even een korte uitleg over hoe het werkt. Dancing Stage is, zoals de titel misschien al een beetje verklapt, een dansspel. Het is de bedoeling dat je op de maat van de muziek de aangegeven danspasjes danst op de aangesloten dansmat. Op je TV-scherm gaan er pijltjes van beneden naar boven en zodra zo’n pijl boven in het scherm aankomt moet je op dat vlak van de dansmat gaan staan. Bij rustige liedjes is dit gewoon heen en weer stappen, maar bij liedjes met een hoog tempo is het snel bewegen en heen en weer springen op de maat van de muziek, en laten ze nou juist veel snelle liedjes in het spel hebben zitten.
Speciaal voor nieuwe dansers is er een basisversie van het spel waarin je een tutorial kunt volgen en je het spel kunt leren. In deze versie heb je maar een paar mogelijkheden, maar zodra je een liedje gespeeld hebt komt de uitgebreide versie van het spel beschikbaar. Hierin krijg je de beschikking over een hele rits spelmogelijkheden, waarvan je het gewoon spelen het meeste zult gebruiken. Mocht je Dancing Stage echter gekocht hebben om een beetje actief te doen dan kun je ook kiezen om net zo lang te spelen totdat je een bepaalde hoeveelheid calorien verbrand hebt.
Dancing Stage Universe is een van oorsprong Japans spel. Dit is natuurlijk al merkbaar aan de mat die je erbij krijgt en het idee achter het spel, maar nog duidelijker is dit te merken aan de muziek in het spel. Bestaan andere muziekspellen zoals SingStar en Guitar Hero voornamelijk uit bekende Westerse liedjes, bij Dancing Stage Universe is slechts een klein deel van de muziek bekend. Denk hierbij aan Chelsea Dagger van de Fratelli’s en Monster van The Automatic. Naast deze liedjes staan er een hele rits onbekende Japanse dance liedjes op met een hoog tempo. Onbekend is niet altijd slecht, want er staan een aantal erg goed dansbare nummers op, maar wat meer bekende liedjes zou toch leuker zijn. Het spel bevat zo’n zeventig liedjes waarvan er ongeveer twintig niet direct beschikbaar zijn. Deze liedjes zul je moeten unlocken in quest mode.
Quest mode is de storymode van het spel, alleen dan zonder een echt verhaal. Je bent gewoon een danser die door alle staten in de V.S. heen danst. Haal je een liedje of een opdracht dan win je geld waarmee je verder kunt reizen. Soms zijn er speciale evenementen waarbij je extra veel geld of een nieuw liedje kunt verdienen. Simpelweg goed dansen is echter niet genoeg voor deze mode. Speel je het spel op het niveau basic dan zul je al snel blijven steken omdat je dan niet genoeg punten kunt verzamelen om een liedje te halen. Ben je dus geen DDR-freak dan zul je waarschijnlijk genoegen moeten nemen met alleen de standaard beschikbare liedjes.
Gelukkig is er nog een andere modus met een rustig oplopende moeilijkheidsgraad, Challenge mode. Deze modus heeft oplopende moeilijkheidsgraden en bij elke moeilijkheidsgraad een zestal opdrachten die gehaald moeten worden. Dit kan simpelweg het uitdansen van een liedje zijn, maar meestal zijn het variaties op het gewoon dansen. Soms mag je bijvoorbeeld niet de omhoog en omlaag pijlen gebruiken, terwijl die wel op je scherm voorbij komen, of mag je niet twee keer achter elkaar op dezelfde pijl stappen. Dit is een leuke toevoeging aan het standaard dansen en is een stuk pittiger dan je denkt, maar wel leuk pittig.
Mocht je uitgekeken zijn op de standaard pasjes dan kun je ook altijd nog je eigen danspasjes op de muziek bedenken en deze opslaan. Het spel bevat daarnaast ook nog een onlinemodus, maar die is nog niet zo populair aangezien er op meerdere dagen geen match beschikbaar was. In de toekomst zullen er wel extra liedjes aangeboden worden via marketplace.
Grafisch is DSU ook duidelijk een Japanse game. De bekende liedjes worden weliswaar begeleid door de originele videoclip, maar alle andere liedjes hebben vaak alleen een dansend meisje op de achtergrond met wat felle kleurtjes en bewegende dingen. De meisjes zijn ook typisch Japans in een soort anime stijl. Door het gebruik van veel felle kleuren in het spel oogt het erg druk. Vooral als je de eerste keer het uitgebreide menu ziet weet je even niet welke optie je nou precies moet hebben en wat alles precies inhoudt. Dat het spel naast de tutorial verder geen uitleg geeft over de verschillende modi vergroot deze onduidelijkheid alleen maar. Bij de quest mode is het vaak niet direct duidelijk wat nou de bedoeling is, vooral als je even niet oplet en een pagina tekst doorklikt. Dit doorklikken gebeurt vrij regelmatig omdat het spel veel moet laden tussen alle liedjes en je eigenlijk gewoon snel door wil spelen.
