Wii Play

Roy
Zoals in de eerste alinea al verteld was is Wii Play er vooral om je kennis te laten maken met de Wiimote. Geen van de negen minigames is daardoor ook diepgaand of moeilijk. Je doet enkel wat dingetjes met de Wiimote en er gebeurt wat op je TV. Op zich is hier niets mis mee vanwege de lage prijs voor de bundel, maar het is wat mager.


Tafeltennis<\/center>

Er hadden bijvoorbeeld wat meer minigames in mogen zitten en Wii Play zou wat gevarieerder kunnen zijn; het is nu vooral richten en klikken (ik voorspel overigens een flink aantal van die suffe PC adventures voor de Wii). Daarnaast ben je in, als je enkel alleen speelt, zo door alle spelletjes heen omdat het er zo weinig zijn, met een kleine drie kwartier heb je ze alle negen gehad. De leukste spelletjes ga je misschien nog wel een keer spelen, maar in je eentje gaat Wii Play echt niet langer dan twee uur mee.

Gelukkig is de game met een vriend wél leuk om te spelen, vanwege de simpele opzet is er zowat geen uitleg nodig en iedereen is meteen een geduchte tegenstander omdat de spelletjes zo makkelijk zijn. Natuurlijk zijn niet alle negen spelletjes even leuk, maar dat houd je altijd met minigame compilaties.


Pose Mii<\/center>

Wat mij betreft zijn er vier minigames die redelijk lang houdbaar zijn (totdat bijvoorbeeld Mario Party 8 of Wario Ware uitkomen) en dat zijn Shooting Range, Find Mii, Billiards en Charge! Deze vier games zijn duidelijk uitgewerkt, hebben een leuk competitief karakter en zijn steeds anders. Bij deze vier games is het verder ook zo dat de besturing het best uitgewerkt is (het tafeltennis spel blijft enorm gevoelig, iets dat in de preview ook al opmerkt was). Welke spelletjes jij zelf uiteindelijk het leukst vindt hangt uiteraard af van je persoonlijke smaak, de een vindt schieten weer wat leuker terwijl de ander het racen het leukst vindt.