Half-Life 2: Episode One
<\/center>Alyx is in Episode One continu je maatje. In het begin helpt zij jou omdat jij nog geen wapens hebt (er zitten overigens geen nieuwe wapens in het spel) en later help jij haar in donkere stukken waar zij niets kan zien en je de vijanden moet belichten met je zaklantaarn. Haar AI is geweldig en zelden loopt ze in de weg of vertoont ze onverwacht gedrag. In het begin van het spel is ze een beetje depri, wat op je zenuwen gaat werken, maar later in het spel zijn het de kleine details die haar zo ontzettend grappig maken. Zo zegt ze in het donker als de batterij van je flashlight even op moet laden: “Wow, we have got to talk to Dr. Kleiner about getting you some new batteries!”. Ook doet ze in het donker het geluid van een zombie na, waarna ze je hard uitlacht omdat je bang was dat ze gemuteerd was.
<\/center>Was HL2 meer een “in je eentje op de grote wijde wereld” spel, met Alyx aan je zijde ben je continu samen in de actie betrokken. Dit betekent aan de ene kant dat er niet zoveel te ontdekken valt (wat niet betekent dat het lijkt alsof je je alleen over gebaande paden begeeft), aan de andere kant is de actie veel intensiever. De hoeveelheid vijanden is behoorlijk groot en de actie zorgt dat je letterlijk op het puntje van je stoel zit. Ook al ben je soms omringd door tien vijanden, komen zelfmoord-Zombines op je af rennen en zijn er overal om je heen ontploffingen, nooit wordt de actie vervelend of langdradig, aangezien er genoeg “filmische” stukken tussen zitten. In deze stukken geeft Alyx je een update van de gebeurtenissen, geeft ze meer achtergrondinformatie over het verhaal of moet je langs obstakels zien te komen. Het spel wordt dus nooit een “breinloze” shooter zoals bijvoorbeeld Painkiller, maar houdt de actie gedoseerd, maar zooo spannend!
<\/center>