CD: Campbell & Lanegan - Sunday at Devil Dirt

Joris (Scylla)
In 2006 kwam Ballad of the Broken Seas uit, een verrassend goed uitpakkende samenwerking tussen de ex-zangeres van de Schotse folkformatie Belle & Sebastian en de frontman van de Amerikaanse grungeband The Screaming Trees. Isobel Campbell & Mark Lanegan zijn na dit succes voor een tweede maal samen de studio ingedoken en het resultaat ligt alweer een maand in de winkel. Op Sunday at Devil Dirt kunnen we horen hoe Belle en het Beest opnieuw een aantal prachtige liedjes hebben opgenomen.




Blues, broeierig & geil
Ondergetekende had de eer Isobel Campbell een tijdje terug te mogen interviewen voor Fok! en ze maakte destijds een enigszins uitgeputte, maar wel uiterst voldane indruk. De nieuwe plaat is dan ook helemaal haar kindje. Campbell zelf is verantwoordelijk voor de productie, de teksten en arrangementen. In feite was Mark Lanegan meer één van haar instrumenten waarvan ze vrijelijk gebruik maakte om de rustgevende songs die op Sunday at Devil Dirt te vinden zijn goed tot hun recht te laten komen. De eerste plaat waarop ze samenwerkten maakte ze nog gebruik van FedEx, maar dit keer nam Mark Lanegan de moeite af te reizen naar de Schotse hooglanden om zich daar te laten dirigeren door het muzikale brein van Campbell. En hoewel de muziek van Isobels hand is, lijkt het alsof Lanegan een typisch Amerikaans geluid met zich heeft meegedragen.

Want hoewel de nummers op Sunday at Devil Dirt grotendeels in dezelfde lijn als de voorganger liggen, is er hier en daar toch voor wat meer Amerikaanse sfeer gezorgd. De titel dekt de lading dan ook prima: de rauwe, lage bariton van Lanegan wordt goed gecombineerd met western-achtige pingeltjes waardoor je zo de hooibalen over een verlaten prairie voor de geest kan halen. Op 'The Raven' is dat bijvoorbeeld het geval, een melancholische track met Edgar Allen Poe-achtige duisterheid. Wat lichter is vervolgens 'Salvation', de derde track met flink wat bluesinvloeden, op een wat opgewektere wijze. Vooral de eerste nummers is het vooral Mark Lanegans stem die de boventoon voert, Isobel zelf is wat minder aanwezig dan op 'Ballad of the Broken Seas'. Maar haar stem werkt perfect als aanvulling op Lanegan. Op de heerlijke sfeervolle blues 'Come On Over (Turn Me On)' en op 'Shot Gun Blues' druipt de geilheid tussen beiden er van af.




Lichtvoetige melancholie
Niet alle nummers zijn echter van hetzelfde inspirerende niveau, 'Backburner' is een beetje een vreemde eend in de bijt en 'Keep Me In Mind Sweetheart' is ook niet helemaal op zijn plaats. Verder is 'Something to Believe' wel het vermelden waard: de song schommelt net als het hele album tussen soort hoopvolle lichtvoetigheid en een melancholische tevredenheid in, die prachtig worden ingekleurd door de twee, compleet verschillende maar aan elkaar gewaagde stemmen van Lanegan en Campbell.

Met Sunday at Devil Dirt laat Isobel Campbell zien dat ze prima in staat is een prachtig album vol met sfeervolle, rake liedjes te vullen. Wat minder folk en wat meer blues en Lanegan is vocaal wat meer aanwezig dan Isobel zelf. Maar dat is helemaal niet erg, want als Isobel ook maar eventjes haar engelenkeel opent komen er als vanzelf zonnestralen door de donderstem van Mark Lanegan heenzetten. De chemie tussen de twee is volmaakt. Op de vraag of we ook een derde deel mogen verwachten van het duo, moest Isobel ondergetekende helaas het antwoord schuldig blijven, maar Sunday at Devil Dirt smaakt in elk geval beslist naar meer.

Label: V2 Records Datum: Mei 2008 Waardering: