CD: Jack Johnson - Sleep Through The Static

Joost Melis (Pink_Floyd)
Het plan om iedereen aan de spaarlamp te krijgen is voor Jack Johnson waarschijnlijk niet rigoureus genoeg. Zijn nieuwe album Sleep Through The Statis is namelijk op 100% zonne-energie opgenomen en de omhulling is geheel van (waarschijnlijk recycled) karton. Daarnaast is Brushfire Records aangesloten bij de "1% for the Planet" club en brengt dus ook nog wat geld in het laatje voor het goede doel. Een man die het beste voor heeft met de mensheid en deze aardkloot. En dat blijkt ook weer op zijn laatste release.


Jack Johnson is inmiddels 32, getrouwd en trotse vader van twee koters. De directe wereld om hem heen en de algehele wereld in de toekomst staan op dit album centraal. "Some songs on this album are about making babies. Some of the songs are about raising them. Some of the songs are about the world that these children will grow up in; a world of war and love, and hate, and time and space". Het zijn dus niet alleen maar 'Bubbly Toes' en olijke 'Banana Pancakes' die de klok slaan ditmaal. De toonzetting van enkele nummers is een stukje serieuzer getint. Al met al heeft Johnson zijn aankondigingen van een donkerder en harder album weer ingetrokken. Samen met producer JP Plunier heeft de ex-surfer er weer een ouderwets relaxalbum van gemaakt. Plunier was voorheen ook de muzikale opnamegids van Ben Harper en tevens verantwoordelijk voor de productie van Johnson's debuut, Brushfire Fairytales. Het geluid laat dan ook flarden Fairytales horen.

Naast de soms wel erg vergezochte teksten (zoals in 'Monsoon') is de muziek wel wat van de sprankelende glinstering kwijt die het op het debuut wel had. De kleine details, bruggetjes en de je-bij-de-buis-van-Eustachius-grijpende melodietjes zijn omgeruild voor strakker omlijnende deuntjes waarin dub en relaxpop de boventoon voren. Percussie is verdrongen tot een minimum en van de toevoeging van een toetsenist aan de vaste studio-indeling is iets te subtiel gebruik gemaakt. De single 'If I Had Eyes' en de titelsong grijpen het meest terug naar de oude Brushfire-methode, maar de glinstering is toch een stuk doffer geworden. 'All At Once' is een stemmige openingstrack, waarin wel een heerlijk vertraagd deuntje verscholen zit. Maar wat het album voornamelijk mist zijn die goedgeplaatste tempowisselingen en aanstekelijke deuntjes die dagenlang in je hoofd bleven hangen.


Het is bij lange na geen saai album, maar ook geen intrigerend juweeltje meer. De vreugde van dit album moet je vooral halen uit de kleine details die je pas na meerdere draaibeurten oppikt. Niet meteen opgeven dus en dat geldt ook voor Jack Johnson zelf.

Label: Brushfire Records Datum: februari 2008 Waardering: