Reportage: Frauderen voor een visum
Wanneer Arvid onder invloed was wilde hij altijd seks. ‘Meestal wilde ik niet”, zegt Silvia, “niet op die manier in ieder geval. Soms liet ik het toe en liet het maar gebeuren, dan doet het het minste pijn. Eén keer wilde ik echt niet. Arvid wel en hij heeft me die avond gedwongen. Dat heeft veel stuk gemaakt.’
Emotioneel manipuleren
Arvid’s woedeaanvallen gingen alleen gepaard met verbaal geweld. “Hij heeft nooit geslagen. Hij was juist ontzettend bedreven in mij emotioneel te manipuleren en daardoor vergaf ik hem alles. Of beter gezegd, ik verdrong het en gedoogde zijn gedrag. In mijn belevingswereld was Arvid nog steeds de ideale vriend, dé man waarmee ik oud wilde worden.”
Met de verdrongen gedachtes vielen er gaten in Silvia’s geheugen. Zo kon ze zich niet meer herinneren dat ze geld had gepind om halftwee ’s nachts, of op zondagmiddag terwijl ze aan het werk was. En waarvoor had ze ook al weer die 600 gulden opgenomen?
"Ik vertelde het aan Arvid die me adviseerde contact op te nemen met de bank. Regelmatig stonden er in de krant artikelen over spookopnames, criminele organisaties die de rekeningen van nietsvermoedende burgers plunderden. Hij vond het een belachelijke situatie en ik moest er maar snel werk van maken.”
Onderzoek van de bank wees echter uit dat haar pas niet was gekloond en dat het geld met het originele exemplaar was opgenomen. Alles bij elkaar opgeteld bleek er 5000 gulden te zijn verdwenen. Natuurlijk vroeg ze of Arvid er soms iets mee had te maken. Tenslotte was hij regelmatig ’s nachts weg. Maar de vraag eindigde in de zoveelste ruzie waarna hij weer voor een tijdje verdween.
“Terwijl hij weg was ben op zoek gegaan naar bewijzen”, zegt Silvia. “En ik vond meer dan ik wilde vinden. Ik vond al afschriften van lege bankrekeningen, aanmaningen en brieven van schuldeisers en deurwaarders. Ook kreeg ik via via steeds meer dingen te horen over hem. Dat hij gezocht werd door schuldeisers. En dat er nachtelijke klopjachten waren als hij weer eens uit een taxi was gesprongen zonder te betalen. Twee weken later kwam Arvid terug, maar niet voor lang. Hij vond dat ik beter verdiende en maakte het uit. Ik was er kapot van. Ik wilde alleen hem en hij moest het niet wagen weg te gaan. Maar hij ging wel. En een hele tijd hoorde ik niks van hem."
Vreemdelingendienst
Hoe langer ze Arvid niet zag, des te meer kwam Silvia tot rust. Cirino was inmiddels toe aan zijn tweede visum en weer vulde ze de formulieren in. Ook schreef Silvia ditmaal een brief aan de Vreemdelingendienst met een aantal details die de fakerelatie aannemelijk moest maken.
Cirino kreeg zijn tweede visum en Arvid liet zich niet meer zien. Langzamerhand probeerde Silvia haar leven weer oppikken, maar dat lukte niet echt. Hij bleef in haar hoofd rondspoken. “Ik wilde hem terug en ik wist dat hij ook van mij hield. Af en toe hadden we telefonisch contact. Mijn hart maakte telkens weer een sprongetje, maar achteraf bleek hij me steeds weer te bellen omdat hij iets van me nodig had. Soms vroeg hij me of ik een nieuwe vriend had. Ik zei dat ik die niet had, ik wilde immers alleen hem. Dat moest hij toch begrijpen?
Zo ging dat een tijdje door tot ik een jaar lang niks van hem hoorde. Hoewel Arvid nog steeds in mijn bloed zat krabbelde ik langzaam op. Ik ging weer meer uit met vriendinnen, kwam weer aan mezelf toe en verhuisde naar een nieuwe kamer, eentje zonder verleden.”
Verblijfsvergunning
Vanuit het niets nam Arvid weer contact met haar op. Ze had hem meer dan veertien maanden niet gesproken. “Ik was al een tijdje op het punt dat ik geen relatie meer met hem wilde, ik had hem niet meer nodig. Arvid mij wel, mijn hulp voor Cirino’s derde en laatste visum. Als alles goed zou gaan kreeg hij hierna een verblijfsvergunning. Arvid bleek het manipuleren nog niet verleerd want hij wist me weer over te halen. Want dit was dé kans dat zijn broer hier voorgoed blijven mocht. En wat had ik nou nog te verliezen? Bovendien had ik al tweemaal eerder meegewerkt, dus waarom dan nu niet?”
Met tegenzin vulde Silvia de formulieren in zette haar handtekening eronder. Dit was het dan, ze was er vanaf. Cirino zou zijn visum en daarna een permanente verblijfsvergunning krijgen.
Maar dat laatste visum bleef wel erg lang op zich wachten. Zo lang dat Cirino zelf bij de Vreemdelingendienst ging vragen waar het bleef. Ze vertelden hem dat ze er nog niet uit waren. Er waren twijfels. Een van de problemen was dat het adres van Arvid’s ex-vriendin niet langer meer in gebruik was. Cirino had daarom Silvia’s adres opgegeven. Dus ging ze samen met hem naar het bureau om te zeggen dat hij wel degelijk haar vriend was. Ze werden naar huis gestuurd met de melding dat ze binnenkort zouden langskomen.
Zenuwachtig
Om de schijn zo goed mogelijk op te houden had Arvid een plan uitgedacht. Cirino kwam bij Silvia wonen tot de controle was geweest. Ze zat er nu al zover in dat ze toestemde. Cirono was haar meer dan dankbaar. Hij verontschuldigde zich continu en bood aan om op een matras te slapen. Maar dat vond ze te omslachtig, hij mocht gewoon in bed slapen. Stel je voor dat de Vreemdelingendienst dat matras zag liggen, hoe moest ze dat dan weer verklaren?
Zo gingen er vier weken voorbij zonder dat ze controle kregen. Cirino werd zenuwachtig, hij had zijn visum nodig om te mogen werken. Op een donderdagochtend ging hij persoonlijk langs de Vreemdelingendienst en kwam terug met twee inspecteurs.
Lees verder op de volgende pagina
