Theater : STOMP
Bij binnenkomst is het podium al zichtbaar. Er staat een hekwerk/stelling met daaraan allerlei voorwerpen als potten, verkeersborden enz. Vrij onverwacht start dan de voorstelling. Op het eerste gezicht lijkt er een schoonmaker het podium te gaan vegen, maar al gauw blijkt dit één van de leden van STOMP te zijn. Het geveeg gaat dan over in een ritmisch geluid en staan plots de acht leden van STOMP een muziekstuk op te voeren met behulp van de bezems. De groep is per voorstelling wisselend en bestaat deze keer onder meer uit Paul Bend, Carli Jefferson, Naomi Richards en Theseus Gerard. Laatstgenoemde is nog van de originele STOMP cast.Na de bezems worden er de meest ritmische klanken tevoorschijn getoverd uit onder meer lucifersdoosjes, waterreservoirs, basketballen, stoelen, gootsteenbakken en zelfs kranten. De voorstelling is onverwacht erg komisch. Waar Mayumana meer gericht is op dans en beweging, gaat STOMP meer de komische kant op. Vooral het "pispaaltje" van de groep (deze keer gespeeld door Paul Bend) is erg lachwekkend. Ik vind zelf Mayumana iets prettiger om naar te kijken. De strakke lijven en mooie mensen ontbreken in STOMP. Er zit zelfs een jongen met een flinke bierbuik bij deze groep van STOMP. Niettemin vond ik STOMP ook erg vermakelijk en vooral de humor erg onverwacht.
De voorstelling verloopt eigenlijk vrij rustig. Pas aan het eind komt dan eindelijk de energie los in STOMP, komen de grote olievaten tevoorschijn en klimt men dan eindelijk in de wand, waarna er stevig op los geramd wordt. Tezamen met het publiek wordt er dan nog een toegift gegeven en is het afgelopen. STOMP is zeker iets wat je absoluut gezien moet hebben. Hou je van humor, ritme en percussie dan ben je bij STOMP zeker aan het goede adres.
