CD: Janet - Damita Jo
De cd telt 22 nummers, maar als je me naderhand zou hebben verteld dat ik naar 6 uur JJ zou hebben geluisterd, zou ik je op je woord hebben geloofd. De muziek kruipt maar wat voort, zonder dat er echt een begin of eind aan zit. Het lijkt eindeloos door te gaan, in een negatieve zin welteverstaan. Je hoort de muziek wel, maar het doet niets. Het gaat het ene oor in, en het andere oor nog weer sneller uit, waarbij het een zeurige dreun achterlaat. Het is gewoon niks speciaals, niks nieuws onder de horizon.
Nog een ander punt zijn de zogenaamde ‘interludes’. Kunnen informatief en leuk zijn, maar in Janets geval is het een hoop niks, gezever. “Oh ik vind de zee zo leuk - ja echt, ik doe al mijn hele leven aan muziek.” Leuk miss J, en nog? In mijn ogen moet een muziekalbum vol staan met muziek, goede muziek, en geen zelfophemelende reclame.
Is er dan helemaal niks goed aan Damita Jo? Deze vraag moet ik schuddend beantwoorden. Zo staan er een paar leuke up-tempo nummers op de plaat, die het geheel weer een beetje goed maken. Tracks als ‘Just a Little While’ en ‘Sexhibition’ (ondanks de schunnige lyrics) gaven me toch nog een beetje een opgefleurd gevoel na het luisteren van deze verder tegenvallende plaat.