Film Review: About Schmidt
Jack Nicholson vroeg niet zijn gebruikelijke gage van vijftien miljoen dollar om de ouder wordende Warren Schmidt te spelen. In The Pledge speelde Nicholson al een ouder wordende rechercheur die overhoop lag met zichzelf maar Warren Schmidt ligt niet alleen met zichzelf overhoop maar ook met iedereen in zijn leven. Hij komt er te laat achter dat bepaalde dingen niet meer terug zijn te draaien en het is aangrijpend om te zien hoe Warren hier mee moet leren leven. Nu is dit niet Nicholson's laatste film maar hij speelt hier wel de rol van zijn leven als verbitterde oude man die uiteindelijk zijn emoties alleen nog kwijt kan bij een Foster Parent kind.
Zelfs de wenkbrauwen van Jack die normaal gesproken bijna een geheel eigen leven lijken te leiden maken de hele film een trieste indruk. En About Schmidt is geen trieste film. Er valt wel degelijk te lachen maar dan wel met een grimlach. Hilarisch is het moment waarop Schmidt zijn eerste brief aan Ndugu schrijft. En de afkeer van de toekomstige schoonfamilie van zijn dochter druipt van zijn gezicht af, momenten dus om de lachspieren te laten werken. Zo zijn er nog meer momenten om te lachen. Door het ingetogen acteren van Nicholson die werkelijk in de huid van Warren Schmidt schijnt te zijn gekropen is lachen echter bijna oneerlijk tegenover Warren Schmidt. Dat is een prestatie van jewelste van Jack Nicholson te noemen die dat soort emoties bij de bioscoopbezoeker weet los te maken. Nicholson is natuurlijk niet de enige acteur in de film, Kathy Bates als extravagante en onorthodoxe schoonmoeder mag van mij ook genomineerd worden voor een Oscar.
Een film om te zoenen.
About Schmidt krijgt van mij een dikke 9!!!!
