HZO - De stekker uit de wereld trekken

Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.

Vandaag over die grote, boze wereld.

De wereld wordt alleen maar kleiner – Asics
Asics schetst in deze column de invloed die moderne informatietechnologie op hem heeft. In zijn beleving wordt de wereld kleiner, doordat informatie en contact grenzeloos voorhanden zijn. Daarbij trekt hij als voorbeeld de vergelijking met vroegere vakanties naar bijvoorbeeld Frankrijk, waar je van het thuisfront was afgesneden en alleen daardoor al een duidelijk stuk 'avontuur' beleefde.

Op zich begrijp ik die gedachtegang. Het lijkt haast onmogelijk om nog onbereikbaar te zijn. Of om anderen te bereiken. Geen smoezen als je te laat bent om met iemand contact op te nemen. Nog maar tien jaar terug kon ik naar klanten als smoes gebruiken dat 'onze server eruit lag' en ik daarom wat laat was met het opsturen van mijn werk. Nu herkent men dat toch echt als smoes.

Het wordt steeds meer als vanzelfsprekend gezien dat je op al dat contact zit te wachten. Sommigen zetten iedere schijtbeurt op Facebook en snappen achteraf niet dat jij daaruit niet concludeerde dat hun stoelgang zwaar ontregeld was. Als het een beetje tegenzit, hebben ze ook nog ergens het overlijden van hun parkiet getweet en verwachten ze dat ik zelf het verband tussen hun ontregelde stoelgang en het gemis van die kutvogel leg.

Iedereen heeft contact. Iedereen neemt contact. Iedereen eist contact. En je hebt het maar te geven ook!

Met nieuws en informatie is dit al niet anders. Een piepje bij iedere mail en sms. Smartphones melden je trillend iedere tweet van het AD, de NRC en De Telegraaf. Open een internetbrowser en negen van de tien keren start je op een nieuwssite. De browsers op die telefoons sturen je moeiteloos naar het laatste nieuws. Daarnaast kun je op die telefoon of computer alle informatie die je nog niet had gekregen, meteen van Google krijgen.

Alle informatie wordt je opgedrongen. We stellen iedereen in staat ons alle informatie te geven. Wie informatie heeft, maakt daar gebruik van. En het wordt je haast kwalijk genomen, als je de informatie nog niet hebt.

In die zin is de wereld klein geworden. Maar was die wereld eigenlijk wel zo klein?

Ik heb nooit het idee gehad dat ik zonder internet dommer of eenzamer was. Dat ik toen zo veel contact ontbeerde. Tot, pak hem beet, mijn vijftiende heb ik via de bibliotheek de wereld al drie keer over gereisd. Ik was verslaafd aan discussieprogramma's op de radio en las dagelijks de krant.

Mensen die ik kende en er toe deden zocht ik op of zij zochten mij op. Soms ook als het mij niet zo schikte. Toen ik in Oostenrijk en Duitsland werkte, was ik nog getrouwd en belde ik vanaf kantoor gewoon naar huis. En bij latere liefdes en scharrels heb ik ook met de vaste telefoon nog halve nachten aan de telefoon gehangen.

De wereld lijkt kleiner. Of juist veel te groot. Maar is hij dat ook?

Zet al die trillende meldingen op je telefoon uit. Kies een blanco pagina als startpagina. Voel je niet verplicht om iedere melding op Facebook te lezen. Voel je niet verplicht om alles te moeten weten. Zet je telefoon regelmatig uit of laat hem gewoon thuis liggen als je een boswandeling maakt. Ga eens internetloos en telefoonvrij in het zonnetje op een grasveld liggen. De wereld kan dan toch echt bijzonder comfortabel en klein worden.

Je eigen wereldje is zo groot of klein als je zelf wilt dat hij is. Als ik koppijn van die veel te grote wereld krijg, is dat altijd een prima reden om te besluiten de stekker even uit de wereld te trekken.