Oranje kanaries in Zuid-Amerika
Het Nederlands elftal sloot de oefentrip door Zuid-Amerika woensdag tegen Uruguay af met een gelijkspel. Vorige week zaterdag speelde het team van bondscoach Bert van Marwijk ook al gelijk tegen Brazilië. Wat heeft Bert deze oefentrip in Zuid-Amerika nou echt geleerd?
Voor de meeste spelers was het een lang en slopend seizoen. Te beginnen met het WK, waar we - vrij verassend - in de finale eindigde. De spelers van Oranje gingen zonder enige vorm van rust of (goede) vakantie, gelijk weer aan de slag bij hun werkgever. Waarnaar ze gemiddeld nog dertig tot vijftig wedstrijden speelde. Zwaar en slopend. De vraag die je jezelf dan kan stellen; is deze trip door Zuid-Amerika nou wel echt nodig geweest?
De oefentrip begon met afzeggingen. Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Nigel de Jong en Mark van Bommel bijvoorbeeld. Een afwezigheid van een "half elftal aan dragende spelers", zoals de Telegraaf het zo mooi vermeldde. Bondscoach Bert van Marwijk voelde zich hierdoor genoodzaakt zich te richten op jonge spelers. Jongens als Tim Krul, Kevin Strootman, Georginio Wijnaldum en Jeffrey Bruma. Om te kijken hoe zij zich ‘staande' houden en zich gedragen tussen de ‘grote' jongens. Het ideale plaatje is dan natuurlijk, dat de ‘grote' jongens, zich wel gedragen. En niet als losgeslagen linedancers, de samba willen leren van vreemde vrouwen. Zelfs de aldoor normale en sociale Dirk Kuyt ging als een palingboer op zoek naar mosselen. Of (als je de foto's hebt gezien) zoals mijn opa het zo mooi verwoordde; "Dirk wilde graag even pinnen.".
Bert van Marwijk gaf de jongelingen een kans. Tim Krul en Kevin Strootman bijvoorbeeld. Zij mochten zich bewijzen in de wedstrijd tegen Brazilië. Dat deden ze in mijn ogen met verve. Het Nederlands (B-) elftal hield redelijk stand tegen het sterker geachte Brazilië, maar de ‘rookies' sprongen eruit. Misschien vanwege het matige spel van hun Nederlandse collega voetballers, maar toch. Verder was het een wedstrijd waarvan, als je ‘m niet gezien hebt, je ook niks gemist heb.
Tegen Uruguay eveneens. Hoewel van Marwijk meer leermomenten heeft overgehouden aan deze wedstrijd. Zo was de helft van de spelers mentaal al op vakantie. Is Khalid Boulahrouz eigenlijk een middelmatige verdediger. Is Robin van Persie niet/nooit in staat zijn stempel op het spel van het Nederlands Elftal te drukken. Is Robin echter wel altijd slachtoffer van belachelijke charges. En kan Robin nog een claim verwachten van een boze Argentijn uit Buenos Aires, waarvan de ruit aan diggelen is geschoten bij de - bijzonder slecht - genomen strafschop.
Bert van Marwijk bewoorden de trip als "leerzaam". Maar achteraf gezien is de drang naar de vraag of de trip echt nodig geweest is groter geworden. Zeker voor de kijker. Voor mijn gevoel heb ik twee keer negentig minuten weggegooid aan tijd. Ben ik alleen wijzer geworden over het feit dat Tim Krul en Kevin Strootman mee kunnen met het niveau van Oranje. Maar weet ik, net zoals Bert, dat zij toch weer op de bank plaats zullen nemen wanneer de ‘echte' mannen zich meldden. De oefentrip in Zuid-Amerika was een leuk uitje voor de jonge jongens, maar of het voor het Nederlands elftal echt zin had?
