Cupmaat 153 XXX
Siamese tweelingen komen we niet meer tegen op de plaatselijke kermis. Kleine mensen noemen we allang geen lilliputters meer maar gewoon ‘kleine mensen’. Vernederende uitspattingen als dwergwerpen zijn uit den boze. Medeburgers met een ongewoon uiterlijk worden inmiddels over het algemeen geaccepteerd als mensen met een bijzondere eigenschap, niet als bezienswaardigheid. Het plaatsen van mensen in een rariteitenkabinet is not done in ons land. Dat vinden we met z’n allen ethisch niet meer verantwoord. Tot deze week dan. Chelsea Charms bracht ons land een bezoek.
Chelsea had al op jonge leeftijd door dat haar grote borsten veel aandacht kregen. Ze besloot deze meerwaarde gelde te maken. Ze had goed inzicht in de marktwaarde van haar handel; grote borsten = aandacht, grotere borsten = meer aandacht, de grootste borsten = alle aandacht. Ambitieuze Chelsea besloot voor de laatste optie te gaan. En met succes. Na drie borstvergrotingen mag ze zich de vrouw met de grootste borsten ter wereld noemen. En groot zijn ze. Haar boezem is goed voor 25 kilo schoon aan de haak en het einde van de groei is nog niet in zicht. Ze heeft namelijk speciale string implantaten die ervoor zorgen dat haar borsten blijven doorgroeien. Haar ooit ‘bescheiden’ cupmaat D is inmiddels verworden tot de unieke maat XXX. ‘Ze vallen helemaal buiten het alfabet’, vertelt de eigenaresse trots. In Amerika is ze uitgegroeid tot een fenomeen. Ze sierde de covers van talloze magazines en wordt voor menige talkshow gevraagd. Afgelopen week was ze dus in Nederland, als spectaculaire attractie op de KamaSutra beurs. De beursbaas van dit erotische lifestyle evenement was erg in zijn nopjes met haar komst: ‘Deze vrouw is een absolute sensatie, mis haar niet!’.
Maar ondanks zijn enthousiaste aanprijzing heb ik heb haar toch laten schieten. Live tenminste. Mijn nooit aflatende nieuwsgierigheid maakte wel dat ik me liet verleiden tot het bekijken van haar bezoek aan Koffietijd. Ze overtrof(fen) al mijn verwachtingen. Ook grote boezems heb je in verschillende gradaties; groot, heel groot, megagroot, ongelofelijk groot; maar dit was echt exceptioneel extravagant reusachtig groot groot. En dan nog groter. Net als ik waren haar gespreksgenoten duidelijk overdonderd en wisten ze niet zo goed wat ze met haar aanmoesten. Er viel zelfs een gevoel van afschuw te bespeuren. De aanwezige mannen, Rintje en Falco, durfden het niet aan hun blik te richten op haar blikvangers, als brave jongetjes keken ze stug voor zich uit. De voor de hand liggende grappen bewaarden ze voor later. Als ze weer onder de kerels waren. Chelsea leek zich niet bewust van hun verlegenheid. Ze schudde haar vlezige meisjes nog eens flink op en bestelde een kopje thee. Ze voelde zich mooi, trots en uniek; The Queen of Boobieland.
Vannacht heb ik ervan gedroomd; mijn lijf met haar borsten. En ze bleven maar groeien en groeien, tot ik uiteindelijk alleen nog maar uit een boezem op pootjes bestond. Overal waar ik kwam werd ik aangestaard, betast, uitgelachen, nageroepen en uitgejouwd. Hele volksstammen verplaatsten zich om mij te kunnen aanschouwen. Ik was een gedrocht geworden, een Quasimodo met twee bulten. Badend in het zweet werd ik wakker. Ik was pas weer gerustgesteld toen ik voor de spiegel mijn vertrouwde B’tjes onder ogen zag.
Wat voor mij een nachtmerrie werd, is voor Chelsea een droom. Maar nu ze haar droom heeft verwezenlijkt, weet ze niet meer van ophouden. Ze groeien en groeien maar. Er moet ergens een grens zijn, maar waar? Wordt het haar dood doordat de boel uiteindelijk explodeert? Zakt Chelsea door haar rug onder invloed van de zwaartekracht die aan haar grote jongens trekt? Vallen ze er gewoon af? Dat er ook aan deze vorm van expansiedrift een einde komt, is in ieder geval zeker. Maar tot het zover is zijn ze nog voor iedereen vrijelijk te bezichtigen, in haar eigen rariteitenkabinet.
