Twee mannen
Er lopen twee mannen over straat. De één in ruimvallende joggingbroek waar de geforceerd ludieke naam van zijn jaarclub op te lezen staat. Ongetwijfeld het resultaat van een avondje creatief drinken tijdens één van zijn eerste clubavonden. Daarboven een polo waaruit op te maken valt in welk jaar hij de ontgroeningcommissie van zijn vereniging deed. Het geheel wordt op adequate wijze afgemaakt door roze havaiana-slippers. Op zijn hoofd bruin golvend haar; het is wat langer in de nek.De man naast hem doet op voorspelbare wijze niet voor hem onder. Hij paradeert zichtbaar tevreden naast zijn maatje in een groene legerbroek die veel te laag onder zijn slappe buik hangt. Zijn geruite boxer is zichtbaar ondanks het los gedragen vaalwitte overhemd dat de sporen draagt van de vorige avond, of week. In zijn linker hand bungelt losjes een half kratje Bavaria.
Ze praten luid, maar een gerichte blik laat zien dat ze dat beide in een mobieltje doen. Voorbijgangers kijken hen af en toe met afkeurende blikken na. Het is namelijk twee uur op een woensdagmiddag en ook zij weten dat daar net de toekomst van Nederland langs kuierde. Op dit uur van de dag zijn het vooral moeders met kinderen en mensen met een halve dag vrij die dit kleine toneelstuk mogen aanschouwen. Ze worden echter ook zelf figurant als ze haastig opzij moeten stappen om baan te geven aan de rechte koers die de twee mannen in hun hoofd hadden. Figurant in een uiterst beschermd en klein toneelstuk, die de twee op kosten van ouders en overheid een jaar of zes kunnen opvoeren.
Het is tegelijkertijd een vrolijk en treurig schouwspel. Ondanks de misplaatste arrogantie waarmee de twee zich voortbewegen kan je het ze amper kwalijk nemen. Het lijkt immers alsof ze niet het reflectieve vermogen bezitten na te gaan hoe hun verschijning overkomt op anderen. Het vrolijke is dat er in deze maatschappij in ieder geval één groep in staat wordt gesteld zo te leven. Het treurige is dat deze twee mannen hun potentie zes jaar lang niet benutten en enkel hersencellen verkankeren. En terwijl zij langs sloffen bedenkt een enkeling hoelang hij zou moeten sparen om een maand net zo te kunnen leven.
De twee mannen zijn klaar met bellen. Met hese stem verhalen ze elkaar over hoe hard een medeclubgenoot is “out-gegaan” gister, terwijl hij kruipend onderweg was naar de kotsbak op de kroeg. Ze zijn mild geamuseerd, want op hun 23e hebben ze natuurlijk al het een en ander meegemaakt. Terwijl leeftijdsgenoten vaak al jaren aan het werk zijn, genieten zij nog steeds van de simpelere dingen des levens. Een neukertje hier, een lijntje daar en och vooruit, we doen er nog één. Zes jaar lang wakker worden rond een uurtje of twaalf, je vervolgens rukken, onder het genot van een joint een film kijken en je daarna weer opmaken voor het zoveelste avondje jezelf kapot drinken. Colleges facultatief. Excuus, er mag uiteraard niet voorbij worden gegaan aan de vier keer twee weken tentamentijd, waarin de kroeg gesloten is en er werkelijk niets anders opzit dan de tentamens uit het propedeusejaar voor de derde keer proberen. Het wordt de auteur ongetwijfeld vergeven dat hij lichtelijk stereotypeert. Het gaat om het punt. Hoe gênant is het dat deze mannen zo zichtbaar niets doen met hun tijd, terwijl andere generaties hard hebben gewerkt en blijven werken om van dit land te maken wat het is? Hoe schril is het contrast met het leven van de kantoorslaaf of fabrieksarbeider, de bijstandsmoeder en de bejaarde op het schamele pensioen? Ik zou het leven dat de twee leiden eigenlijk naast dat van leeftijdsgenoten uit de slechtere gebieden in Afrika willen leggen, maar wellicht dat het geheel al ietwat moralistisch overkomt.
Maar nog steeds lopen de twee mannen, want mannen zijn het, over straat. Al vijf jaar officieel volwassen, maar denkend en levend als pubers. Nu ook het verhaal over de flauwgevallen vriend is afgerond is het tijd om afscheid te nemen. De een naar zijn schatje, de ander naar de kroeg. Wat het plan voor vanavond is?
Chillen, daarna drinken.
- Efedra
Ook iets liggen over ballo's of hockeysletjes? De submit sméékt om je kostbare geschenken!
