Duizend Woorden
Het is onbegrijpelijk. Niet uit te leggen. Toch blijf je het elke keer weer voelen. Bij de persoon waar je het juist niet wilt voelen. Omdat er teveel haken en ogen aan zitten. Maar je blijft dat ene gevoel houden. De één noemt het rooskleurig vlinders, de ander noemt het doemdenkend een zwakteverschijning.Maar hoe kom je erachter? Wat dat gevoel nou werkelijk is. Wat het werkelijk betekent?
Onze werkdag begint over een kwartiertje. In de kantine zitten we te zaniken over doelloze onderwerpen. Het gespreksniveau is lekker laag. Ik hoef er m'n hoofd niet bij te houden. In mijn ooghoeken zie ik haar zitten. Het meisje waar ik of rooskleurige vlinders of doemdenkende zwakteverschijningen voor heb. Soms heb ik het idee dat zij hetzelfde heeft, maar zeker weten doe ik niet.
Twijfel alom.
Een gezegde dwaalt spontaan door mijn hoofd.
"Een kus zegt meer dan duizend woorden."
Zou dát de oplossing zijn?
Ik voel het in m'n maag. Ik betrap mezelf op het staren en kijk dan snel de andere kant op. Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar met alles wat ik zeg hoop ik wel een stapje richting het duizendste woordje te komen.
Ik raap mijn moed bijeen, wat ondertussen al gezakt is naar m'n schoenen.
Ik doe stoer en en vertel haar dat ik altijd zeg wat ik denk. Indekken heet dat. Ik vertel haar zachtjes wat ik van haar vind. Recht toe recht aan. Ik hoop op een bevestigend antwoord. Grote kans dat het er niet van zal komen, maar toch. Hopen mag altijd. Ik bereid me voor op de 'Sorry, ik vind je leuk, maar niet op die manier.' afwijzing. Toch zal het even steken.
Dan komt er iets wat ik niet verwacht had. Geen 'ja'. Geen 'nee'. Geen 'misschien'. Ook geen 'donder op'. Ze kijkt me strak aan. Ik voel me hopeloos. Een diepe zucht verlaat haar mond. Duidelijk, ik bén hopeloos. Ik snap het niet. Ik wil het niet snappen. Zij evenmin.
Een kus. Een gevoel. Een gezicht. Een houding. Alles zegt meer dan duizend woorden.
Je verlangt naar liefde. Het onverklaarbare. Maar misschien is het toch uit te leggen.
Dus leg het me uit. Het liefst in duizend woorden. Het liefst met een zoen.
