Lang leve de Sint en hij mag er wezen...
Op datzelfde moment moet een man als Sinterklaas nog het land binnengeraken en veilig weer buitengeraken, zonder opgepakt te worden als terrorist. Het zit namelijk zo -zo heb ik mij toch laten wijsmaken- dat die goede man niet uit Spanje komt, maar uit Marokko. Lekker dicht bij wat martelplaatsen me dunkt.
Over die goedheilige, of liever goedgeilige man, wil ik toch nog even iets kwijt.
Liefste Sint, mijn mama vond het niet zo leuk dat je mijn kleine zusje vroeg of ze eens op jouw Piet wou komen zitten. Dus raad ik je dan ook aan dit volgend jaar niet meer te doen. Mijn moeder kan soms wat gewelddadig uit de hoek komen, vooral wanneer ze gedronken heeft, maar laten we dit even geheel terzijde.
Je voelt het natuurlijk direct, je moet dan als literair genie een column uit je botten slaan en je hebt geen, of weinig inspiratie. Natuurlijk had ik er wat aan de Sint gevraagd, maar die had meer interesse in mijn kleine zusje, vieze oude man! Dus ga je met een goed gerust hart achter je pc zitten en neem je je toetsenbord ter hand en pen je wat neer. Meestal gaat het hier om wat zinloos hersenspinsels, zoals dit hier nu, maar toch kan het gaan over zinnige zaken, maar toch liever niet.
En dan denk je eraan: Het Sinterklaas-seizoen zit er weer volledig op en dit laat ons toe weer met volle teugen te kunnen genieten van het o zo gelukzalige kerstgevoel. Mijn kloten ja. Laat ons eerlijk zijn, wie houdt er nu werkelijk echt van dat zeemzoet gebrabbel, kerstballen en valse kerstmannen die eender welk huis sieren? Je zou er als zinnig mens spontaan het vliegend schijt van ontwikkelen, ware het niet dat het daar net iets te koud voor is deze tijd van het jaar.
Laat ons bijvoorbeeld het ridicuul gedoe met alle kerstliedjes nemen. Zo ben ik nu al 'Last Chirstmas' van zijne lieve heer George Michael beu gehoord en we zijn nog niet halverwege het seizoen. Laat ons gewoon stellen dat alles om zeep is, dit maakte alles makkelijker, niet? Ik kan natuurlijk ook gewoon George Michael toevoegen aan de lijst en als hij aan de beurt komt, dan steek ik gewoon zijn stulpje in lichterlaaie. Mijn jerrycan en ik, we zijn een onafscheidelijk duo.
Het feit dat ik zo depressief word van al dat idioot gebrabbel, zou me tot zelfmoord kunnen drijven, maar dat lukt me niet omdat ik daarvoor ofwel te lui ofwel te dom voor ben, u bepaalt het zelf maar. Misschien kan het ook zijn dat je gewoonweg niet kan verdrinken in een bad met slechts tien centimeter water. Ja, natuurlijk, je kan het wel, maar daarvoor moet je wel heel erg je best doen, en zoals eerder vermeld, ben ik echt onnoemlijk lui.
Zodanig lui dat ik er geen doen in zie om een deftige column uit mijn botten te slaan, laat staan de lieve Sint te bedanken voor het 'op zijn Piet nemen' van mijn liefste zusje. Als literair genie en wereldverbeteraar, gaan dergelijke zaken gewoon aan je voorbij en hoop je dat alles zichzelf wel oplost. Natuurlijk weet je wel beter, maar je troost jezelf met de gedacht dat de rest van de wereldbevolking dat niet weet. Dergelijke gedachtes spoken door mijn hoofd en je moet begrijpen dat je op zo'n moment weinig zin hebt een treffelijke column te schrijven, laat staan het ook maar in m'n gedachten te laten flitsen.
