Sport verloedert

Onlangs trok ik het mogelijke verbod op Lonsdale-kleding in twijfel: De goeden mochten niet onder de kwaden lijden, oordeelde ik. En aan de reacties te zien was menigeen het daarmee eens. Waarom een appel met een rotte plek weggooien zonder een poging te wagen om netjes om de rotte plek heen te eten. Mijn mening over Lonsdale-kleding is nog altijd onveranderd, maar deze mening wijkt toch wel enigszins af van mijn opvatting over een andere vrucht die rottingsverschijnselen vertoont: voetbalsupporters.

Tijdens het treffen tussen de rivalen Feyenoord en Ajax in de Rotterdamse Kuip bleef het vak dat was gereserveerd voor Ajax-supporters leeg. Voormalig Utrecht-supporter burgemeester Opstelten besloot hiertoe nadat er een trein was vernield. De gehele meegereisde Amsterdamse aanhang kreeg als dank hiervoor meteen weer een enkeltje Amsterdam. Hoewel, 'meteen'. Na afloop van de wedstrijd waren er nog steeds supporters van Ajax in de buurt van de Kuip, wat resulteerde in een vechtpartij. Een goede reden voor politiek Den Haag om uit de ambtelijke roes te ontwaken. Putten worden nu eenmaal bij voorkeur pas gedempt nadat er meerdere kalveren verdronken zijn. Naar aanleiding van het kalf in de vorm van supportersrellen in Rotterdam, gaan er stemmen op om bij risicowedstrijden geen bezoekende supporters meer te verwelkomen. Zowel Feyenoord als Ajax leek dat de beste oplossing. Een oplossing waarbij - net zoals een verbod op Lonsdale - de goeden onder de kwaden moeten lijden. Is dat nu wel zo eerlijk? In dit geval vind ik van wel...

Ook Ajax is net zoals Lonsdale een merk, en ik doel hiermee niet op het merk van schoonmaakartikelen. En met het merk Ajax is weinig mis, evenals met het grote rivaliserende merk Feyenoord. Ook al komen beide wel eens negatief in het nieuws vanwege gedragingen van merkfanatiekelingen. Het is een beetje zoals Coca Cola en Pepsi. De één drinkt liever Coca Cola en de ander geeft de voorkeur aan Pepsi. Voor de neutrale voetballiefhebber maakt het allemaal niet uit, hij proeft nauwelijks verschil tussen beide smaken. En naast Pepsi- en Coca Cola-drinkers zijn er uiteraard ook mensen die liever een ander colamerk inschenken of die zich al scheldend de longen uit het lichaam schreeuwen voor een sinas- of ander frisdrankmerk. In de vaderlandse eredivisie spelen dus achttien frisdranken. De eerste divisie wordt gevuld door negentien prikloze aanmaaklimonades die hopen op een koolzuurhoudende promotie aan het einde van het seizoen. Ik houd het bewust alcoholvrij omdat er in sommige stadions nu eenmaal geen alcohol geschonken mag worden, en geen wedstrijd zonder twee strijdende frisdranken.

De vergelijking tussen voetbalclubs en frisdrankmerken gaat natuurlijk al snel mank. Liefde voor een voetbalclub gaat nu eenmaal dieper dan de voorkeur voor frisdrank. En zeker na een nederlaag verliezen sommigen al snel hun relativeringsvermogen. Iemand met het shirt van de tegenstander is dan al snel verantwoordelijk voor jouw - want zo voelt het voor sommigen - nederlaag. Om die reden al gaat deze vergelijking niet op. Het is immers nauwelijks voor te stellen dat er iemand op een terrasje klappen krijgt omdat deze net een slokje nam uit een flesje Coca Cola. Of dat er winkelruiten worden ingeslagen omdat deze week voor Pepsi de aanbieding geldt: 3 halen 2 betalen. Voetbal is nu eenmaal voor sommigen meer dan een leuk uitje, meer dan een drankje op een terras. Voor diegenen is het een overtuiging, een deel van hun leven. Zo bestaan er dus echt mensen die hun rekening bij de ABN-AMRO hebben opgezegd omdat deze bank sponsor werd van de 'vijand'. Dit alles draagt nu niet bepaald bij aan de verbroedering die doorgaans met sport in verband wordt gebracht. Sport verloedert.

Een algeheel verbod op merken als Ajax en Feyenoord is niet wenselijk, ondanks het gebrek aan relativeringsvermogen van bepaalde aanhangers. Net als Lonsdale prediken immers ook deze merken geen haat. Waarom dan toch een verbod op supporters van de bezoekende partij bij risicowedstrijden? Om de simpele reden dat in het geval van voetbalrivalen het niet uit te sluiten is dat er zich ongeregeldheden voordoen. Met als gevolg dat om op zo'n middagje voetbal de orde toch een beetje redelijk te handhaven er al gauw zo'n half miljoen euro nodig is. Een bedrag waarmee zowat de gehele Nederlandse volleybalcompetitie draaiende gehouden kan worden. Het kost gewoon teveel geld en moeite om een kleine groep uitsupporters het stadion van de 'vijand' binnen te krijgen. En bovendien, om de ridicule vergelijking toch maar door te trekken: is Pepsi welkom op de thuisbasis van concurrent Coca Cola? Zou er in de bedrijfskantine van Coca Cola een Pepsi-automaat staan?