De fabel van de waarheid
We kennen allemaal wel de Pravda of de Waarheid, zo zijn er vele geschriften en uitgaven geweest en zullen er nog vele komen, die beweren de waarheid te brengen, die beweren datgene te vertellen dat goed voor het volk en het vaderland is.
Zo is het gekomen dat de leugen regeert, dat klassejustitie verkocht wordt als rechtsstaat, dat een falende overheid die haar burgers niet meer kan beschermen haar toevlucht neemt tot de gemanipuleerde waarheid. We lachten allemaal om die minister van voorlichting in Irak die stoïcijns volhield dat er geen Amerikanen in Bagdad waren, terwijl de kogels om zijn oren vlogen, terwijl wij allemaal dagelijks nagenoeg dezelfde leugens als waarheid voorgeschoteld krijgen en we het ook nog allemaal voor zoete koek slikken.
Recent scoorde de politie en loste een tassenroof op, maar dan wel de tas van toevallig een lid van de koninklijke familie, tante Annie mag hopen dat ze haar aangifte willen opnemen en zij niet tijdens dit verbaal, buiten een boete oploopt vanwege haar foutief geparkeerde auto.
We krijgen weer een kolderiek verhaaltje over streepjescodes die de fietsendiefstal moeten elimineren, samen met een officieel eigenaarsbewijs. Wedden dat we straks allemaal weer een plaatje moeten kopen en een inlegvel a la deel III van het kentekenbewijs, echter de diefstallen gingen en gaan gewoon door. Maar de schijn is weer gewekt en we dromen lekker verder.
Er zijn geen wachtlijsten, maar wel drommen patiënten die naar het buitenland worden verwezen voor hun levensreddende behandelingen, daar verdwijnen dan onze premies heen, terwijl hier operatiekamers en afdelingen leeg staan, vanwege een financieel wanbeleid en enorme overheadkosten. Maar de fabel van de waarheid vertelt ons dat de wachtlijsten onverwacht zijn verdampt en opgelost. Vertel dat maar eens aan de ex-patiënten en hun familie die slechts een gedenksteen hebben om nog met hun geliefde te communiceren.
Ach, voor de top en de BN-ers bestaan er geen wachtlijsten, zij kunnen overal terecht. Maar de gewone man of vrouw, zeg maar de Truus en Jannen van Nederland, die weten wel beter en zien dat ze voor een foto of een onderzoek soms wekenlang zo niet maanden op hun beurt moeten wachten en met een beetje pech, mocht het onderzoek negatief voor ze uitvallen, mogen ze blij zijn als ze voordat er verdere complicaties zijn geholpen kunnen worden .
Er zijn geen problemen met de bejaarden meer, mevrouw of mijnheer, dat hebben we in Den Haag adequaat en slim opgelost. We hebben bedacht dat er toch al geen donder meer in de zorg werd gedaan, dus kunnen de (dementerende) oudjes evengoed thuis vastgebonden worden. Trouwens, ze zullen het verschil nauwelijks waarnemen, want ze zijn toch al niet meer van deze wereld. Dus hoezo erg en onmenselijk, ze mogen nu in de eigen vertrouwde omgeving worden opgesloten en vastgebonden, een hele vooruitgang, want de leugen regeert.
Verkeersdrempels en zebrapaden, weg met die rommel, opheffen die verkeerslichten en bewaakte overwegen, weg ermee, het geeft alleen maar een schijnveiligheid. We sturen liever onze dienders op pad voor het bekeuren van foutparkeerders en gemakkelijk bereikbare fietsers dan het vervolgen van wegpiraten en criminelen die maling hebben aan de levens van eenvoudige voetgangers. Zo maken we Nederland een stuk veiliger op papier en zo doen we dat hier, uit naam van de fabel van de waarheid.
Beursfraude, bouwfraude, ach dat valt allemaal wel mee hoor. Trouwens, we hebben nu even geen tijd voor uw prietpraat, we moeten nog even een paar mensen aan een baantje helpen, zoals Jorritsma en Tineke Tolpoort en al die andere hardwerkende mensen. We hebben ook recent nog Neelie die van Ballast Nedam in Brussel aan een topbaan geholpen, nee er is echt niets meer aan de hand, hooguit hier en daar een incidentje voor een luttel centje, een klein miljard of meer, echt dat doet de burger van dit land geen zeer.
We juichen als de overheid ons vertelt, dat de criminaliteit is geslonken door het overal aanwezige cameratoezicht en dus is Nederland een stuk veiliger. Alleen een klein probleemke op het zogenaamde platteland, daar is ineens een forse toename van inbraken en autokraken, maar dat heeft natuurlijk niets met de stad te maken, want de fabel van de waarheid maakt daarvoor geen onderscheid en presenteert alleen de welgevallige gegevens van de daling in de geteisterde steden en ach, het platteland verandert zo toch vanzelf in steden.
Rechters, advocaten, magistraten, allemaal hebben ze een dik belegde boterham en kunnen nauwelijks het werk nog aan, de dossiers rijzen de pan uit, maar niet getreurd het gaat de goede kant op met Nederland. We zijn namelijk creatief in het zoeken naar oplossingen die als een pleister op een stinkende wonde kan worden gelegd, want de leugen is verheven tot waarheid, liegen mag, zwijgen niet, meineed is het alleen als je het moedwillig en opzettelijk deed.
De beurzen wankelen, de rente is historisch laag, maar de 1000 Euro vraag is wie gaat straks het gelag betalen? De Nederlander leeft op de pof, we zitten allemaal met een schuldenlast en de lasten stijgen en stijgen, want de overheid kan maar niet genoeg krijgen, de schuldenlast is enorm, alleen we krijgen dan weer de fabel, het gaat wat beter, we zijn door het dal, zo houdt men Nederland voor de mal.
De waarheid is dat we al jarenlang te vol zijn, de waarheid is dat we onze kroonjuwelen hebben verkwanseld voor een appel en een ei. De waarheid is dat onze scholen alleen nog middelmatigheid afleveren, de waarheid is dat onze gezondheidszorg dood en doodziek en door en door verrot is. De waarheid is dat onze overheid vercorrumpeerd en de ambtelijke waan tot buitenproportionele grootte is gegroeid, daar waar had moeten worden gesnoeid.
De waarheid, ach wie zal nog de waarheid geloven, daar waar de waarheid verpakt is als grote leugen. Opgedrongen drinken we waarheid als grove leugen of is het niet de leugen die regeert, hebben we niets van Pim Fortuyn geleerd, laten we ons willens en wetens bedonderen en slikken we dus leugens als zoete koek, want zo willen we de bittere waarheid niet geloven.
Een oud Nederlands spreekwoord verwoordde het zo; veel beloven, weinig geven, doet menig gek in vreugde leven. Zo is het ook met de leugen en de waarheid, wie wil nu nog de waarheid geloven, als de leugen veel aangenamer en plezanter is, waarom zouden we klagen over de veiligheid, waarom klagen over fraude, over wachtlijsten of over Schiphol en El-Al, nee een nieuwe ramp zal niet snel komen, de Bijlmer is netjes toegedekt, evenals Volendam en Enschede of Sebrenica en straks Irak.
Pas als we de rekening moeten betalen voor het falen, dan zal de burger morren, maar als de overheid ons een vijand biedt, dan is er niemand meer die de ware waarheid ziet en betalen we frank en vrij, want ja dan zijn we ineens weer met de leugen blij. Dat kwartje van Kok, wie geloofde er nou in hemelsnaam een kok die niet koken kan.
Geloof me niet, ik spreek ook de waarheid niet, ik doe mee aan de leugen en wil u slechts met deze leugen verheugen.
