Nog een keer dat gekreun...
Gisteren de finale van het vrouwentennis op Wimbledon. All American, all Williams, all gekreun. Ik heb alleen de korte samenvatting gezien. Vrouwen die kreunen op een tennisbaan, het hoort gewoon niet.
Netwerk vroeg zich op 1 juli al af waar de grens moet komen te liggen. Er worden o.a. twee filmpjes getoond van het kreun-fenomeen Michelle Larcher de Brito. Op YouTube is ze mateloos populair. En niet alleen zij overigens. Zoek op "tennis grunts" en je kan tien pagina's aan tennisgekreun bekijken. Sommigen, vermoedelijk niet tennisliefhebbers, kunnen het dus wel waarderen. Michael Schapers betoogt in Netwerk dat de kreun als tactisch wapen dusdanig afleidt dat het strafbaar gesteld moet worden.
En Michelle Larcher de Brito? Die beweert, zoals elke kreuner, dat het bij haar slag hoort en dat ze er niets aan kan doen.
En dat laatste is natuurlijk gelul! Laat dat voor eens en altijd duidelijk zijn!
Wie afgelopen woensdag heeft gekeken naar de kwartfinale tussen Roger Federer en Ivo Karlovic, weet wel beter. Karlovic is een boomlange hard-hitter die zijn services met een snelheid van tussen de 200 en 220 k/m over het net heen jakkert. Hij staat bekend om zijn vele aces. Als deze man in full-stretch, op het hoogste punt en volle snelheid de bal raakt, is er alle reden om geluid te produceren. Maar je hoort hem niet.
En dan Roger Federer, aan de andere kant van het net. Als het hem al lukt om op tijd bij de bal te komen, zijn lichaam en racket in de goede positie te krijgen, moet hij zich schrap zetten om dit 220 k/m vliegende projectiel te kunnen retouneren. Ook hier zou je geluid kunnen verwachten. Maar niets van dat alles.
Karlovic - Federer was een all-silent wedstrijd. Simpelweg omdat kreunen niet nodig is.
Het moet dus maar eens afgelopen zijn! Tennis moet weer teruggebracht worden naar zijn essentie: het geluid van ballen op rackets, het gejuich van publiek en af en toe een uitroep van vreugde van een van de spelers. De kreuners verbannen we gewoon naar slecht betaalde kreuntoernooien in geluidsdichte ruimtes zonder media. Dan leren ze het snel genoeg af.
Veel plezier straks met de all-silent finale tussen Federer en Roddick.
