COMA Deel VVVIV

Lody (Mister_Monkeyman)
We stoppen bij een groot politiebureau, precies bij een paaltje. Lucas stopt enkele seconden en een bliep geeft aan dat we door kunnen rijden. "Vorige keer had ik dat van haar meegekregen, anders kom je niet in de garage. Je hebt een identificatiecode nodig, anders schakelt het beveiligingsysteem je auto uit en kan je niet meer doorrijden, laat staan uit je auto komen. Daarom ben ik hier ook gekomen, de beveiliging is hier zo goed dat we niet hoeven te vrezen voor die lui die we net zagen. Ze komen dan gewoon niet binnen."

Ik ben nog ontzettend duf als ik de auto uitstap, ik waggel nog eventjes door de duizeligheid van vermoeidheid en de emoties.

"Ik had haar al verteld over jou, ze wil wat meer weten waarom jij niet in coma ligt. Ze wil daarom wat testjes met je doen, wees niet bang, ze is ervoor gekwalificeerd. Kijk, daar komt ze al aan!" Een ietswat gezette vrouw komt naar me toe gelopen, ze heeft gewone kleren aan, geen bril, eigenlijk niets wat haar zou aanduiden als een dokter of onderzoeker. "Goedemiddag, Lucas had al wat over je verteld en ik neem aan hij ook over mij. Ik ben Rosetta, aangenaam kennis te maken! Ik kan niet wachten om te horen wat jouw ervaring tot nu toe zijn!"


Begrijpelijk, voor een wetenschapper is het hele coma gedoe een walhalla. Je kan nu rustig onderzoek doen zonder mensen die klagen of het wel of niet ethisch is. Zonder bedreigingen of restricties. Je bent een God in je eigen hemel. Om eerlijk te zijn was ik ook eerst huiverig jegens wetenschappelijke onderzoeken. Dit kwam vooral doordat we al vele ziektes kunnen voorkomen of genezen, maar de "wetenschappelijke onderzoeken" die men in China uitvoerden waren alles behalve ethisch. Het werd terecht vergeleken met de praktijken van de Nazi dokters ten tijde van de Tweede Wereld Oorlog, en net als toen werden de wetenschappers na '46 naar de toenmalige Verenigde Staten geëvacueerd. Ironisch genoeg hebben ze dankzij de onderzoeken van die dokters nog een hoop mensen kunnen redden van de dood.

"Lucas, als jij nu anders even de beveiliging overneemt, dan geef ik jou vriend hier even een rondleiding door het gebouw. Dan weet hij tenminste waar hij naartoe moet gaan als hij moet plassen." Lucas knikt ja en ik loop achter Rosetta aan. Terwijl we naar boven lopen vertelt ze me kort haar levensverhaal; waarom ze naar het noorden van Europa vertrok ondanks de betere situatie in het Zuiden (ze houd niet van warmte), wat ze studeerde (Oneirologie, wetenschappelijk onderzoek naar dromen), en zelfs wat haar favoriete muziek is (Electronic Jazz) en haar favoriete film (Oneirophrenia). Eenmaal boven aangekomen opent ze de deur. "Welkom bij onze pyjama party!" Ik kijk rond en zie overal mensen slapen, sommige zijn aangesloten aan machines, de meesten liggen echter gewoon op de grond. "Deze afdeling is onderdeel van het politiebureau. Zoals je weten proberen we misdaden te voorkomen voordat ze gebeuren, maar om dat te kunnen hebben we wel een goede karakterschets nodig van mogelijke daders. Daarom hebben de meeste bureaus ook een aparte afdeling waar onderzoek wordt gedaan naar het gedrag van de crimineel, of wat de oorzaken zijn. Hier doen we onderzoek naar wat ze dromen, klinkt nogal Freudiaans, maar het blijkt dat we nog veel kunnen leren van onze dromen."

Het ziet er maar raar uit al die slapende mensen, sommigen inderdaad in hun pyjama, de meesten hebben echter hun kleren nog aan. Rosetta verteld me gelukkig dat de criminelen veilig opgesloten zitten beneden in de keldercellen, ze heeft alleen het personeel en mensen die in de buurt van het gebouw lagen naar binnen gebracht. Als ik haar vraag of ze dat wel überhaupt mag doen kijkt ze me een beetje boos aan. "Ik probeer ze ook alleen maar te helpen hoor, moet ik ze anders buiten laten liggen? Wat als het regent? We weten helemaal niks over de toedracht van dit coma gebeuren, het enige wat ik probeer is een oplossing te vinden en ervoor te zorgen dat alles weer zoals vroeger is!"


"Behalve het feit dat ik natuurlijk een lading prijzen zal krijgen en een hoop andere oorkondes van over de hele wereld! Stel je voor, ereburger van de hele wereld! Als je me meehelpt zal het alleen maar sneller gaan en zul je ook profiteren van de toekomstige faam en luxe!"Ik zeg dat ik nog eerst erover zal nadenken, echter na dit gezegd te hebben, verteld Rosetta mij meteen dat Lucas haar wel meehelpt. Ze doet me denken aan een klein meisje dat haar zin wil krijgen.

Ik stem toe, maar alleen maar omdat ik het niet durf om in me eentje naar buiten te gaan. Niet met die gekken die rond lopen. "Kom, dan gaan we naar beneden naar Lucas. We moeten nu boodschappen doen aangezien we nu met meer mensen zijn, maar wees niet bang, er is een winkel hier om de hoek. En anders; pak dit aan, ik heb het uit het wapenmagazijn genomen."Rosetta geeft me een geweer en ik bekijk het aandachtig.

Op de kolf staat het symbool gegrafeerd. Ik zie het nu duidelijk. De kleine O in de C, de M onder de C geplakt met de A geplakt onder de tweede punt van de M.

Het is hetzelfde symbool dat ik al een paar keer eerder heb gezien.