IJsstokjesboot is zinkende

Als ijsliefhebber is dit de droom van je leven. 15 Miljoen ijsjes opeten om er daarna een boot van te maken. Dat je daar dan wat tijd voor nodig hebt, spreekt voor zich. 15 Miljoen ijsjes heb je ook niet in een maand op.
Dus het duurt allemaal even. Maar onze ex-stuntman is niet voor een kleintje vervaard.
Sterker nog, deze man doorstaat alles. Op zeven jarige leeftijd raakt hij gewond door een gasexplosie. 6 Jaar lang moest hij in het ziekenhuis verblijven om zijn rechterarm te kunnen behouden. Tja, dat waren nog eens tijden. Nu word je met je hart in een plastic tasje na twee dagen al naar huis gestuurd.
Hij zag zijn vrienden allemaal doodgaan. Wat heeft het leven dan voor zin. Totdat er een vrouw bij hem op bezoek kwam en hem speelgoed kwam brengen. Zeg maar de clini clown van vroeger. Zij had dan geen rode neus, maar wel tatoo's. Dat is onze Robert McDonald niet vergeten en kreeg weer zin in het leven.

Zo'n jaar of tien geleden wist hij zich omhoog te werken in de 5 Uur show. Met een spetterend verhaal kreeg hij bijna Viola Holt aan het janken. En dan moet je van goede huize komen.
Zijn verhaal was dat hij met een of andere groep mensen knuffelbeesten is gaan uitdelen in het voormalig Joegoslavië. Toen niet echt de veiligste plek om je te begeven.
Hij kwam daar dus aan en begon meteen zijn zak met speelgoed leeg te gooien over straat. Kinderen kwamen er op af alsof ze nog nooit speelgoed hadden gezien. Wat wil je, het was een soort sinterklaas. De kindertjes liepen met tranen in hun ogen, met tranen over hun wangen en uiteraard zeer dankbaar weer naar huis.
Robert zag een jongetje weglopen met een knuffelbeest en Robert kreeg een warm gevoel van binnen.
Het jongetje liep de hoek om en Robert hoorde, zo vertelde hij huilend bij Viola op schoot, dat er een granaat insloeg. Het jongetje was dood. Heel erg dood.
Viola pinkte een traantje weg en het publiek was in shock. Tja, het waren zware tijden.

Maar ja, de 5 Uur show kreeg een aantal telefoontjes na de uitzending. Maar Viola, er waren helemaal geen granaat aanslagen daar. Sterker nog, wij waren met Robert mee en wij hebben nooit wat gezien.
Godver, Viola boos, redactie boos en Robert spoorloos. Dus tijd voor wat actie. Allemaal in de auto en met de camera in de aanslag aanbellen bij de familie McDonald. Helaas, de hele rit voor niks gemaakt naar de polder. Meneer was niet thuis en op een paar bewegende gordijnen na kreeg de cameraman niks in beeld.
Gelukkig was zijn partner bereid om te melden, telefonisch, dat Robert psychische problemen had. Het is nooit duidelijk geworden of hij deze heeft opgelopen in Joegoslavië of dat deze er bij de geboorte ingebakken waren. Maar goed, meneertje is een liegebeest. Lekker over de rug van kleine kindertjes uit huilen op de schouder van Viola Holt. Tja, daar heeft iedereen wel begrip voor.

Na een tijdje stilte rond onze bekende stuntman, die zich graag ziet naast namen als Jackie Chan, Kirk Douglas en John Wayne lachte het leven hem weer toe. Een pot goud zou hem goed doen. Een klein cadeautje van boven. Maar helaas, ook hier bleek de waarde nogal tegen te vallen, en tja, je kan er dan geen kinderen mee helpen. Ach, je komt er tenminste mee in de krant. Niet dat dat zijn doel was hoor, hij zoekt niet graag de publiciteit op.

Toen kwam het waanzinnige idee om de wereld over te varen met een boot gemaakt van 15 miljoen ijsstokjes. Voor de kinderen natuurlijk een tot de verbeelding sprekende droom en Robert McDonald was de man om dit te realiseren.
Even Ola bellen om wat raketjes te laten bezorgen. Ola is de beroerdste niet en stelde voor om de ijsjes eerst te laten smelten, dat maakte het vervoer wat makkelijker en hoef je ook geen grote ijskast te kopen. Dus zo werden er dozen met ijsstokjes bezorgd. 15 Miljoen.
Nu nog even bedenken hoe we dat gaan doen, even Bison bellen. Die stelde genereus een paar tubes lijm ter beschikking en Robert kon aan de slag.
Na een tijdje lijmen met een groep enthousiaste vrijwilligers begonnen ze aan de klus en een ware poging tot het verbreken van een record werd gedaan. Weliswaar met 370.000 stokjes, maar waarom niet.
Veel vrijwilligers later, die op stapte vanwege de vreemde kapitein, of Captain Rob zoals hij zich zelf noemt. Hij was toch niet helemaal zo betrouwbaar als dat ze dachten. Meneer kwam zijn beloftes niet na en op een gegeven moment moest hij zelfs zijn stokjes verhuizen naar een andere loods. En om op wat verhuiskosten te besparen, werd er een groot aantal stokjes gedumpt. De gaten die dan in de boot zouden vallen, werden wel stiekem opgevuld met platen hout, beplakt met stokjes.

En nu, helaas voor alle zielige kindertjes in de wereld, lijkt het er op dat de boot gezonken is. Sponsor Ola heeft zich inmiddels terug getrokken. Voorlopig geen stokjes meer voor Captain Rob. Als je dan toch geen stokjes meer hebt, heb je ook geen lijm meer nodig. Zelfs Bison overweegt om zich terug te trekken. Voorlopig gaat onze Rob dus niet op vakantie met zijn bootje. Deze maand zou hij vertrekken en moet het nu dus een jaartje uitstellen.

Tijd voor Robert om Viola te bellen. Misschien moet hij het verhaal wel iets erger maken dan dat het is. Misschien moet hij even een paar kinderen in het IJselmeer gooien, dat schijnt kijkers te trekken.