Historische albums: Wishbone Ash - Argus

Voor het legendarische album van de week gaan we deze week terug naar het jaar 1972. In dat jaar verscheen het derde album van de Britse progrockband Wishbone Ash getiteld Argus. Het album, dat hetzelfde jaar door het Sounds-magazine werd uitgeroepen tot album van het jaar, wordt door veel fans nog steeds als het allerbeste werk van de groep gezien.

Nadat in 1971 het album Pilgrimage was verschenen trad Wishbone Ash regelmatig op met bands als Black Sabbath en The Who. Vooral de optredens van The Who had een grote invloed op de nieuwe nummers van de band. Waar we op Pilgrimage vooral de sterke invloed van supergroep Crosby, Stills, Nash, and Young, voor Argus keerde Wishbone Ash terug naar hun vertrouwde rockgeluid. In januari 1972 gingen de mannen, samen met producer Derek Lawrence, naar de De Lane Lea Studio in Londen om daar te gaan werken aan hun nieuwe plaat. Met Martin Birch als geluidstechnicus verliepen de opnames voorspoedig. Birch had al eerder naam gemaakt met zijn werk voor Fleetwood Mac en Deep Purple en zou later nog bekender worden door zijn werk voor bands zoals Black Sabbath, Rainbow, Iron Maiden en vele anderen.

Wishbone Ash in 1972

Op 28 april 1972 lag het album Argus voor het eerst in de Britse winkels. Argus was een immens succes, de verkoopcijfers van de elpee zouden sindsdien niet meer worden geëvenaard door Wishbone Ash. Liedjes als 'Time was', 'Blowin’ free', 'The king will come' en 'Throw down the sword' zouden nog jarenlang op de setlists van de groep prijken. Argus was getooid in een prachtige hoes waarop we een soldaat op wacht zien staan, uitkijkende over een vallei. De spraakmakende hoes was ontworpen door de onlangs overleden kunstenaar Storm Thorgerson, een man die vooral naam maakte als de huisleverancier van zo ongeveer alle albumhoezen van Pink Floyd. Het merendeel van de liedjes was geschreven door bassist Martin Turner en handelden over onderwerpen als tijd, geschiedenis en oorlogsvoering door de jaren heen. Alhoewel de band later zou aangeven dat het nooit de bedoeling was geweest, laat de plaat zich als een conceptalbum beluisteren. In een interview met Andy Powell, had deze er het volgende over te zeggen: "Ik denk niet dat we bewust met een concept bezig waren. We bevonden ons allemaal in dezelfde gemoedstoestand en dat leverde liedjes met vergelijkbare onderwerpen op. De vonken vlogen er vanaf in de studio."

Time Was

De eerste kant van Argus opent met 'Time Was'. Het liedje is opgebouwd uit twee gedeelten die destijds live afzonderlijk werden gespeeld. 'Time Was' opent met een akoestisch intro van gitarist Ted Turner, waarover we de gebroeders Turner horen zingen over een man, die terugkijkt op een relatie uit het verleden.

I've got to rearrange my life,
I've got to rearrange my world.
I miss you, I need you.
I've got to keep my memories aside
I've got to try to live again.

Na een break gaat het nummer over in heerlijke stevige rock, met het typerende dubbele gitaargeluid van Wishbone Ash. In 'Time Was' was duidelijk de invloed te horen die The Who op de groep had gehad. Het was dan ook één van de liedjes die de mannen van Wishbone Ash tijdens het touren hadden gecomponeerd met behulp van akoestische instrumenten.

Time was when there were things around.
To be afraid of.
I’d die ‘cos I couldn’t change my mind.
And turn the tables.
Time was when there was no need to stop.
And rearrange it.
Now I've got a memory.
And I don't want to change it.

Sometime world

'Sometime world' opent in een folky stijl met Ted's dromerige gitaarsolo's en een van de mooiste vocale bijdragen van Martin Turner aan dit album. Net als het eerste liedje kent ook dit nummer een break, waarna het tempo flink omhoog gaat. In tegenstelling tot het vorige nummer kijkt 'Sometime world' vooruit in de tijd. Het gaat over een man, die beseft dat hij te lang zaken vooruit heeft geschoven, die al lang afgehandeld hadden moeten worden.

I met a man who felt the same way
That the world had passed him by
Told to me all his troubles
That the world had made him cry

Life had kept him waiting, Regretting his pain inside
Had to feel underrated, And hated besides

Blowin’ Free

Het laatste nummer van de eerste kant van de elpee, met prachtige samenzang van Martin en Ted Turner en Andy Powell, gaat niet over het roken van geestverruimende middelen, maar over een stille verliefdheid van Martin Turner. Bij een optreden in Zweden had Turner de Zweedse schone Anneline Werdstrom ontmoet en was smoorverliefd op haar geworden. Helaas voor Martin had Werdstrom geen interesse in hem. Toch bleef de muzikant stiekem hopen dat het ooit eens wat kon gaan worden.

I thought I had a girl.
I know, because I seen her.
Her hair was golden brown.
Blowin' free like the cornfield.
She was far away.
I found it hard to reach her.
She told me "You can try".
But it's impossible to find her.

In my dreams everything was alright.
In your schemes - you can only try.

Powell zou zich later herinneren dat hij werd geinspireerd door het nummer 'See Me, Feel Me' van The Who, voor het schrijven van het eerste gedeelte van het nummer. Het middenste deel, dat werd gecomponeerd door Martin Turner, was op zijn beurt weer gebaseerd op het nummer 'Children of the Future' van The Steve Miller Band uit 1967, die destijds nog wel eens door de groep werd gespeeld. Steely Dan's 'Reeling in the Years' - let maar eens op de driestemmige zang aan het einde van dat liedje - en Thin Lizzy's 'The Boys Are Back in Town' - de dubbele gitaarsolo! -, lieten zich op hun beurt hevig inspireren door 'Blowin' Free'.

The King Will Come

Kant 2 van de elpee opent met een nummer, dat vaak als opener bij concerten werd gespeeld. Het lied had, zeker voor een hardrockband, best wel afwijkend thema. 'The King Will Come' gaat namelijk over het einde der tijden en de terugkomst van - insert drumroffel - de Messias. Martin Turner las in die tijd regelmatig de Bijbel en vond inspiratie in dit thema. Martin Turner: "Ik heb destijds heel veel onderzoek voor 'The King Will Come' gedaan en kan me herinneren dat ik daarvoor veel in de Bijbel heb gelezen. De Bijbel is een interessant boek en hoewel ik niet een bijzonder religieus persoon ben, herinner ik het als een degelijk boek met fascinerende gebeurtenissen." 'The King Will Come' is een fijn voorbeeld van de beter rockmuziek uit de vroege jaren zeventig, met wederom kippenvel veroorzakende samenzang van Martin en Andy.

In the fire, the king will come.
Thunder rolls, piper and drum.
Evil’s  sons, over-run.
Count the sins - judgment comes.

The checkerboard of nights and days.
Men will die, man be saved.
The sky will fall, the earth will pray.
When judgment comes to claim its day.

Leaf And Stream

'Leaf And Stream' is een beetje afwijkend liedje, vergeleken bij de rest van het album. Het door Steve Upton geschreven nummer laat duidelijk de folkinvloeden van de groep horen en behoort zeker tot de meer melancholische nummers van de band. Toch zou het tot 1995 duren voordat het eindelijk eens live werd uitgevoerd.

Alone I've walked this path for many years.
Listened to the wind that calls my name.
The weeping trees of yesterday - they look so sad.
And wait your breath of spring again.

Argus (Joegaslavische audiocassette)

Warrior

'Warrior' is weer zo'n echte Wishbone Ash-klassieker. In tegenstelling tot wat de meeste luisteraars dachten gaat het nummer niet over de oorlog in Vietnam. Andy Powell: "In deze tijd zou je zeggen dat het nummer over het opkomen van je rechten gaat in plaats van alle crap maar te pikken. We schreven dit nummer als een echte knaller voor bij onze optredens met een heerlijk bombastische finale." Martin Turner: "Warrior gaat eigenlijk over een historisch thema, waarbij de krijger ('Warrior') vooral symbolisch is. Het is echter een universeel nummer geworden die zich leent voor verschillende situaties, modern of anderszins."

I'll have to be a warrior.
A slave I couldn't be.
A soldier and a conqueror.
Fighting to be free.

Throw Down the Sword

Met 'Throw Down the Sword' zijn we dan alweer aangekomen bij het laatste nummer van de elpee. Het nummer opent met een typerende gitaarriff van Andy Powell, waarmee Wishbone Ash destijds ook haar platencontract had gekregen. Op 'Throw Down the Sword' horen we een mooie gastbijdrage van organist John Tout van de groep Renaissance. De bands traden vaak samen op in die tijd en raakten zo al snel bevriend. Andy Powell zou later leadgitaar spelen op het titelnummer van Renaissance's Ashes Are Burning.

Throw down the sword.
And leave the glory.
A story time can never change.
To walk the road, the load I have to carry.
A journey's end, a wounded soul.

There were times when I stood at death's own door.
Only searching for an answer.

Argus (Japanse persing)

In 2002 verschijnt de Expanded Edition - Remastered & Revisited van het klassieke album. Naast een nieuwe mix door Martin Turner, horen we live opnames van 'Jail Bait', 'The Pilgrim' en 'Phoenix', afkomstig van de Live In Memphis ep, opgenomen in de studio van WMC-FM in Memphis, Tennessee op 21 augustus 1972. In 2007 verschijnt een Deluxe Edition, waarop we naast de originele elpee uit 1972 het nummer 'No Easy Road', een tweetal tracks van de eerder genoemde Memphis ep en een achttal live opnames uit de archieven van de BBC.