Castlevania retrospective deel 2

Castlevania 64
Hoewel de titel officieel gewoon Castlevania is noemt eigenlijk iedereen deze game Castlevania 64. Het is 1852 en Carrie Fernandez en Reinhardt Schneider gaan erop uit om Dracula wederom een kopje kleiner te maken. Een plot dat volzit met bedrog en (toch wel een beetje) voorspelbare twists leidt uiteindelijk naar een gevecht met de ware vorm van Dracula. Dat is, als je het spel binnen 15 “in game” dagen uit weet te spelen, anders krijg je het slechte einde voor je kiezen, waarin de ware identiteit van Dracula alleen impliciet duidelijk wordt.

Castlevania 64 maakt gebruik van het ‘lock-on system’ dat The Legend of Zelda: Ocarina of Time had geïntroduceerd. Helaas werkten de controls lang niet zo goed als in die geweldige game, maar nog veel erger was de camera. Die werkte zo slecht dat de platform-elementen op sommige momenten bijna onmogelijk waren en het haalde al snel de lol uit een game die er voor zijn tijd redelik goed uitzag. Verder zorgden het plot en het geluid voor een prima sfeer en het was dus extra jammer dat de camera en zweverige controls de game frustrerend maakten om te spelen. Castlevania 64 was geen succes, maar er lag wel potentie dus Konami deed de game nog eens lichtjes over in een vervolg op de N64.

Castlevania: Legacy of Darkness
Het vervolg op Castlevania 64 bestaat uit eigenlijk twee delen. Er is een deel dat beschouwd kna worden als een remake van Castlevania 64 met verbeterde graphics, wat extra levels, extra eindbazen en zelfs wat gameplay-updates. Het andere deel van Castlevania: Legacy of Darkness vertelt het verhaal van de weerwolf Cornell wat een prequel vormt tot de gebeurtenissen in de eerste N64 Castlevania die acht jaar later plaatsvinden.

De zus van Cornell wordt ontvoerd om als offer te dienen bij de herrijzenis van Dracula. Cornell, die in een weerwolf kan veranderen, gaat achter zijn zus aan en vernietigt op zijn weg naar Dracula alles in zijn pad. Op het einde moet hij zijn beestachtige krachten opofferen om zijn zus te redden, maar wat hij niet weet is dat Death altijd al van plan was Cornells krachten te gebruiken als offer voor Dracula. Nadat Dracula herrezen is starten de gebeurtenissen van Castlevania 64 en kun je dus de remake spelen van deze game.

Hoewel de Legacy of Darkness en grote verbetering is ten opzichte van zijn voorganger, waren de fans zo afgeknapt op Castlevania 4 dat grote verkopen uitbleven. De grote problemen met de controls waren aangepakt maar het viel niet te ontkennen dat er soepelere games op de markt waren (bv. de heel wat oudere Mario 64) en de camera liet nog steeds heel wat te wensen over. Konami beschouwde beide 3D uitstapjes dan ook als mislukkingen en haalde ze zelfs weg uit de officiële Castlevania-tijdlijn. Dit in tegenstelling tot de twee 3D-games op de PS2. Hoewel ze helemaal niet goed zijn verkocht zijn het toch echt waardige toevoegingen aan de wereld van Castlevania. Vooral omdat de eerste de afkomst van het meest belangrijke wapen uit de Castlevania beschrijft en de origine van je de meest gehate vijand van de Belmonts.

Castlevania: Lament of Innocence
Het is 1094 en je speelt als Leon Belmont. Leons geliefde Sara is gekidnapt en zijn beste vriend Mathias Cronqvist geeft hem de informatie over een kasteel waar ze gevangen wordt gehouden. Leon komt er al snel achter dat een vampier, Walter genaamd, Sara gevangenhoudt, maar ondanks dat Leon een magische zweep heeft gekregen van alchemist Rinaldo Gandolfi  kun je hem toch niet kwetsen. Dit terwijl de zweep meer dan genoeg kracht had om alle andere monsters in het kasteel terug naar de hel te sturen. Leon weet Sara toch te redden en vlucht met haar naar Rinaldo.

Helaas is Sara op weg een vampier te worden en Rinaldo vertelt dat door haar ziel aan je zweep te binden je genoeg kracht hebt om Walter te verslaan. Nadat Sara Leon smeekt om haar te doden doodt Leon zijn geliefde en de Vampire Killer-zweep is geboren. Leon weet Walter met gemak te verslaan om erachter te komen dat Death en Mathias dit vanaf het begin hadden gepland. Nadat Death de ziel van Walter aan hem geeft verandert hij in de onsterfelijke vampier die we later kennen als Dracula. Hij vlucht weg van zijn vriend, maar stuurt Death op Leon af. Deze weet hem natuurlijk te verslaan en zweert dat hij of zijn nazaten Dracula tot het einde der tijden zullen achtervolgen.

Castlevania: Lament of Innocence zit veel degelijker in elkaar dan zijn 3D voorgangers op N64, de echte Castlevania-sfeer valt niet te ontkennen en de game speelt lekker weg. Hoewel de game hierdoor dan ook goede review-scores behaalde bleven goede verkoopcijfers uit. De fans hadden geen vertrouwen meer in 3D-Castlevania hoe goed de game dan ook bleek te zijn. Toch waagde Konami zich aan nog een 3D-Castlevania voor de PS2.

Castlevania: Curse of Darkness
Drie jaar na Castlevania III: Dracula’s curse (1479) is het aan Hector om het kwade weer eens uit te roeien. Hector is geen Belmont, maar een Devil Forgemaster die ooit onder Dracula werkte, maar nu naar de andere kant is overgestapt. In een avontuur dat zich voor een aanzienlijk deel buiten Castlevania afspeelt, weet je uiteindelijk de dood van je verloofde te wreken.

Curse of Darkness wordt gezien als de 3D-versie van SotN. De gameplay is dan ook overeenkomstig. Je hebt een groot scala aan wapens, equipment en magie (nu in de vorm van Innocent Devils). Verder verken je Castlevania uiteindelijk ook op dezelfde manier als in SotN. Het is zelfs mogelijk de game na het uitspelen nog een keer door te spelen als een Belmont (Trevor i.p.v. Richter). Ondanks dat Castlevania: Curse of Darkness nog een stuk beter was dan de al goede Lament of Innocence ging de game ook maar bar weinig over de toonbank. Konami leek de hoop op een goed verkopende 3D-Castlevania dan ook op te geven. Helaas voor de wereld gooiden ze het over een heel andere boeg voor hun volgende poging in 3D.

Castlevania: Judgement
Een Castlevania-vechtspel, met de belangrijkste karakters uit alle Castlevania-games. Klinkt veelbelovend zou je zeggen, maar Konami leek het een goed idee om het in 3D te doen en op de Wii. Het resultaat is een bar slechte fighter, waarin ieder karakter zo uit een willekeurige anime lijkt te zijn gestapt. De consument vond het niets en de verkoopcijfers waren zo dramatisch slecht dat Castlevania: Judgement gezien kan worden als het absolute dieptepunt van de Castlevania-serie. Een dieptepunt dat Castlevania 64 op een daverend succes doet lijken, zou dit dan het einde betekenen van Castlevania in een 3D wereld?

Castlevania: Lords of Shadow
Het antwoord op deze brandende vraag komt in de vorm van een reboot van de Castlevania-serie: Castlevania, Lords of Shadow. Een verhaalgedreven 3D-Castlevania die, met de hulp van Metal Gear Solids Hideo Kojima, nieuw leven in de franchise moet blazen. De game speelt zich af in een nieuwe tijdlijn maar de makers proberen fans tevreden te stellen door herkenbare elementen te verwerken. Hoofdrolspeler Gabriel Belmont zal dus inderdaad vechten met een zweep, maar het is niet de Vampire Killer. Je vecht wel tegen vampieren en wolven, mar ook minder bekende monsters. Verder kunnen namen als Carmilla en Cornell echt niet per ongeluk zijn gekozen. Dracula en Death schitteren echter door afwezigheid, maar ik zal allesbehalve verbaasd opkijken als ze toch nog hun opwachting maken, vooral als je naar het plot kijkt.

De Lords of Shadow spreken een spreuk over de wereld uit die er voor zorgt dat de zielen van de doden zich niet kunnen verplaatsen naar het hiernamaals. Handig genoeg duiken er tegelijk over heel de wereld monsters en demonen op, die onschuldige mensen terroriseren. Als Maria wordt vermoord, besluit haar geliefde Gabriel Belmont op zoek te gaan naar twee magische maskers, waarvan één de kracht heeft de doden weer tot leven te roepen. Om de drie stukken van dit masker te vinden moet hij de Lords of Shadow verslaan met de hulp van de ziel van Maria.

De gameplay van God of War wordt als basis genomen en hoewel critici Konami van kopieergedrag beschuldigen lijkt me een GoW in de Castlevania-setting helemaal geen slecht idee. Het enige wat nodig is wat meer inspiratie dan Visceral heeft laten zien met Dante’s Inferno (hoewel het begin van Dante’s avontuur wel heel sterk was) en we hebben een pareltje te pakken.

Vampieren, monsters, een Belmont en een zweep, dit smaakt naar Castlevania. Nu nog de voorspelbare plottwist die Dracula in het verhaal verweeft en een nieuwe opleving van Castlevania kan haast niet uitblijven. Laten we hopen dat Castlevania: Lords of Shadow ons met zijn oktober release niet teleurstelt!