FOK!games kijkt terug op 2004

Roy
Aan het eind van het jaar onthoud ik meestal alleen de games van de laatste periode. Maar, is het niet zo dat de games waar we juist in spanning op wachten, altijd op het laatste moment uitkomen? Opeens komt het toch allemaal weer terug. Je bereidt je het hele jaar voor op wat komen gaat. Zo ben je bezig met Doom 1 & 2, Halo, Half-Life en Metroid: Prime. Ik was één van de weinige mensen die uitkeek naar de winter om binnen te zitten en om alleen maar de vervolgen te spelen.

Mijn top 3:

Geweldig spel! Ik heb de voorganger op de GameBoy gespeeld wat vernieuwend was, maar niet erg leuk in je eentje. Tot de GameCube-versie van deze mini-game frenzy uitkwam. Het is geweldig om vrienden uit te nodigen die veel bier hebben en een goed gevoel voor humor en vervolgens met z\\\'n vieren elkaar uitlachen om de vinger-in-de-neus spelletjes of de tientallen andere minigames. Let op! Dit spel is absoluut niet geschikt voor de mensen die een serieuze game willen spelen met diepgang.

<\/center>

Ik denk dat veel Zelda- en adventuregeeks hier heel lang op gewacht hebben. Deze Zelda is géén port van de SNES en is speelbaar in je eentje. Ook dit deel heeft weer iets nieuws in zijn mars en blijft je van het begin tot aan het einde boeien. Dit is dan ook één van de enige games van het jaar waar ik teleurgesteld was over het feit dat ik hem had uitgespeeld. Toch is de game ook alles wat ik er van verwachtte en zal ik hem later met veel plezier opnieuw spelen.

<\/center>

Overhyped? Absoluut niet! Ik was vrij sceptisch in het begin, ik wist niet of Valve nog steeds zoveel mogelijkheden overhield voor de modders om het spel meer levensduur te geven. Het verhaal van Half-life 2 begon me pas echt te boeien toen ik het spel had uitgespeeld. Je begint in een fantastische omgeving en je eindigt op een geweldige manier. De mysteries om het spel heen blijven je achtervolgen en de actie met bijvoorbeeld de gravity gun is zeker van toegevoegde waarde. Ik vind zeker dat het spel de hype waard is vooral omdat het mijn verwachtingen te boven ging. Al met al de topper van dit jaar!

<\/center>

De teleurstelling.
Mijn grootste teleurstelling is het spel Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude. Ik had de grote hoop dat dit deel een vervolg zou zijn op de oude adult-adventure game van Al Lowe. Maar helaas bleek deze game gemaakt te zijn voor de roestende rukkers die geworven werden voor de gamesmarkt. Het enige waar de game uit bestond waren de hersendodende minigames die gevuld waren met scheetgrappen. Niet dat de Larry serie van vroeger geen schetenhumor had, maar deze humor kwam er goed uit omdat je zelf dingen ontdekte die je ook echt hardop aan het lachen maakte.