Blu-ray: Sisters
Soms lijkt het alsof het genre comedy zijn laatste dagen wel heeft gehad. Er komen steeds meer dezelfde soort films uit, en zelfs vervolgen op comedyfilms zijn geen vreemd fenomeen meer. Echter, soms steekt er een boven dat veld uit, en geeft het weer hoop voor het genre. Zou Sisters dan misschien zo'n titel zijn?
Maura en Kate zijn als zussen letterlijk en figuurlijk uit elkaar gegroeid. De een heeft een redelijk succesvol leven maar te maken met een scheiding, en de andere moet elk dubbeltje omdraaien, maar heeft wel een dochter om door de donkere dagen heen te komen. Wanneer dan de oproep komt van hun ouders om naar Florida te komen om te helpen met de ontruiming van het ouderlijk huis, slaan de stoppen bij beiden door. Dit kan toch niet zomaar van ze afgepakt worden? De zussen besluiten om nog één keer een goed huisfeestje te geven, om zo toch nog terug te gaan naar vroeger.
Allereerst moet gezegd worden dat Tina Fey en Amy Poehler niet alleen in Saturday Night Live grappig blijken te zijn. Allebei optredend als producers, kunnen ze redelijk hun gang gaan met 'hun' kindje. Onder de leiding van Jason Moore, verantwoordelijk voor de twee Pitch Perfect-films, ontstaat er een comedy die toch net iets anders weet te zijn dan het gros wat vandaag de dag op de markt geslingerd wordt. Natuurlijk zijn er de clichés van een gemiddelde grappige film, maar Fey en Poehler weten die zo om te draaien dat het niet meer opvalt. Ook worden ze niet beteugeld in het taalgebruik en het doen en laten van de personages, wat op zijn beurt weer leidt tot een geloofwaardigere verhaallijn waarin nog steeds die comedy-stereotypes in de vorm van een rol van John Cena en John Leguizamo als de gevoelige drugsdealer of de seksbeluste Mexicaan, maar waar ze beter in passen.
Wat wel tegen valt, is de lengte van de film. De feestscènes zijn soms te langdradig opgezet of er worden teveel conflicten in een deel gepropt. Dat is jammer, want de scènes zijn qua look en muziek wel goed opgezet. Ook zijn de overgangen soms niet perfect. Sterker nog, wat betreft de wisseling van licht naar donker wordt vaak de plank volledig misgeslagen. Waar de cinematografie van de hand van Barry Peterson (22 Jump Street, Central Intelligence) het dus volledig mis heeft, wordt dat goedgemaakt met de scherpe grappen en de originele stapjes die worden gezet. Een perfecte film om met het volwassen deel van de familie te bekijken en vooral om een hele leuke avond te hebben.
