Bliss

Tweeëntwintig jaar na The Matrix lukt het sommige filmmakers toch niet om de verleiding te weerstaan om hun eigen versie te willen maken. Zo ook Mike Cahill, die eerder het opzich indrukwekkende I Origins maakte. Met Bliss valt hij voor alle clichés van het mysteriegenre en lijkt het alsof hij drie films in één verhaal wilde stoppen. Wat het oplevert is een bomvolle, maar toch lege huls.

Bliss vertelt het verhaal van Greg, een man die nadat hij onlangs is gescheiden en ontslagen, de mysterieuze Isabel, gespeeld door Salma Hayek, ontmoet. Isabel is een vrouw die op straat leeft en ervan overtuigd is dat de vervuilde, mislukte wereld om hen heen niets anders is dan een computersimulatie. In eerste instantie twijfelt Greg hieraan maar hij ontdekt uiteindelijk dat er misschien wel enige waarheid schuilt in de wilde samenzweringstheorie van Isabel.

Er moet gezegd worden dat Wilson en Hayek hun uiterste best doen om de film te redden. De acteerprestaties van de twee zijn zeker niet de beste die ze ooit geleverd hebben, waarbij Wilson vooral soms in de buurt komt van zijn serieuzere rol in Wonder, maar door het belachelijke script blijft haken op Wedding Crashers. Voor Hayek worden alle stereotypes uit de kast gehaald van de zeer geheimzinnige vrouw binnen het mysteriegenre. Ze probeert er nog iets van te maken door een zo natuurlijk mogelijke manier van spelen neer te zetten. De koek is echter allang op voordat de film de eindstreep weet te halen.

Het is jammer om te zien dat een verhaal wat soms hele interessante vragen stelt zoals 'is ons leven echt beter als we weten dat er een slechter leven ergens onder de radar bestaat?' wordt geruïneerd door een tweede akte die al die vragen doorstreept en ze in het gezicht van de kijker laat ontploffen. De film lijkt de kijker dan ook op een gegeven moment niet meer serieus te nemen, door een manier waarop er omgegaan wordt met de informatie die eerder werd voorgeschoteld in de eerste akte, wanneer de twee hoofdpersonages elkaar leren kennen.Dit soort gedrag tegenover het publiek is soms een slimme zet, als het daarna maar weer de andere kant op gedraaid wordt. Die stap vergeet Cahill binnen zijn script te zetten en dat zorgt ervoor dat we hier te maken hebben met een verhaal vol kansen op een succes, maar dat zichzelf de nek omdraait voordat het de kans pakt om te werken met het materiaal dat er al is.

Diep onder alle nonsens en rare twists in hetscenario was er daadwerkelijk wel een kans geweest op een goede film. De trailers waren veelbelovend en het mysterie rondom het verhaal beloofde de kijker een film waar ze door achterover geblazen zouden worden in hun stoel. Wat er nu overblijft is vooral de behoefte om snel wat anders te kijken op de streamingsdienst, om zo te vergeten wat er zojuist voor eigenaardigheid voorbij is gekomen op het televisiescherm. 

Bliss is vanaf nu te zien op Amazon Prime Video.