Aeternoblade
Spelen met tijd is leuk. Terugreizen, de toekomst in, parallelle werelden en ga zo maar door. Aeternoblade is een platformer met een focus op tijdreizen. De game doet sterk denken aan Castlevania: Mirror of Fate, maar met een grotere nadruk op combat. Ben ik de tijd vergeten tijdens het spelen of klinkt het terugreizen in tijd nu als erg aantrekkelijke optie?
In het spel speel je als Frehya, een tiener die uit is op wraak op Beladim. Beladim is een kwade heerser met controle over de hele wereld. Hij heeft het drop van Frehya vernietigd en alle inwoners vermoord. Frehya komt er al snel achter geen partij te zijn voor Beladim, maar op haar punt van sterven wordt ze gered door Vernia. Vernia maakt duidelijk dat de enige kans om Beladim te verslaan de Aeternoblade is. Dit mysterieuze wapen zorgt ervoor dat je in de tijd kan reizen.
Reizen door de tijd is leuk
In totaal krijg je drie krachten om de tijd mee te manipuleren. De eerste kracht stelt je in staat om, wanneer je doodgaat, een paar seconden terug in de tijd te gaan. Dit zorgt ervoor dat je bijvoorbeeld alsnog de aanval kan ontwijken die jou in eerste instantie vermoordde. De tweede kracht laat vijanden terug in de tijd reizen, terwijl je zelf vrij bent om te bewegen. Zo kan je vijanden een aanval terug laten draaien of ze fysiek laten omdraaien, waardoor hun zwakke plek weer aan te vallen is. De laatste kracht laat je eerst een portaal maken om er daarna naar te teleporteren. Dit maakt het ontwijken van aanvallen simpeler en is ook offensief te gebruiken.
Zoals ik in de intro al meldde, spelen met tijd is leuk. Het laat je steeds weer anders kijken naar gevechten en puzzels. Het enige wat jammer is, is dat er niet veel creativiteit zit in de puzzels zelf. Deze komen vaak niet verder dan een val of platform terugplaatsen in de tijd of een combinatie hiervan met teleporteren. Voor een game met een sterke focus op tijdreizen had het prettig geweest als hier meer diepgang in had gezeten.
Combat is ook leuk
Wellicht komt dat omdat de focus meer ligt op combat dan op puzzelen. De combat is namelijk een stuk beter uitgewerkt dan de puzzels. Het interessantste is nog wel het ontbreken van een verdedingings-move. Dit maakt dat je bent toegewezen op het ontwijken van aanvallen om te overleven: met hersenloos hakken zal je er niet komen. De combinatie met de diverse manieren van tijdsreizen maakt bovendien leuke strategieën mogelijk.
In het begin van het spel heb je nog gelimiteerde aanvallen. Er is één combo beschikbaar, maar verder in het spel zijn er steeds meer vrij te spelen. Dit doe je door ze te kopen met orbs die je krijgt door vijanden te vermoorden. Verschillende combo’s werken beter op verschillende vijanden (vliegen ze, lopen ze, zijn ze groot of klein enzovoorts). Dit maakt het systeem uitdagend en laat je ook denken over welke aanvallen je gaat gebruiken. Dat is nodig ook, want de gevechten worden op een gegeven moment erg lastig. Regelmatig moest ik dan ook mijn Aeternoblade gebruiken om weer eens mijn dood terug te draaien. Maar dat is niet erg, want het is tof om de patronen te leren en hierop in te spelen. Op een gegeven moment is het me gelukt een combo van 87 te maken met ruim zevenduizend damage. Ik betrapte mezelf erop dit erg leuk te vinden en een steeds hogere score neer te willen zetten.
Maar heeft ook problemen
Ergens worden de gevechten op een gegeven moment wel te moeilijk, maar niet op een goede manier. Er is niets mis met een gezonde uitdaging, maar in Aeternoblade wordt de moelijkheidsgraad soms kunstmatig hoog gemaakt. Heb je een mini-baas verslagen, kan die daarna als normale vijand terugkomen. De ontwikkelaars hebben dit echter gedaan met de volgende gedachte: deze mini-baas is te makkelijk? Probeer er 2! O, dat lukt je ook nog? Ach, doe er dan 2 met nog 4 van deze normale vijanden erbij. Het voelt geforceerd en oneerlijk.
Een ander probleem is het gebrek aan variatie. Er zijn maar weinig verschillende vijanden en soms worden ze hergebruikt met een ander kleurtje. Voor een game die het moet hebben van zijn combat, is dat natuurlijk ook jammer om te zien. Zelfs voor een eShop-titel had hier meer in moeten zitten en is het een gemiste kans.
Al met al is te zeggen dat Aeternoblade een vermakelijke game is, maar nergens echt in excelleert. Veel elementen zijn gemiddeld van aanpak en missen een finishing touch. Het reizen met tijd is leuk en de combinatie met de combat maakt het een uitdagend systeem. Jammer is dan ook dat er geen breed assortiment vijanden is en dat de moeilijkheid kunstmatig hoog wordt gemaakt. Met Aeternoblade is het makkelijk om een paar uurtjes vermaak te vinden, maar je moet zeker geen hoogstaande en innoverende game te verwachten.
Aeternoblade is exclusief voor Nintendo 3DS.
