Battlefield 3

Battlefield 3 is gespeeld op de pc, ook beschikbaar voor PS3 en Xbox 360

Battlefield 3 is één van de games die dit laatste kwartaal van het jaar groots maakt. Maar kan Battlefield 3 die verwachting ook waarmaken of valt de game tegen en is de lange hype voor niks geweest?

Battlefield 3 is bij de release geplaagd met vervelende problemen, zoals het niet kunnen authenticeren van je game, Origin dat niet wil werken of het gewoonweg continu crashen van de game. Al snel gonsden wanklanken over het internet en overal kwamen verschillende oplossingen de hoek om kijken. Nu, een week later, klinken er nog steeds een aantal wanklanken maar minder dan voorheen, tijd voor een terugblik op mijn eerste week Battlefield 3.

Wandelstokken van je Opa
Als eerste zal ik de singleplayer bespreken van het spel. Je begint als een ontsnapte gevangene en het verhaal is nog helemaal niet duidelijk. Na het eerste level dat als een tutorial dient, wordt het verhaal door middel van flashbacks en vertellingen helemaal uitgelegd. Op zich is hier niks mis mee maar het complete verhaal van de singleplayer is wat aan de korte kant, zo'n vijf uur maar namelijk.

Daarnaast zorgt de singleplayer ook voor een aantal kleine en grote irritatiepunten. Kleine punten zijn onder andere het zichtbaar spawnen van de vijand midden in een vuurgevecht, het raken van een vijand die neervalt, weer opstaat en verder gaat schieten en medesoldaten die doelloos naar een deur staan te kijken terwijl ze hem moeten intrappen.

Dit zijn kleine punten die zich in de singleplayer voordoen, naast enkele grote punten. Zo zitten er kleine actiescènes in het spel waarbij je bijvoorbeeld op het juiste moment op de spatie of op de linkermuisknop moet drukken. Het is leuk bedoeld maar het bereikt zijn doel niet. Stel, je hebt net een intensief vuurgevecht gehad, de adrenaline giert door je lijf en je rent een gang in om een ander deel te verkennen. Plotseling komt er een soldaat om de hoek die jou van dichtbij aanvalt. De computer neemt jouw personage over en het enige wat jij doet is wachten tot er een toets in beeld komt die je moet indrukken. Doe je dit goed, dan win je het gevecht. Helaas haalt dit het adrenalinegehalte omlaag omdat de game 'stilvalt' en dat is jammer.

Daarnaast is de singleplayer zo lineair als de wandelstok van mijn opa. Er is geen mogelijkheid tot uitgebreide flankopties of customisatie van wapens. Je krijgt een opdracht, zoals het opblazen van tanks, en toevallig ligt het wapen waarmee het moet al klaar. Er zijn geen alternatieven of andere opties om je doel te behalen. Het binnendringen van een gebouw bestaat ook alleen maar uit het volgen van de computergestuurde NPC's, waar je vaak nog op moet wachten omdat zij de enige in de wereld zijn die bepaalde deuren open kunnen schoppen.

Maar is er nog wel iets goeds aan de singleplayer? Ja, dat is er. Het spel ziet er grafisch verdomd goed uit. Ik speel met alle settings op low, anders trekt mijn pc het niet, maar amai, wat een omgevingen. Zo kom je in de singleplayer op een gegeven moment in een modern gebouw waarvan het kantoorgedeelte opgebouwd is uit glazen en gipsen tussenwanden. Schuilen achter een gipsplaat is not done; twee kogels door de plaat en hij brokkelt in stukken uit elkaar. Vijanden die schuilen achter een bureau zijn makkelijk uit de weg te ruimen met een granaat. Weg bureau en weg vijand.

Alhoewel niet alles kapot kan, is het niveau van destructie wel erg hoog en het geeft in een vuurgevecht ook een voldoening om ruiten, stoelen, tafels, muurtjes en weet ik veel wat nog meer kapot te schieten. Daarnaast is het geluid van de game om kippenvel van te krijgen. Wapens klinken divers en realistisch. Vijanden en collega's die naar elkaar schreeuwen. Explosies die nadreunen door je speakers.
Waar de singleplayer op een aantal punten faalt, tillen de graphics en het geluid de singleplayer naar een hoger niveau en maakt het, alhoewel niet alles, veel goed. Lees op de tweede pagina meer over de multiplayer.