CD: Agnes Obel - Philharmonics

'Falling, Catching' laat de plaat beginnen als een nieuwe Yann Tiersen soundtrack voor Amélie. Subtiele piano-aanslagen die een muziekdoossfeertje creëren. Meteen daarna start één van de hoogtepunten van het debuutalbum Philharmonic van Agnes Obel. 'Riverside' rolt een deken van pracht voor je uit die een winterse sfeer neerzet, een sfeer waarin Tori Amos, Ane Brun. Emiliana Torrini en Joanna Newson niet zouden misstaan. Je stelt je een uitgestrekt landschap van dichtbeboste heuvels voor, waarin de sneeuw langzaam naar beneden valt en Agnes met een piano in een eenzaam houten hutje zit te spelen. De coverart en uitstraling van het begeleidende boekje geven je hierin gelijk. 'Just So' is wellicht het 'bekendste' nummer van dit prachtige en ingetogen debuut, het nummer werd namelijk gebruikt voor een T-Mobile reclame over mobiel internet (http://www.youtube.com/watch?v=5nY7wMASlUs). Een kabbelend gitaartje, een speelse piano en de balsemende stem van Obel maken het tot een intiem genot. Ze nam het nummer in haar eigen slaapkamer en het beschrijft de situatie van het niet naar buiten willen die dag, gewoon lekker knus binnen blijven in je eigen huis.

Agnes Obel is een 28-jarige singer-songwriter uit Kopenhagen die de laatste jaren in Berlijn resideert. Als kleine meid kreeg ze lessen in klassieke piano, maar de muziek van haar ouders (jazz, Talking Heads, Laurie Anderson) maakte haar nieuwsgierig. Artiesten als Nick Drake, Tori Amos en Neil Young maakten indruk op haar en langzaamaan begon ze zelf muziek te componeren. Die basis zorgt nu voor een heerlijke herfst- en winterplaat waarin de piano en haar tedere stem centraal staan. Invloeden van Bach en Debussy komen te voorschijn zoals in het fraaie 'Beast'. Op 'Avenue' klinken de klanken wat voller, percussie en cello staan Obel hier bij.

Naast 'Just So' zal ook 'Close Watch' een belletje doen rinkelen bij veel luisteraars; de cover van John Cale klinkt alsof deze in het mistige bos wordt voorgedragen waardoor er een spookachtige tint aan het nummer kleeft. Onthaastend en prikkelend klinkt het, en dit weet Obel over bijna de hele plaat vast te houden zonder in herhaling te vallen of saai te worden. Dat is voor zo'n album met vrij 'kale' composities een erg knappe prestatie.

Wie op 6 november naar I Am Kloot gaat kan Obel als support act aanschouwen en op 30 november speelt ze in Paradiso. Dus als je zin hebt in een betoverend avond pianomuziek, gaat dat zien!