Dragon Ball Z Burst Limit
De intro die je ziet als je de game opstart is een soort samenvatting van alle gebeurtenissen die in de game zitten. Met ook deze keer weer een lekker Japans rockliedje erachter is het echt een typische Budokai intro. Niet irritant ofzo, want de intro’s van de Budokai-games zijn gewoon cool en de liedjes blijven in je hoofd hangen. Het menu is goed opgebouwd, de stem van Goku die alle modi uitlegt, zoals dit in Budokai 3 gebeurde, is gelukkig niet meer aanwezig. De hoofdmode uit de game is ‘Z-Chronicles, waarin je het bekende Dragon Ball Z-verhaal doorspeelt. Voor degenen die het verhaal van Dragon Ball Z kennen is het natuurlijk hartstikke leuk om alle grote gevechten uit de serie te spelen, voor degenen die minder bekend zijn met de serie kan al gauw verwarring ontstaan omdat er vaak erg weinig wordt uitgelegd. Zo zijn vijanden er vaak ‘ineens’ en wordt er niets verteld over de achtergrond van deze slechterik, ze komen spontaan opdraven voor een vechtpartij. Elke ‘scene’ die er is is te bespelen in maar liefst 6 moeilijkheidsgraden: Very Easy, Easy, Normal, Hard, Very hard, en Z. Het is jammer dat je Hard en Very Hard pas kan selecteren als je de game hebt uitgespeeld, Normal is voor de doorgewinterde beat ‘em up fan waarschijnlijk veel te makkelijk. De Z-moeilijkheidsgraad is pas te spelen nadat je de game hebt uitgespeeld op Very Hard. Na één keer de Z-Chronicles uitspelen had ik het eigenlijk al wel gehad, laat staat dat ik de game nóg twee keer zou moeten uitspelen als ik de Z-chronicles op 100% wil halen.
Jammer genoeg selecteer je de scènes deze keer gewoon op een standaard scherm. In Budokai 2 en 3 was het kiezen van een scène origineel gedaan, je moest rondlopen over een speelveld om vervolgens een scène te kiezen. Erg jammer dat het nu een simpel menu is geworden, ondanks dat het kiezen van de scène nu sneller gaat wordt er wel aan sfeer ingeleverd. In een scène zelf krijg je van te voren een cut-scene te zien, dan ga je vechten en dan zie je erna meestal ook nog een cut-scene. Na een scène of tien ga je merken dat bij deze cut-scenes erg vaak dezelfde animaties worden gebruikt, iets wat tegen het einde van de game zeker gaat storen. Ook de lengte laat te wensen over, na een uurtje of 4 heb je Cell verslagen met Gohan en eindigt deze mode. Er werd al veel over geklaagd dat de game maar tot de Cell-saga zou gaan, en dit is gewoon waardeloos. Na Budokai 3 waren we wel dat we tot super saiyan 4 konden transformeren, en dat de meeste karakters tot het einde van Dragon Ball GT in de game zaten. Dat we nu weer van voor af aan moeten beginnen met maar 21 speelbare karakters is gewoon een afknapper en ook de schamele 5 omgevingen waarin je kan vechten is gewoon te weinig.
De gameplay van Burst Limit is niet zo gek veel veranderd van de Budokai-delen. Het combosysteem is misschien wat aan de simpele kant: met X doe je een zwakkere aanval en met Y een sterkere. Door X en Y te combineren verschijnen er prachtige combo\'s op je scherm. Alhoewel het gevechtsysteem wat simpel lijkt, is het toch aan te raden om de uitgebreide Training-mode even door te spelen alvorens je begint aan je Z-avontuur. Er zijn namelijk bepaalde moves, zoals Aura Spark, waarover je echt wat informatie moet hebben voordat je ze doeltreffend kunt gebruiken. Elk karakter heeft zijn eigen vechtstijl, de combinaties voor de combo’s blijven jammer genoeg hetzelfde. Door weinig diepgang in het gebruik van de combo’s kun je misschien gaan neigen tot button bashen, maar zelfs als je hiervoor kiest verschijnen de coolste moves op je scherm. De B-knop kun je gebruiken voor KI-aanvallen. Deze KI-aanvallen, de bekende Kamehameha is hier een voorbeeld van, kun je bijvoorbeeld gebruiken om een combo af te maken. De bewegingen gaan vloeiend in elkaar over, waardoor elke toegevoegde aanval aan een combo er goed uit ziet. Na het invoeren van de combo voor een KI-aanval kun je de B knop langer inhouden zodat de aanval nog sterker wordt. Dit voelt erg leuk aan en maakt het gebruiken van deze aanvallen ook een stuk leuker. In tegenstelling tot eerdere delen is het handmatig opladen van je KI niet meer nodig. Ik vond het altijd wel wat hebben om tussen het vechten door ook nog te moeten opladen, maar ik snap dat veel mensen dit irritant vinden. Nu laadt je Ki gewoon rustig op, dit wordt uiteraard versneld als je rake klappen uitdeelt.
Een grote toevoeging aan de gameplay zijn de ‘drama-pieces’. Aan het begin van een gevecht kies je een partner uit en vervolgens kun je 3 drama-pieces kiezen uit de pieces die je hebt vrijgespeeld met de Z-Chronicles. Onder het vechten komt deze partner je dan af en toe te hulp met deze drama-pieces. Zo is er een piece waarin je partner een senzu-boon gooit om je health wat op te krikken, en er zijn pieces waarin je partner de combo van je tegenstander stopt. Erg leuk bedacht allemaal, maar na een aantal drama-pieces heb je het toch wel gehad. Deze drama-pieces nemen namelijk alle snelheid weg uit het spel. De ondoorklikbare cut-scenes komen op verschillende momenten tevoorschijn, bijvoorbeeld als je ineens veel geraakt wordt (door een combo bijvoorbeeld), of als je levensbalk bijna leeg is. Als je eindelijk iemand weet te raken met een lekkere combo is het na een aantal keren echt irritant dat die drama-pieces steeds tussendoor komen om je combo te stoppen.
