Mario Kart Wii

De muziek helpt goed mee om dit gevoel te bewerkstelligen. De vrolijke deuntjes zijn weer mooi als altijd en zetten de druk weer ouderwets op de ketel in de laatste ronde. Het muziekje gaat twee keer zo snel en met al dat geknok op de baan kan je hart best wat sneller gaan kloppen. De racers slaken kreet na kreet als ze springen, iemand inhalen of als een power-up iemand heeft geraakt. Het is die ongrijpbare magie van een Nintendo spel. Het voelt af, het is herkenbaar. Als je het spel in je Wii stopt heb je geen tutorial nodig. Je kent het spel, alsof je er al jaren bevriend mee bent. Dit is ook het probleem, ik ben er al zo lang bevriend mee en heb er al zoveel mooie tijden mee beleefd, dat het jammer is dat ik er nu niet aan toekom. Zelfs als ik aanbied om split-screen te rijden wordt ik afgewimpeld omdat ze dan een kleiner beeldje heeft. Ik ontwijk een Dorito en ga in een andere kamer verder typen.



<\/center>

Gran Turismo 5 Prologue pronkte er ook al zo mooi mee: online multiplayer! Net als bij Mario Kart Wii werd GT5P belachelijk gemaakt dat ze nu zo blij aan gingen kondigen dat hun spel online kon. Niet getreurd, het is namelijk nog steeds groot nieuws, want wat is het leuk online! Je kunt vrienden toevoegen en daartegen racen of je kunt een paar vreemden op laten zoeken door je Wii. De presentatie hiervan is briljant! Je krijgt een wereldbol te zien en stuk voor stuk zie je je tegenstanders. De wereldbol zoomt in op hun locatie en je ziet de naam, de vlag van het land en het Mii-poppetje van die persoon. Het is een leuke touch wat alles behalve standaard is. Bij de time trials kun je zien waar jij staat ten opzichte van je vrienden, je continent of de hele wereld. Een grafiek van Mii-hoofdjes laat zien of je bij de meuk hoort of bij de coureurs. Hier kun je ook makkelijk proberen om tijden van anderen te verbeteren. Zo zie je een tijd van iemand die net iets sneller was dan jij, om langzaam je tijden te verbeteren en steeds wat verder naar boven te kruipen. Ook zie je tijden van Nintendo medewerkers. Verbeter je deze ruim dan kun je je geluk wagen tegen een snellere medewerker. Bekijk voor de grap eens de replays van de nummers één, je zult verbaasd zitten over de strakke manier van rijden. Na het kijken ga je ze gewoon proberen te evenaren.



<\/center>

Voor je kan racen kies je een karakter, voertuig en stem je vervolgens op een parcours. Hierna wordt random het volgende parcours gekozen, waardoor je helaas soms heel vaak hetzelfde parcours onveilig maakt. Wat jammer is, maar tegelijkertijd ook heel relaxed, is het feit dat je tijdens een race niet weg kunt. De plus en homeknop zijn gedeactiveerd waardoor je niet halverwege weg kunt zonder je hele Wii uit te zetten. Het goede hiervan is dat je dus niet een race met twaalf man begint en met drie man eindigt, omdat er irritante kinderen niet tegen hun verlies kunnen. Het nadeel hiervan is dat als je zit te spelen en je moet even nodig naar het toilet, je er niet uit kunt. Aangezien Mario Kart Wii gebruikt maakt van een puntensysteem (je krijgt punten door in de bovenste helft te eindigen en verliest punten in de onderste helft.) kun je dus bedenken hoe laag je puntental is na een fax uit Darmstadt. Gelukkig heeft mijn vriendin mij nog, ik mag het overnemen als ze even de hond uit gaat laten, maar ik kan niet iedereen te hulp schieten! Ben je echter in een gulle bui dan kun je samen online gaan. Het beeld wordt gesplitst en samen ga je de strijd aan tegen vrienden of vreemden. Battle is online echter wel geweldig, samen of in je eentje, want zoals eerder al vermeld was zijn de levels groot, maar geweldig. Online komt deze mode van de grond en hoe! Overal vliegen schilden voorbij en bananen liggen op elke meter. De framerate krijgt geen klap door de hectiek, maar zoals eerder te lezen was neemt de framerate wel bij online split-screen een duik maar het blijft heel goed speelbaar. Nu ga ik haar maar uitleggen dat ik klaar ben, omdat ik anders nog vijf pagina’s vol kan typen. Ik daag haar uit voor een één op één race, gevolgd door nog een…en nog een…en nog een…