Silent Hill 2 Remake

De Silent Hill 2 stond bekend als een van de beste horrorgames uit de oude PlayStation 2 tijd. Het was een inspiratie voor vele andere games en legde een blauwdruk over hoe een psychologische horrorgame zou moeten zijn. Toen Team Bloober, geen onbekende van het horrorgenre, aankondigde dat uitgerekend zij de remake gingen maken, had ik er alle vertrouwen in dat het wel goed zou komen. 

Je kunt veel zeggen, maar Team Bloober heeft zijn uiterste best gedaan om er een pareltje van te maken. Ze hebben zo'n beetje alles aangepakt om de game te tillen naar een hoger niveau, zonder dat de game teveel afwijkt van het origineel. Dat is een erg dun lijntje waar je dan op wandelt: als je teveel aanpast in de zin van verhaallijn, monsters en omgeving, dan distantiëren diegenen die de game 20 jaar geleden gespeeld hebben zich van de game. Maar je moet ook de jonge garde, of gamers die niet bekend waren met de serie, iets aanbieden wat een beetje standhoudt in deze tijd. Hen allebei tevreden houden is dan ook heel moeilijk, en beide partijen zullen water bij de wijn moeten doen. 

Het verhaal is redelijk onveranderd gebleven. James krijgt nog steeds een brief van zijn overleden vrouw. Die zou in het stadje Silent Hill zijn dus hij gaat met gierende banden die kant op. Daar beleeft hij allemaal vreselijke avonturen en komt hij andere mensen tegen die op één of andere manier daar ook allemaal thuishoren. 

Team Bloober heeft er alles aan gedaan om het meeste uit de Unreal Engine te trekken en dat is ook goed te zien. De omgevingen zien er levendig uit (in zoverre dat je je dat kunt voorstellen), zonder direct afbreuk te doen van het origineel, wat je vaak nogal ziet als een game van engine wisselt.  

De veteranen onder ons, waaronder ik, komen niet in een warm bad terecht. Belangrijke key items, zoals bijvoorbeeld stuk hout waarmee je je eerste vijand in elkaar slaat, ligt op een geheel andere plek dan in de remake. In die zin neemt Team Bloober zijn ruimte om wat aanpassingen te doen aan de game waardoor in hun ogen het allemaal net wat beter uit de verf komt. Of dat er net een omweggetje gelegd is van A naar B zodat je meer sfeer meekrijgt van de omgeving. Het zijn allemaal aanpassingen waardoor het in mijn ogen net allemaal wat anders aanvoelt. 

Andere punten, en daarvoor kun je kiezen om ze aan en uit te zetten, zijn bijvoorbeeld dat belangrijke items beter zichtbaar zijn door middel van een witte punt in beeld. Of dat het schieten niet meer automatisch gaat, maar dat je gericht zelf headshots kunt maken of in de benen kunt schieten. Dat laatste werkt uitstekend om een vijand even tijdelijk immobiel te maken zodat je makkelijk weg kunt rennen. James schrijft meer op zijn map waardoor het makkelijker is puzzels op te lossen, zodat je ze niet hoeft te onthouden. Als laatste is het vermelden waard dat de oude vaste camera standpunten verleden tijd zijn en deze meer over de schouder van James geplaatst zijn. Dit komt het overzicht behouden tijdens actiemomenten flink ten goede. 

Voor mijn gevoel zit er nu meer actie in dan in het origineel. Waarbij er bij de oude game een chronisch tekort aan ammunitie en health drankjes was, ligt er genoeg in het nieuwe deel om eens een gevecht te verliezen. Er zijn overal meer monsters te vinden en de meeste bossfights zijn van locatie verplaatst, zodat je een beter overzicht kunt hebben tijdens gevechten. Dit zorgt ervoor dat de game nu wel een stuk gemakkelijker is vroeger. Dat hoort wel een beetje bij deze tijdsgeest (in plaats van Git Gut, moet iedereen het kunnen) en voor mij haalt dat wel het spannende eraf. Want niets was spannender dan Pyramid Head per ongeluk tegenkomen in een trappenhuis met een camera die totaal niet wilde meewerken en dan nog proberen te schieten. Nu is hij verschoven naar een andere, overzichtelijke ruimte waar je perfecte rondjes om hem heen kan rennen. Het lijkt er nu op dat G.I. James alles wel even kapot klapt/schiet/kettingzaagt in plaats van dat ie als een lulletje rozenwater steeds voor alles bang is en wegrent.  

Daarbij is de game ook nog eens een echte puzzelgame. Voor mijn gevoel was ik steeds meer bezig met de puzzels en raadsels dan met de monsters. Ja, de monsters kunnen je makkelijk binnen 15 seconden dood maken, maar met sommige puzzels ben je een half uur kwijt met kamertje in, sleuteltje zoeken, voorwerp bekijken, raadsel oplossen, sleutel krijgen, kamertje in en ga zo maar door. Ik kon erdoorheen kijken, omdat ik het verhaal eromheen heel vet vind, maar op deze manier puzzels in een game verwerken, dat is wel heel erg oldskool. En er zaten al genoeg puzzels in het oude deel, er hoefden niet nog meer bij. 

Team Blooper heeft zijn best gedaan om van Silent Hill 2 de topgame te maken die de game verdient. Het verhaal is nog steeds top, de game ziet er puik uit en er zijn echt wel verbeteringen doorgevoerd die je in 2024 mag verwachten. Alleen in mijn ogen zijn ze daar te ver in doorgeschoten. De combat was in het oude deel prima en droeg bij aan het beklemmende gevoel en nu valt dat een beetje weg. De puzzels zijn niet meer van deze tijd en voelen als tijdvuller in plaats dat ze er echt iets toevoegen. 


Ik heb mij prima vermaakt met Silent Hill 2 en op zijn tijd zat ik in de bank gekropen van de schrik, maar de game duurt net iets lang om (18 uur had ik nodig) in een avond of twee uit te spelen, waardoor het aan het einde niet meer zo eng voelt als de eerste avond. En dat is niet wat ik mij herinner van de game van twintig jaar geleden.