Loki

Iedereen die zeven jaar geleden van Diablo 2 hield, kent ondertussen de niet-afnemende stroom van kloons die het hack \'n slash-genre heeft overspoeld. Tot nog toe is geen enkele game beter in dit genre dan deze klassieker, zo lijkt de publieke consensus te zijn, ondanks dat sommige games behoorlijk goed te spelen waren en erg dicht in de buurt kwamen (bijvoorbeeld Titan Quest).

Ook Loki doet een gooi naar de kroon van het hack \'n slash-koninkrijk, en brengt daar bijzonder weinig origineels voor mee. Het verhaal begint bij de thuiswereld van één van de vier gekozen helden: een Noorse barbaar, een Egyptische boogschutter die haar weg weet met klein wapengrut, een Azteekse shaman en een Egyptische magiër. De wereld ligt onder vuur en vanuit je thuiswereld moet je proberen de Egyptische god Seth, die dood en verderf aan het zaaien is, terug naar huis te sturen. Vanuit je thuisland zul je alle vier de werelden bezoeken in een door jou gekozen volgorde, wat geen enkel probleem is qua tegenstanders aangezien vijanden met je mee levellen. Gedurende je zoektocht krijg je experience voor de vijanden die je doodt en (afhankelijk van welke god je vereert) skill-punten. Met experience ga je een level omhoog, waarna je ability-punten krijgt om te steken in vijf standaard punten als strength en vitality. Skill-punten krijg je door een god te aanbidden die 25% van je experience opslokt, en waarmee je langzaamaan levelt. De punten zijn alleen in de skill-tree van de desbetreffende god te gebruiken, en als je van god switcht begin je niet opnieuw met levellen, maar ga je door op hetzelfde niveau. Even snel vijf puntjes scoren om een bepaalde resistance te boosten is er dus niet bij: eenmaal gekozen blijft gekozen. De skills die je krijgt zijn bovendien niet bijster origineel te noemen en hadden zo uit een niet nader te noemen spel van de hand van Blizzard North kunnen komen.

De gameplay zelf wijkt op geen enkel punt af van wat je gewend bent met hack \'n slash games. In je UI kan je skills toewijzen aan de nummers 1 tot en met 9 (potions zitten op je numpad, wat niet echt handig is), waarna je de geactiveerde skill met je rechtermuisknop gebruikt. Een combinatie van shift en je linkermuisknop is een stilstaande aanval, of je kan kiezen voor de oude vertrouwde aanpak door als een gek op alle vijanden te klikken.
De omgevingen waar je je letterlijk een baan door hakt zijn deels random gegenereerd, wat er voor zou moeten zorgen dat je nooit twee keer hetzelfde level speelt als je het spel op een hogere moeilijkheidsgraad speelt. In plaats daarvan bestaat uit level uit 25 keer hetzelfde bouwblokje, zodat je voortdurend hetzelfde stukje aan het spelen bent tot je eindelijk bij een volgend gebied komt, waarna je in dit nieuwe gebied hetzelfde trucje mag herhalen. Na drie of vier keer een min of meer gelijk gebied door te lopen ben je dan waar je moest wezen, waarna je terug mag lopen en een ander zijpad in moet gaan om verder te komen. Kortom: erg saai, langgerekt, repetitief en niet erg uitnodigend om te spelen.

De items die je vindt kennen dezelfde standaard verdelingen, met uitzondering dat vrijwel alle wapens en armor class-specific zijn en dat je dus een hoop meuk die je niet kan gebruiken op moet rapen. Dat oprapen gaat niet erg handig: af en toe laat een monster een zak vallen, waar je op kan klikken, waarna je de inhoud te zien krijgt. Op deze inhoud moet je dan klikken om te pakken wat je wilt, of je kan op het knopje \"Take All\" klikken. Een systeem met directe drops (en daarnaast hotkeys om alle non-magische of kapotte items te filteren zoals Titan Quest) zou een stuk makkelijker zijn geweest. Handig is wel dat je in plaats van een grid (waar je toch altijd bezig bent met ordenen als je wel de ruimte hebt, maar die inefficiënt is opgevuld) een lange lijst met maximaal veertig items per categorie hebt.

Tot slot de graphics. Loki ziet er behoorlijk uit, maar is ondanks zijn release dik een jaar na Titan Quest niet veel mooier dan laatstgenoemde. De omgevingen zijn behoorlijk repetitief, hoewel de character-designs, monsters, maar vooral wapens en armor er erg goed uitzien en duidelijk te zien is dat hier veel tijd in is gestoken. De ondersteunende muziek is niet veel bijzonders: het zal je niet op je zenuwen gaan werken maar is ook niet geschikt om geboeid naar te luisteren.

Rest mij nog te melden dat dit spel ook voorzien is van een aantal multiplayer-mogelijkheden, zoals via LAN en multiplayer online. Zonder al te veel lag en met een aantal aparte speelmogelijkheden de moeite van het bekijken waard, en vast goed voor nog een aantal uurtjes extra bezigheidstherapie.