Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth

CoC speelt voor het grootste gedeelte als een first person action adventure. De puzzels zijn overigens niet van het formaat Myst: oplossingen liggen redelijk voor de hand, en mocht je ze niet direct zien dan is een paar minuten zoeken en rondlopen vaak voldoende. Eigenlijk is het grootste nadeel nog wel dat het spel érg donker is. Soms zelfs zo donker dat je bepaalde items niet ziet of de weg moeilijk kunt vinden. Vrij hilarisch is het dan ook te noemen dat je de eerste speelsessie een melding krijgt waarin je wordt verzocht niet te veel te klooien met de brightness. Dit omdat dan het spelplezier verloren zou kunnen gaan. Wel, liever het spelplezier een klein beetje minder dan een controller door de TV, laat ik het zo stellen. Items die je oppakt komen in je inventory terecht, waarna je ze altijd kan bekijken en eventueel kan gebruiken.

<\/center>

CoC houdt echter niet op bij het puzzelelement; er moet ook vaak gepraat worden met NPC’s om bepaalde gebeurtenissen te triggeren. Vaak heb je al gezien waar je heen moet, maar kan je er nog niet in omdat je nog niet met die en die hebt gepraat. Dergelijke zaken zijn prima, mits het natuurlijk wel logisch is. Zo moest ik met een politieman die aan de andere kant van het plein stond praten voordat er een politieman verscheen bij de locatie waar ik moest zijn.

Als laatste kent CoC ook een stukje actie. Na een stuk te hebben gespeeld krijg je de beschikking over vuurwapens. Dan valt eigenlijk ineens op dat de game helemaal geen interface kent; geen crosshair en geen resterende ammo of health. Ik kan me voorstellen dat de één er van gruwelt, maar dat de ander een dergelijke opmerkelijke keuze in een spel als dit wel kan waarderen. Overigens zie je het wel als je geraakt wordt; er verschijnen dan bloedspetters in beeld. Verder is het schieten in het spel soms ook wat te overpowered voor de spelervaring ansich; met een shotgun in je klauwen is het spel toch aanzienlijk minder spannend. Best typisch, daar een game als Resident Evil de spanning ook weet te bewaren met een wapen in de hand.

<\/center>

CoC speelt zich af in de jaren 1920-1930 en wel in Engelse/Ierse sfeer. Grappig is dat voor de sfeer, die erg donker en dreigend is, dan ook gekozen is voor een hele korrelige stijl van de graphics. Je kan het je voorstellen zoals de korreligheid van die oude zwart-wit filmpjes. Niet heel erg mooi, maar als je kijkt naar het spel en het speltype is de keuze eigenlijk erg goed. NPC’s in Innsmouth zien er uit als mensen, maar dan wel in een nare vorm. Hoewel de game verder qua locaties en dergelijke niet fantastisch afwisselt bepalen de graphics van die locaties wel een groot gedeelte van de game.

Geluidstechnisch is de game lekker spannend. De NPC’s in Innsmouth zien er niet alleen naar uit, ze klinken ook zo. Het enige nadeel is dat Jack gedurende het spel door zijn waanvoorstellingen steeds geflipter wordt, maar dat je dat niet aan zijn stem hoort. Hij blijft op rustige toon zijn verhaal doen, terwijl je zou verwachten dat hij het bij wijze van spreken uitgilt van de paranoia.