CD: Lawn - Silver
Die symboliek past om meerdere redenen heel mooi bij de muziek. Allereerst doet de muziek van Lawn denken aan vergezichten: gitaargeorienteerde collages (denk aan bijvoorbeeld het Eindhovense Suimasen). Daarnaast is ook de muziek ton-sur-ton, waarbij juist de dissonante afwijkingen voor spanning zorgen (veelal een tegendraadse gitaarmelodie).
Silver is niet heavy genoeg om voor stonerrock door te mogen gaan, maar wie stoort zich aan stereotypes? De (gitaar)geluidsmuur die Lawn optrekt is wellicht niet van gewapend beton, maar een aangenaam tapijtje vormt het wel. Heel veel afwisseling herbergt Silver niet, maar met evenveel recht kun je zeggen dat het daardoor een homogeen album is. Het gebrek aan afwisseling stoort in ieder geval niet, daar zorgt een tempobreak her en der wel voor. Bovendien is de lengte van het album beperkt (42 minuten, maar da's wel met een lange uittro track).
Tracks eruit pikken is niet makkelijk, gezien het karakter van het album, maar als het moet dan zou dit mijn shortlist zijn. 'Downstream' is de eerste track van het album, en ook de meest aangrijpende. Geen gek idee om die vooraan te zetten, de energieke groove en de zware klappen van de drums geven dit nummer structuur en aantrekkingskracht. 'Silver lining' klinkt dan weer fris door de hi-hat, een mooie contrast met atonale achtergrond toetsen. 'The Sea' is licht dromerig en beschouwend, meewarrige blikken over de eindeloze zee. Er klinkt een beetje Loose (of 35007 zo je wilt) in door, maar dan zonder de psychedelica.
Silver zal geen hemelbestormend album zijn, maar voor wie van dreunende melodieuze gitaren houdt, is het geen verkeerde keuze.
Label My First Sonny Weismuller Recordings Datum: 14 maart 2008
Waardering:
