CD: Scram C Baby - The Thing That Wears My Ring
The thing is een beetje rare plaat. Wie Scram C. Baby uit de Excelsior Recordings stal kent, verwacht een mooie pop plaat. Het pakt net iets anders uit. Het is vooral een gebroken plaat. In mootjes gehakt en weer aan elkaar gelijmd. The Thing That Wears My Ring heeft iets heel hakerigs, wat niet noodzakelijkerwijs slecht of onmooi is. Het maakt de muziek echter niet zo toegankelijk.
Gitaarmuziek wordt afgewisseld met electronica, de laatste als een soort dissonant. Of ligt dat aan het feit dat ik de oude Scram C. Baby in mijn hoofd heb? De nieuwe Scram C. heeft scherpere tandjes. Ze klinken als jonge honden. De tegengedachte is echter dat het wel voor een onrustig album zorgt. Het stelt je niet op je gemak. Neem nu 'Never gonna stop'. Het gehele nummer kent een zekere hoekigheid, een zang die ver weg aan dEUS doet denken. Maar de electronicapiepjes in het tweede gedeelte? Waar horen die thuis?
Daarmee is het een gespleten album. Met briljantjes. Zoals bijvoorbeeld 'Let it ring', gedragen door de geweldige nietszeggende tekst "let the Eifel tower sing". Maar het is de zagende ondertoon die het nummer maakt. En ook dat kenmerkt dit album. Er is altijd een ondertoon, in elk nummer. Niets is wat het lijkt.
Ook na vele luisterbeurten is het oordeel gemengd. Geniaal of geprul? Of geniaal geprul? 'For our gracious hearts' verdient het in ieder geval om in alle concertzalen in Nederland, wat zeg ik, ter wereld, gedraaid te worden als laatste nummer voor het sluiten. Daar kan geen Madonna tegenop (dank je wel Effenaar voor deze nachtmerrie uit mijn jeugd). Het slotnummer op The Thing That Wears My Ring wordt een cultnummer, ongetwijfeld. Een onrustig album gelardeerd met briljantjes dus.
Label: Excelsior Recordings Releasedatum: 16 april 2007
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
