Concert: The Long Blondes in Tivoli
Als je als leek naar een optreden van The Long Blondes gaat en je verwacht een stel blonde godinnen met lange sensuele benen dan kom je bedrogen uit. Ga je echter met de wetenschap dat het een glamour punkbandje uit Sheffield is en je houdt ook nog eens van opbeurende poppunk en new wave dan kan je een behoorlijk leuke avond krijgen. Afgelopen donderdag was zo'n avond, de vijfkoppige band stond namelijk in Tivoli de Helling.De drie dames en twee heren van de band zijn nogal betrokken met elkaar; Dorian Cox (gitaar) en Emma Chaplin (gitaar/toetsen) hadden voor het ontstaan van de groep al een relatie en Screech Louder (drums) en Reenie Delaney (basgitaar) komen elkaar ook nogal eens tegen in hetzelfde bed. Zangeres Kate Jackson is de enige die de liefde buiten de band zoekt. De liefde is een populair thema in de muziek van The Long Blondes, en lang niet alles is rozengeur en maneschijn in de nummers. "Nineteen, you're only nineteen for God's sake, Oh, you don't need a boyfriend" brult Jackson in Once and Never Again bijvoorbeeld.
Een typerend nummer voor de groep, ze benaderen hun muziek net even iets anders en nemen niet alles te serieus. Zo begon de band terwijl niemand het spelen van een instrument beheerste. Dit is mede de reden waarom ze zo fris klinken en er regelmatig een punkgeluid geproduceerd wordt. Maar dan wel glamorous; punk met stijl, geen ruige anti-globalistische schreeuwserenades maar vrolijke poppunk over de liefde.
Het voorprogramma Tripoli probeerde de zaal al los te krijgen, maar daar slaagden ze helaas niet in. Dit ondanks hun aanstekelijke rockmuziek en enthousiaste zangeres. Na een paar nummers vroeg ze zich af of het publiek uit 'Queen of the Damned' kwam.
Ook het toch wel vreemde vijftal van The Long Blondes had even nodig om de voetjes van de vloer te krijgen. Gelukkig speelden ze hun hitje Once And Never Again als derde nummer van de avond en vanaf dat punt zat de sfeer er iets beter in. Terwijl de meeste leden van de band nogal stoïcijns op hun plek bleven staan, bewoog Kate Jackson als een wulpse poes over het podium. Zo sensueel mogelijk trachtte ze de muziek over te brengen op het publiek. En met maar één cd als repertoire werd er gebruik gemaakt van elk nummer voor de liveset. Hoogtepunten waren You Could Have Both, Separated By Motorways en Giddy Stratospheres die de energie in de zaal wat meer aanzwengelde. The Long Blondes zouden het goed doen op de zomerfestivals en hopelijk zien we ze daar weer terug.
