CD: Tacker - Addiction
Tacker is, zoals in de inleiding vermeld, de band van Eric Corton. Hij is echter niet de enige grote naam. Gitarist Roland 'Bol' Dirkse heeft met Anouk alle grote successen meegemaakt. Toen Billy The Kid stopte sloeg drummer Andre Kemps een tijdje op de trommels van Kane. Bassist Peter Kennedy kende Roland en Andre al van de Chris Zegers band, waar zij allen in musiceerden. Geen slechte namen dus, en als het een band is waarvan drie leden al op elkaar ingespeeld zijn schept dat bij mij al snel hoge verwachtingen.Nu moet ik sowieso toegeven dat de hoge verwachtingen die de namen van de bandleden schiepen meteen getemperd werden door mijn niet al te positieve ervaringen met de Nederlandse rockscene. Ik ben namelijk in de Nederlandse muziek weinig bands tegengekomen die mij weten te raken. Die vooroordelen moet ik nu echter opzij zetten.
Niet omdat de muziek me nu echt raakt, maar Tacker heeft wel een plaat afgeleverd waaraan ik na de eerste luisterbeurt al een goed gevoel overhield. Als je het album opzet hoor je eerst heel zachtjes wat geluiden die je doet denken aan iemand die coke snuift, wat ook de titel van het album kan verklaren. Hierna laat Eric met een zeer aparte manier van zingen het album echt beginnen. 'Parallel Universe' is sowieso een behoorlijk apart nummer. Het zit behoorlijk chaotisch in elkaar en doet me bij vlagen denken aan Big Dumb Face. De makkelijkste vergelijking die je met de muziek kunt maken is echter denk ik die met onvervalste stonerrock.
Halverwege 'Parallel Universe' knalt het nummer over in een riff die echt niet zou misstaan op het volgende Queens Of The Stone Age-album. Hierna komt er wat meer vaart in de plaat in de vorm van 'Inner Dinner'. Een behoorlijk vlot nummer, dat gevolgd wordt door 'Hotter Than The Sun'. De titel alleen al zal een belletje doen rinkelen bij fans van Audioslave. Naast het feit dat de songtitel hevig geïnspireerd is door Audioslaves 'Shadow On The Sun' doet Eric zijn uiterste best om qua zang op Chris Cornell te lijken. Ook Roland doet vrolijk mee aan leentjebuur door middel van een behoorlijke Tom Morello-achtige riff met bijbehorende solo.
Na het bijna electronisch klinkende 'What The Fuck' knalt de gitaar van Roland er weer flink in met het rockende 'Precious'. Ook hier is weer te horen dat Eric al een tijdje in de rockbusiness zit en zich behoorlijk door zijn favoriete bands heeft laten inspireren. Tijdens de vocale uithalen heeft zijn stem aardig wat weg van Anthony Kiedis, zanger van de Red Hot Chili Peppers.Een behoorlijke rockband schuwt het ook niet om af en toe het tempo te verlagen, zo ook Tacker niet. 'Broken' is een prima ballad, maar geef mij de wat rockendere nummers maar, zoals 'On The Beach', dat het tempo na 'Broken' meteen weer opschroeft. Hierna blijft het tempo redelijk hoog liggen, met het ook naar Rage Against The Machine-invloeden ruikende 'Spinnin' On' en 'Inflammable', dat heel lichtjes richting een ska-riffje neigt. Voor 'Shine', de rustige afsluiter van het album rockt 'Fahrenheit Delight' nog even stevig door je kamer.
