Boek Review: Beau - Het Boze Oog
Goed, Beau geeft dus in deze bundel zijn ongezouten mening over allerlei media-aspecten en dan voornamelijk tv-presentatoren, programmamakers en tv bobo's van de publieke omroepen. Af en toe een uitschieter naar het koninklijk huis, de Volkskrant, het Eurovisie songfestival en dan heb je wel zo'n beetje de 'pupil' gehad. Toch doet deze omschrijving Het Boze Oog te weinig eer aan. Het is namelijk verbazingwekkend hoe Beau constant de vinger op het allerpijnlijkste plekje weet te leggen. Het lijkt alsof de kleinste details hem niet kunnen ontgaan. Nou ja, behalve dan alle 'details' die zich voordoen op RTL 4,5 en Yorin, want daar wil hij naar eigen zeggen geen ruzie mee.
Naar wie staart het boze oog?
Om een paar voorbeeldjes te noemen van de ongelukkigen: Leon de Winter krijgt er stevig van langs omdat hij zichzelf steeds in de joodse slachtofferrol plaats en dat uit op het koningshuis en in al zijn boeken. Uiteindelijk wordt hij genekt met de opmerking; "Als het niet zo'n lul was, zou je medelijden met hem krijgen". Paul Witteman wil volgens Beau, god zijn. Hij is nergens bang voor en wil zijn eigen journalistieke waarde laten stijgen door Máxima te schofferen. Beau schoffeert hem vervolgens met de woorden; "Ja Witteman, kijk maar eens in de spiegel; je bent een gore, rooie angsthaas, en bovenal, een slecht mens."
Is het dan allemaal lasterpraat wat er te lezen valt? Nee, Maxima, Olav Mol, Jan Mulder en anderen worden door Beau aan de andere kant van zijn schandpaal geplaatst en de hemel in geprezen. Verder zal ik overigens niets verklappen.