Game Review: Coronel Indoor Kartracing

Nu zijn dit bijna allemaal geen onoverkomelijke problemen. Het is net als op een echte kartbaan: zodra je eenmaal lekker in je kart aan het scheuren bent, ben je de hoge toegangsprijs vergeten. Probleem met dit spel is echter dat 'lekker scheuren' er niet inzit.

Dat zit hem ten eerste in het geluid. Een raar pruttelend gezoem zorgt er bij mij niet voor dat de adrenaline gaat stromen. Ja, ik ben wel eens op een echte kartbaan geweest en ik kan je verzekeren: zo klinkt een kart niet. Dan laat ik de eentonige amateuristische dancemuziek tijdens de races nog achterwege, want die zul je na een paar rondjes al snel uitzetten.


Tweede factor is de besturing van de kart. Waar het op een echte kartbaan de kick is om zo hard mogelijk door de bochten te rijden (dat wil zeggen: zo min mogelijk je rem gebruiken), gaat het bij CIR meer om het sturen: je rem hoef je namelijk helemaal niet te gebruiken! Op de makkelijke banen is het zelfs zo dat je constant het gaspedaal onderin gedrukt kan houden. Op de moeilijkere, meer bochtige, parcoursen is elke bocht te nemen door wat gas terug te nemen. Het rempedaal hoeft ook hier niet bevuild te worden. Ik kan me niet voorstellen dat dit bij de echte kartbanen van Coronel ook het geval is.

Daar komt dan nog bij dat dit spel niet altijd even soepel loopt. Hoewel ik het spel heb gespeeld op een PC die ruimschoots aan de minimale systeemeisen (P3 500mhz, 64 Mb RAM) voldoet, was het spel niet te spelen op een hogere resolutie dan 800x600 (wat de schoonheid van de graphics duidelijk niet ten goede komt). Vooral bij een botsing met een tegenstander dropte de framerate naar een bedroevend laag niveau.

Toch is er wel wat positiefs te melden over het spel. Voor mensen die wel eens karten (of willen gaan karten) bij een van de kartbanen van Coronel is dit spel een goede mogelijkheid om de banen al vast te leren kennen, waardoor je tijdens de echte races een voorsprong hebt op je concurrenten. Ook is er tijdens het racen in dit spel, ondanks alle mankementen, zeker wel enig plezier te beleven. Hoewel het racen niets met het echte karten van doen heeft, is het toch een uitdaging om telkens je rondetijden te verbeteren. Net dat ene bochtje wat scherper aansnijden of een iets andere lijn rijden kan net die tiende tijdsverschil opleveren.



Dat zorgt er dan ook voor dat de time trials leuker zijn om te racen dan de 'single races' of 'tournaments'. In een race tegen computergestuurde tegenstanders gaat het er namelijk niet om, om als eerste over de eindstreep te rijden. Nee, een race winnen doe je door binnen een vooraf gestelde tijd de snelste ronde neer te zetten. De computergestuurde tegenstanders rijden hier echter zo in de weg dat een redelijke rondetijd er niet in zit. Computergestuurde tegenstanders blijven namelijk bij 90% van de scherpe S-bochten hangen in de banden, waardoor ze de weg voor je versperren. Je eigen kart komt hierdoor ook vast te zitten. Om dan weer op weg te kunnen, zul je een speciale toets moeten gebruiken die je kart weer midden op de weg neerzet. Dit kost echter nogal wat tijd en is erg irritant.