CD Review: Deftones - Deftones
|
Toen de klanken van het eerste nummer, "Hexagram", door mijn speakers schalden kreeg ik kippenvel over mijn hele lichaam. Ik kende het nummer al, maar het feit dat ik naar de nieuwe Deftones aan het luisteren was maakte zoveel in mij los; ik deed mijn ogen dicht en liet mij leiden door de emoties die zanger Chino Moreno in zijn teksten stopt. Wat ik zo mooi vind aan de Deftones is dat de teksten zo ongelofelijk abstract zijn dat je je er altijd mee kunt identificeren. Vooral "Minerva", de eerste single en het meest versleten MP3'tje op mijn PC op dit moment, maakte de eerste keer zoveel in mij los dat ik mijn tranen maar de vrije loop liet, wat is dat nummer toch zo ongelofelijk mooi!
Deftones is ook een band die op elk album een andere sound heeft, van de bijna hardcore-punk sound van "Adrenaline" tot de ambient van "White Pony", de Deftones hebben het wel bestreken. Dit album is daar geen uitzondering op. De sound kan het best beschreven worden als een mix tussen "Around The Fur" en "White Pony". Er staat weer een elektronisch nummer op, "Lucky You", wat je ook aantreft op The Matrix Reloaded soundtrack. Dit nummer is zo donker, zo depressief, het zou zo uit de stal van Trent Reznor (Nine Inch Nails) kunnen komen. DJ Crook (waar Chino mee samen werkt in Team Sleep) is mede verantwoordelijk voor dit nummer. Een ander nummer, "Anniversary Of An Uninteresting Event", is echt het meest vreemde nummer dat de Deftones ooit hebben gemaakt. Het bestaat in eerste instantie alleen maar uit piano en slagwerk, maar gedurende het nummer komen er ook meerdere rustige gitaarlijnen in.
Tussen deze twee relatief rustige nummers in zit het meest brute nummer van de CD, het nummer "Bloody Cape". De riff is zo bruut en het geschreeuw van Chino maakt dit nummer zo agressief dat je er bijna bang van wordt. "When Girls Telephone Boys" (weer zo'n waanzinnig mooie titel) is ook zo'n bruut nummer, Abe gebruikt hier een dubbele bassdrum om de riff nog meer kracht bij te zetten. Maar de Deftones kunnen niet alleen maar raggen. Ook melodieuze gitaarlijnen zijn hun niet onbekend. Nummers als "Good Morning Beautiful" gaan er bij mij in als zoete koek. Bassist Chi Cheng doet ook weer mee in het schreeuwgeweld, hij verzorgt de grunts in het nummer "Needles And Pins", een nummer die in het begin een waanzinnig, maar redelijk vreemde riff heeft. Het album wordt afgesloten met het emotionele "Moana".
"Deftones" is een fan-tas-tische CD. Nu kan ik redelijk bevooroordeeld zijn, maar toch. Je zou het een beetje kunnen omschrijven als een samenvatting van het werk wat ze tot nu hebben gedaan, maar dan nog beter. Van het rustige "Minerva" tot het brute gitaargeweld van "Bloody Cape", ze kunnen het allemaal, en toch blijft het een typische Deftonessound. Mijn plaat van het jaar!
Officiële Deftones-site
Deftones Player (luister naar Minerva en bekijk de videoclip)
Dè Deftones fansite
Het topic op FOK!forum over deze CD
|
