Party Review: Innercity
Tot in detail op de hele avond in gaan ga ik hier niet doen omdat dat waarschijnlijk niet zo interessant is voor de meeste mensen. Door mijn slechte conditie zat ik er om een uur of 4 sowieso al doorheen dus van de andere DJ’s heb ik niet zoveel meegekregen. Toch maar wat meer sporten binnenkort. Ik heb van anderen begrepen dat Mauro Picotto en Sven Väth wat tegen vielen en dat Chris Liebing in de techno zaal de held van de avond was.
Wat ik ook begrepen heb is dat de die-hard party gangers het op sommige punten toch een minder geslaagd feest vonden. Dit had meer met bezoekers te maken dan met de muziek/organisatie. Dat mensen zich wat minder spectaculair kleden dan anderen is natuurlijk heel normaal. Maar dit geeft wel aan dat er op Innercity toch een iets ander publiek was dan normaal. Dit komt denk ik door de naam die het heeft. Het is in 3 jaar het bekendste feest van Nederland geworden en dat trekt ook mensen aan die normaliter niet zo snel een party zouden bezoeken. Het viel me inderdaad op dat veel mensen gekleed gingen alsof ze uit de kroeg kwamen, en zich ook zo gedroegen. Veel geduw in de zaal, chagrijnige blikken als je bij iemand op zijn voet ging staan, het hoort allemaal niet op zo’n feest. Er werd zelfs een poging gedaan tot het zingen van het 'rode vlekken in nek-bezorgende' HEEE-HOOO. Ik had het idee dat veel mensen er waren om ‘eens een keer’ een feest te bezoeken, dat dit ten koste ging van de sfeer was dan ook goed te merken.
Conclusie:
Met tegenstrijdige gevoelens over Innercity keerde ik huiswaarts. Aan de ene kant was het perfect georganiseerd, met grote namen achter de draaitafels en een schitterende aankleding. Felicitaties aan ID&T. Maar de sfeer die in de hoofdzalen heerste was matig en ondanks dat het éénrichtingsverkeer perfect werkte, het lopen van zaal naar zaal was een onderneming op zich en kostte erg veel tijd. Evenals drinken halen en naar de wc gaan. (Over het gepruts van de NS tijdens de terugreis wil ik het niet eens hebben). Misschien zijn 45.000 mensen zelfs voor de RAI teveel. Ik vond het in ieder geval te groot en te druk en heb veel meer genoten van bv. de vorige editie van Impulz. De RAI krijgt een herkansing met Shockers in april en daar kijk ik dan ook erg naar uit.
