Emotioneel eerste Moto2-podium Bendsneyder na overlijden opa

heywoodu

De jongelingen in de Moto2 hebben op het Circuit of the Americas gestreden in de Amerikaanse Grand Prix. Dat leverde voor Nederland een emotioneel resultaat op, wat voor Bo Bendsneyder op geen beter moment had kunnen komen.

Celestino Vietti voerde het veld vanaf poleposition aan, met ook Pedro Acosta en Filip Salac op de eerste rij. Bo Bendsneyder, rijdend met zijn net overleden opa in gedachten, startte vanaf een mooie vierde plek, voor Alonso Lopez, Jake Dixon, Aron Canet, Tony Arbolino en Manuel Gonzalez - Zonta van den Goorbergh vertrok vanaf de 21e plek op de grid.

Nog vóór de start werd de boel al opgeschud: Dixon ging er in de opwarmronde richting de grid met een highsider af. Bendsneyder liet zich bij de start weer het kaas van het brood eten en zakte in rap tempo terug naar plek acht. Nog voor de eerste ronde klaar was verloor hij nog zes plekken, terwijl Acosta de openingsronde als leider door wist te komen, voor Arbolino, Lopez, Canet, Salac en Fermin Aldeguer.

Arbolino, Lopez en Acosta reden zich wat los van de rest, maar na een paar ronden haakte Lopez na een foutje af. De achtervolgende groep werd aangevoerd door Canet, voor Jeremy Alcoba en niemand minder dan de jonge Belg Barry Baltus. Bendsneyder had het tempo ondertussen ook weer wat beter gevonden en werkte zich halverwege de race op naar een negende plek.

Voor Baltus was het kort daarop klaar: hij ging onderuit en de kans op hét resultaat van zijn carrière eindigde op de grond. De strijd tussen Acosta en Arbolino werd beetje bij beetje steviger, terwijl Bendsneyder knap de aansluiting vond in de tweede groep.

Acosta slipstreamde zich in de slotronde achter Arbolino vandaan naar de leiding en pakte de winst, waarna het schier onmogelijke gebeurde: niemand minder minder dan Bo Bendsneyder kwam als derde het laatste rechte stuk op draaien en de Nederlander pakte uitgerekend in dit weekeinde de derde plek, voor Alcoba en Salac. Het was Bendsneyder's eerste Moto2-podium en de eerste Nederlandse podiumplek in de middenklasse sinds Wilco Zeelenberg in 1994 in de 250cc.

Van den Goorbergh eindigde als zeventiende, net buiten de punten.