Een glaasje urine, my dear?

Teutje Kreukel liep vrolijk fluitend door de keuken. Dat was best bijzonder, want een week eerder zat ze nog behoorlijk in een dip. De gebruikelijke winterdip. Meer mensen hebben daar last van als de dagen kort zijn en de nachten lang. Maar zo erg als dit keer had Teutje het nog nooit gehad. Misschien kwam het door de nieuwe tv.

Sinds kort hadden de Kreukeltjes een Smart tv. Daar schijn je van alles mee te kunnen, maar tot nu toe hadden ze er alleen maar tv mee kunnen kijken. De rest snapten ze niet. En het is behoorlijk deprimerend als je erachter komt dat je tv slimmer is dan jij. Teutje durfde niet eens meer zomaar op een knop van een van de afstandsbedieningen te drukken, want dan kon het zijn dat ze niet meer tv kon kijken, omdat er allemaal vreemde tekens op het scherm kwamen in plaats van Utopia. Er was zelfs eens zomaar een toetsenbord op het scherm verschenen. Nou kon Teutje met tien vingers typen, maar probeer dat maar eens op een scherm. Ten einde raad had ze de tv maar uitgezet.
Bovendien hadden ze ineens drie afstandsbedieningen voor één tv en een gek kastje dat er bij scheen te horen. Als je dan al in een dipje zit, dan helpt zo´n modern ding niet echt. Ze had er dan ook behoorlijk spijt van dat ze zich hadden laten overhalen zo´n tv te kopen. De oude tv had gewoon één afstandsbediening en ze keken toch alleen naar Nederlandse zenders.
Aloysius had wel geprobeerd om Teutje een beetje op te vrolijken, maar het had niet geholpen.

Teutje wist dat het geen zin had om naar een dokter te gaan, want die zou toch weer zeggen dat het de gewone winterdip was en dat ze maar moest wachten tot het zonnetje haar weer lekker ging verwarmen. Natuurlijk wist ze wel dat de dokter gelijk had, maar ze zat nu zo zwaar in een dip dat ze alleen nog maar wilde slapen en eten. Zelfs de seks was op een dood spoor beland. Sinds het begin van de winterdip was Teutje al zeven kilo aangekomen. En dat in een paar weken tijd. En het was alleen maar erger geworden toen Pieter, de cavia was ontsnapt en Teutje er per ongeluk op was gaan zitten.

Aloysius was op een gegeven moment zo radeloos dat hij Teutje maar adviseerde om Astro TV te bellen. Die konden misschien zien waarom het nu erger was dan normaal.
´Is er misschien iemand in uw omgeving overleden? Ik hoor een bepaalde trilling in uw stem waaruit ik opmaak dat er nog iets verwerkt moet worden,' had de man aan de telefoon gezegd. Teutje had gelezen dat hij aan de stem van mensen kon horen wat er aan de hand was.
'Ja, Pieter is overleden, maar toen had ik het al,' had Teutje geantwoord.
'Pieter laat je weten dat alles goed met hem gaat. Je hebt een verpletterende indruk op hem gemaakt toen hij nog leefde.' Na deze woorden was het gesprek afgelopen en zat Teutje nog verder in de shit.

Een vriendin had Teutje daarna aangeraden om oil pulling te proberen. Dat is een oude Indische totaalgeneeswijze. Als het totaal geneest, dan gaat je dip er natuurlijk ook van over. Het werkt zo: je neemt een eetlepel olie in je mond en laat die dan gedurende twintig minuten door je mondholte rollen. Zuig en pers de olie steeds tussen je tanden door en houd hem een tijdje onder de tong.
De vriendin had de methode een effectief dipsausje genoemd. Het was goedkoop, het zuiverde je lichaam van gifstoffen, activeerde je stofwisseling en je kreeg er ook nog mooie witte tanden van. Aloysius was echter sceptisch. 'Ik heb nog wel een beter dipsausje voor je, Teutje. Daar krijg je nog veel wittere tanden van en dat kun je gewoon doorslikken,' had hij gegrapt.
Teutje had de olie geprobeerd, maar was er niet echt vrolijker van geworden. Ze ging er alleen maar van aan de diarree.

Het leven was steeds zwaarder geworden en Teutje ook. Kilo's chocola gingen naar binnen. Van chocola zou je vrolijk worden, maar Teutje werd er alleen maar dikker van en ze was beslist geen gezellig dikkerdje.
Maar ineens kwam de oplossing. In een krantenbericht had Teutje gelezen dat een Brits stel urine dronk. Urine zou de depressieve symptomen van de Britse vrouw hebben bestreden. Ze was weer vrolijk en bovendien kreeg ze er een heldere huid van. Teutje had zich in de materie verdiept en het bleek dat de Romeinen hun tanden poetsten met hun urine. Zo bleekten ze hun tanden. Tegenwoordig betaal je dik geld bij een tandarts om dat te doen.
Teutje had het onmiddellijk geprobeerd en al na een paar uur was ze vrolijker. Aloysius was perplex. Hij was natuurlijk weer sceptisch geweest, maar moest nu toegeven dat het werkte.

Binnen een week was Teutje dus weer vrolijk en opgewekt. Het maakte haar niet uit dat het verschijnsel in het Latijn uridipsia heette; zij was haar dip kwijt. Alleen de smaak zou wat beter kunnen, vond ze. Het was nogal scherp aan je gehemelte. Het was net een goedkope Chianti, maar je kreeg er gelukkig geen koppijn van.
Aloysius had er trouwens wat op gevonden. Hij had voor Teutje een lekker drankje gemaakt van urine, olijfolie, nootmuskaat en komijn. Al deze ingrediënten zijn ayurvedisch. De Ayurveda is een Indische gezondheidsleer die door de grote Brahman is geopenbaard. In deze leer ziet men de geest niet los van het lichaam en de natuur. Dus dat mengsel moest wel goed zijn voor de gezondheid.
Aloysius zag het al helemaal voor zich. Hij zou patent aanvragen op het drankje. Nergens stond dat het per se je eigen urine moest zijn, dus de Kreukeltjes konden gewoon zelf de flesjes vullen en de ingrediënten mengen voor de markt. Op de Paranormaalbeurs zouden ze er beslist heel wat verkopen. En als de zaken ontzettend goed zouden gaan, dan konden ze natuurlijk bij het een of ander bejaardenhuis wel makkelijk personeel vinden dat voor een prikkie de belangrijkste grondstof voor het drankje zou leveren. Hij noemde het drankje Toverplas en had ook al een reclameslogan: drink elke dag wat toverplas, dan ben je zo weer in je sas.

De vraag was alleen of de zorgverzekeraars het drankje zouden vergoeden.